granen
15
hoeveelheid voedsel per hoofd gelijk te houden in het
Verre Oosten, het Nabije Oosten en een groot aantal
Afrikaanse staten. Wat is nu de bedoeling? Moeten de
rijke landen tegen hogere prijzen de grondstoffen uit de
ontwikkelingslanden wegzuigen, terwijl deze landen zelf
tekorten hebben? Aangezien niemand iets dergelijks kan
bedoelen, kan men veronderstellen, dat het Boerma en de
zijnen gaat om de niet-eetbare grondstoffen (katoen, jute,
e.d.) en tropische genotmiddelen (koffie, thee). Het zou
aanbeveling verdienen op dit punt duidelijk te zijn, omdat
men anders het misverstand voedt, dat de voedselpro-
duktie in de westelijke landen moet inkrimpen om de
ontwikkelingslanden te helpen.
Het jaar 1972 zal de graanproducenten nog lang heugen.
De mislukking van de graanoogst in de Sowjet-Unie heeft
ertoe geleid, dat er door dit land enorme aankopen in
Noord-Amerika zijn gedaan. De graanvoorziening was
onderwerp van besprekingen van Nixon in Moskou en de
internationale goudkoers registreerde de gevolgen van
het goud, dat de Sowjet-Unie op de markt bracht om de
aankopen van graan te kunnen betalen. De prijs van
tarwe in de Verenigde Staten steeg met dertig procent;
een vierde van de normale tarweoogst van de V.S. werd
bestemd voor verkoop naar wat eens de graanschuur
van Europa was.
De graantransactie trok in de Verenigde Staten een spoor
van op corruptie lijkende handelingen. Het bleek nl. dat
de onderstaatssecretaris van het departement van Land
bouw, Palmby bij een zeer grote graanhandelaar in dienst
was getreden, vlak nadat de Amerikaanse regering de
leverantie had toegezegd, en dat deze graanhandelaar
toevallig het leeuwendeel van de leverantie van de
Amerikaanse regering mocht verzorgen. De Amerikaanse
boeren beleefden voor het grootste deel weinig plezier
aan de verbetering van de graanprijzen, want de meesten
verkochten reeds hun oogst aan de graanhandel, voordat
althans de niet-ingewijden van de Russische aankopen
afwisten. Een weinig frisse aangelegenheid, die in de
Amerikaanse verkiezingstijd een rol gaat spelen.
In de memorie van toelichting vindt men over dit alles om
begrijpelijke redenen niets. Toch maakt deze zaak ook in
Europa indruk, want het zijn juist mensen als Palmby
geweest, die nooit om argumenten verlegen zaten als het
erom ging op inefficiëntie bij de Europese graanproduktie
te wijzen en op het morele recht van toegang van de
Amerikaanse granen op de Europese markt.
Zowel de vorige als de huidige minister van Landbouw
zijn in hun niet-ambtelijke periode verbonden geweest
met grote handelsondernemingen, toevallig ook nog de
zelfde.
Zolang de top van het Amerikaanse departement van
Landbouw bezet wordt door vertegenwoordigers van de
grote handelsondernemingen, zullen hun uitlatingen over
de handelspolitiek in een gekleurd licht staan.
Altijd weer word ik getroffen door de vindingrijkheid,
waarmee collega's en hunne bestuurderen openingen van
nieuwe gebouwen plegen aan te kleden. Ze dringen
daarmee steeds wel door tot in de plaatselijke pers, want
ons kent ons. Maar voor de grotere bladen moet je echt
al iets meer doen dan een deftige opening door de
burgemeester of de voorzitter van Plaatselijk Belang. Dan
helpt het niet of je met royale hand kopjes koffie uit- en
broodnodige dotaties wegschenkt. Evenmin als de glaas
jes sherry, die je laat presenteren door de meisjes in hun
mooiste jurkjes en gratis permanent op kosten van de
bank.
Grote bewondering heb ik dan ook voor de banken die
het toch weer weten te maken. Zoals laatst Grootegast-
Oldekerk, waar ze de sleutels lieten aanbieden door een
drietal parachutisten, die met de bankvlag in top van zeer
grote hoogte nederdaalden.
Je loopt natuurlijk wel een zeker risico. Er kan immers
een storm opsteken, waardoor je mooie, nieuwe sleutels
een paar kilometers afdwalen of de springer kan beneden
gekomen tot de blozende conclusie geraken, dat hij de
sleutels boven heeft laten liggen.
Zo werd in Drogeham enige tijd geleden de sleutel voor
het nieuwe gebouw aldaar aangedragen door niemand
minder dan Tarzan. Echter niet de man, die in onze jeugd
samen met zijn Jane zo vlijtig door het oerwoud zwiepte,
doch een gespierde en vrolijke, jonge Duitse herder van
die naam.
Nu is het zo, dat al de para's, olifanten, vooraanstaande
burgers en grote artiesten, die openingen plegen te
verrichten na de receptie niet meer van zo'n grote
waarde zijn voor het dagelijks werk. Je kunt nu eenmaal
de burgervader van je dorp niet als portier in dienst
nemen of een parachutist de enveloppen laten rondbren
gen. Het zijn - met alle respect hoor - eigenlijk een
soort wegwerpspecialisten, voor eenmalig gebruik.
Met Tarzan is dat niet het geval, want die bleef na de
opening in dienst bij de bank. Hij is speciaal afgericht en
zal als echte politiehond 's nachts extra zekerheid geven
naast de traditionele beveiliging.
Ik verwacht niet anders dan dat er spoedig andere
collega's komen, die eveneens de pers zullen halen met
noviteiten op dit gebied.
Graag geef ik ze hier nog een paar suggesties, waarbij
ik ten overvloede wil vaststellen, dat ze slechts bedoeld
zijn als aanvulling op de andere beveiligingsmaatregelen.
Wat dunkt u van een koppel ganzen; ze schijnen het
elders goed te doen als bewakingseenheid. Een paar
grimmig kijkende gieren kun je overdag op de rand van
het veiligheidsglas wat naar de klanten laten loeren en in
de nachtelijke uren vrij laten rondvliegen. Dat geeft wel
wat veeg- en poetswerk 's ochtends.
Wellicht is ook een bijenvolkje in de kluis geen onaardig
idee. Mensenetende haaien en piranhas geven wat meer
zorgen, maar kunnen in een waterrijk gebied zeker goede
diensten bewijzen in een grachtje rondom het gebouw.
Andere zinvolle mogelijkheden laat ik graag aan uw grote
verbeeldingskracht over.
Ik zelf gebruik al jaren een jonge vampier. Die heeft
weinig verzorging nodig en laat na zijn acties in het
duister nooit rommel achter. Nog geen spatje
Cas Sier