19
middelharnis
twintig jaar na de watersnoodramp zijn
niet ongemerkt voorbijgegaan. We zijn
geen „autochtonen" meer. Er worden hier
fouten gemaakt, ook „politieke" fouten.
Maar men gaat de zaken al meer ruimer
en groter zien. Het Europoort-gebied is
een unieke plaats en strekt zich potentieel
uit tot Breda toe en ook Goeree-Over-
flakkee behoort ertoe.
Al zijn prognoses altijd gevaarlijk, ik zie
die Europoort als een geraamte voor de
industrie, dat voorzien moet worden van
vlees, spieren en hersens.
aan de afzonderlijke banken de grote
leiding geeft. Voeg daartussen een flink
kringbestuur, dat met de banken in we
derzijds vertrouwen overleg pleegt, dan
heb je een prachtapparaat om de toekomst
het hoofd te bieden.
De heer Van Rumpt heeft nog een hele
boel meer ideeën en gedachten. Hij weet
ze bovendien overtuigend te brengen. In
de ringvergaderingen zal men het wel
merken. En wie het niet met hem eens
mocht zijn - zijn visie op streekoverleg,
over de rentetarieven zal mogelijk niet
aste directeur die zijn bank omhoog wil
stuwen in de vaart van de ontluikende
eilandwereld. Nauwelijks minder welspre
kend uit zich de heer Doornbos, want ook
deze is gegrepen door de drift naar ont
wikkeling van de bank. Beiden waren zeer
aimabele gastheren, die gelukkig ook goed
wisten te „incasseren" en die niet onmid
dellijk naar de scheidsrechter zullen hol
len als ze zelf eens een duwtje krijgen.
De heer De Krey heeft de cijfers paraat.
In 1966 ƒ10 miljoen balanstotaal, nu I 36
Hier zullen mensen komen te wonen, of
men het al wil afremmen of niet, het is
niet tegen te houden. Wij zullen een
„toeleveringsbedrijf" worden voor de Eu
ropoort: mensen, levensmiddelen en recre
atie.
Als banken krijgen we straks de plicht die
mensen op te vangen. Nu is het nog rustig.
De piek zal straks komen. De bankbestu-
ren moeten reeds nu de vinger aan de pols
houden en er zich zelf èn hun personeel
op voorbereiden. Dat is de latente span
ning, die ik in de ontwikkeling ontwaar.
Tegenover de fusie van Utrecht en Eind
hoven sta ik heel positief. Ons belang in
de grote bankwereld is daarmee gediend
en de heilloze rivaliteit is gelukkig wegge
vallen. Ook het voorstel voor de nieuwe
kringindeling ondersteun ik. Ondanks wat
onderlinge verschillen zullen we wel kun
nen samenwerken. Dat zal ook veel van
de voorzitter afhangen.
Dat samengaan van Utrecht en Eindhoven
maakte op ons nog wel een wat verwar
rende indruk. Je moest je als het ware
heroriënteren. Nu, na zo'n half jaar komt
er gelukkig meer lijn en tekening in. Er
komt meer rust en de onevenwichtigheid
verdwijnt.
Laten we vooral nooit vergeten, dat onze
grootste kracht is de zelfstandigheid van
de plaatselijke banken. Op die basis aan
vaard ik de Centrale Bank als de top van
de organisatie, die aan het geheel dus ook
ieder zonder meer delen! -- zal dunkt ons
ervaren, dat men best met hem van me
ning kan verschillen. Dat is toch ook wat
waard in het bestuur van ring of kring!
Middelharnis: centrum van het eiland, de
grootste plaats, in ieder streekplan belast
met de centrale verzorgingsfunctie en, last
but not least, zetel van de grootste raiffei-
senbank op Goeree-Overflakkee. Dit alles,
het laatste niet te vergeten, moet men
binnen de relativiteit van de grenzen van
het door ons bezochte gebied goed afwe
gen, want wij kregen hier en daar soms de
indruk, dat niet ieder die grote positie van
Middelharnis in dank afneemt. Wij zijn
niet genoeg in de „eilandpolitiek" doorge
drongen, om er het fijne van te beschrij
ven, maar wat Middelharnis betreft, heeft
die politiek beslist iets te maken met het
probleem „klein en groot".
De heren Doornbos en De Krey, resp.
voorzitter van het bestuur en directeur,
vinden in ieder geval hun bank groot. Een
hele grote zelfs in vergelijking tot de rest
van het eiland. En dat heeft nogal wat
consequenties, vinden ze zelf.
Kenmerkend voor ons bezoek aan Middel
harnis waren de uitgesproken meningen,
die er gedebiteerd werden. Zeer fris van
de lever. Je moet „erop zitten - fel
wezen" zeiden onze gastheren. De heer De
Krey doet niets liever; extravert en exu
berant in zijn spreken, is hij de enthousi-
Foto links: de heer C. van Rumpt
Foto rechts: de heren H. R. de Krey en
J. A. Doornbos
miljoen. Vorige week met de spaargelden
de 26 miljoen gepasserd.
Dat gaat tegenwoordig met zo'n ƒ4 mil
joen per jaar omhoog! Er is (nog) maar
weinig import. In 1966 had de bank 29%
als spaarder, nu 56 van de bevolking.
Deze bank, die in 1969 een mooi groot
nieuw kantoor betrok, heeft dus haar
groei moeten halen uit de bestaande be
volking. Hoe? Dat is het geheim en de
trots van de heer De Krey en zijn bestuur.
Ze hebben „erop gezeten" en daar willen
ze best wat over kwijt.
Voor de spaaraanwas betekende dit: veel
publiciteit en „stunts". Bij elke 5 miljoen
een „actie". De laatste was een snipper-
puzzle-wedstrijd. Moeilijk uit te leggen,
maar „iedereen" was ermee bezig. Elk
kind dat op de bank komt, krijgt altijd
een kleine verrassing. Persoonlijke bena
dering doet wonderen.
De heer Doornbos zegt, dat men de per
soonlijke kant vanouds gewend is. Vroe
ger was het altijd al „de bank van Joppe",
de naam van de kassier.
En dan de slagvaardigheid van het be
stuur. Delegatie aan twee leden. Binnen
