34
voor- en nadelen
europa volgt de ontwikkeling
in de verenigde staten
factoring
de factoringkosten en de factoringrente.
Factoringkosten vormen een vergoeding
voor het verzorgen van de debiteuren
boekhouding, het verrichten van de kre
dietbewaking en de incasso.
Het in rekening gebrachte bedrag wordt
in het algemeen gerelateerd aan de totale
omzet, het gemiddelde bedrag per reke
ning, de gemiddelde looptijd van de vor
deringen en de mate, waarin de afne
merskring constant is. Wordt daarnaast
het delcredere-risico overgenomen, dan
wordt een premie berekend al naar gelang
de soliditeit van de debiteur en de kwali
teit van de cliëntenkring. Daarnaast wordt
factoringrente berekend.
De factoringkosten worden in het alge
meen uitgedrukt als percentage van de
omzet. Zij kunnen variëren tussen 0,3 en
2 Naarmate de totale omzet stijgt en de
gemiddelde factuurwaarde toeneemt, kan
het percentage wat dalen.
Het opslagpercentage voor delcredere-risi
co zou kunnen variëren tussen 0,2 en
0,4 van de omzet. Voor wat betreft de
factoringrente is meestal een koppeling
gemaakt met het promesse-disconto, bij
voorbeeld 1'/2 daarboven.
Vindt de factoring plaats in de vorm van
het overnemen van vorderingen, dan
maakt de cliënt gebruik van een gespecia
liseerd dienstenpakket, bestaande uit de
verzorging van de debiteurenadministra
tie, de inning en bewaking, het kredieton-
derzoek en - indien de factoringmaat-
schappij afziet van het verhaal op de
cliënt (old line-factoring) - een 100%
risicodekking en een financieringsmoge
lijkheid tot bijvoorbeeld 80%. In de prak
tijk zal de cliënt alle vorderingen, die
uitstaan, aan de factoringmaatschappij
moeten overdragen. Na het onderzoek
naar de kredietwaardigheid wordt in het
algemeen een doorlopend kredietlimiet ge
geven. De cliënt stuurt de factoringmaat
schappij voortdurend kopieën van de re
keningen of wanneer deze maatschappij
factureert, een bewijs van levering van de
goederen. De leverancier wordt regelmatig
op de hoogte gehouden van de mutaties,
betaalde facturen en achterstanden.
Het aantrekkelijke van factoring is niet
alleen het uitbesteden van bepaalde taken,
maar vooral ook het feit, dat minder
vermogen wordt vastgelegd in debiteuren
en kan worden aangewend voor schuld
aflossing of verbetering van de liquiditeit.
In bepaalde gevallen kan het vrijkomende
vermogen worden gebruikt als werkkapi
taal, waardoor verdere expansie van het
bedrijf mogelijk wordt. Er komt een kre
dietfaciliteit ter beschikking, welke min
der gerelateerd wordt aan het eigen ver
mogen, maar meer aan de verkoopcapaci
teit van de leverancier. Hiervoor is overi
gens bij een factoringmaatschappij een
bijzonder goede kennis van de desbetref
fende bedrijfstak nodig. In het algemeen
wordt er verbetering van de liquiditeit
bereikt en afhankelijk van de verhouding
besparing (werk en vermogensbeslag) -
kosten (factoringkosten en rente), een ren-
tabiliteitsverbetering.
Factoring betekent overigens wel een ver
andering van het beleid, immers bij de
relatie met de afnemers wordt de facto
ringmaatschappij betrokken. Men zou dit
als een inmenging in het commerciële
beleid kunnen ervaren, nog afgezien van
de reacties van de afnemers, die gecon
fronteerd worden met een nieuwe schuld
eiser.
De Amerikaanse factoringbedrijven, welke
een niet onaanzienlijk aandeel gehad heb
ben in de opkomst van veel industrieën,
hebben eerst met grote vertraging navol
ging gekregen in Europa. Meestal ge
schiedde dit, doordat banken zich interes
seerden in deze branche.
In de Verenigde Staten was de ontwikke
ling dusdanig, dat omstreeks 1967 de fac-
toringomzet op circa 8 miljard geschat
werd. Daarbij kwam nog een niet onaan
zienlijk aandeel van de banken. Deze
hebben vooral na 1963, toen de wettelijke
belemmeringen wegvielen, belangen in de
ze sector verworven. Reeds enkele jaren
eerder hadden enkele Amerikaanse en
Engelse banken de London International
Factors Ltd. gesticht, welke het begin
vormde van een keten van factoringmaat-
schappijen in West-Europa. In het meren
deel van de gevallen zijn bankinstellingen
in factoringmaatschappijen geïnteresseerd,
zoals in West-Duitsland de Deutsche
Bank, de Dresdner Bank, de Deutsche
Genossenschaftskasse en de spaarbanken.
Het is overigens ook in dat land, waar
dusdanige samenwerkingsvormen tussen
banken en factoringmaatschappijen ont
wikkeld zijn, dat de bestaande relatie
tussen bank en cliënten gehandhaafd
wordt door een onderlinge herindeling
van functies.