granen 15 hoeveelheid voedsel per hoofd gelijk te houden in het Verre Oosten, het Nabije Oosten en een groot aantal Afrikaanse staten. Wat is nu de bedoeling? Moeten de rijke landen tegen hogere prijzen de grondstoffen uit de ontwikkelingslanden wegzuigen, terwijl deze landen zelf tekorten hebben? Aangezien niemand iets dergelijks kan bedoelen, kan men veronderstellen, dat het Boerma en de zijnen gaat om de niet-eetbare grondstoffen (katoen, jute, e.d.) en tropische genotmiddelen (koffie, thee). Het zou aanbeveling verdienen op dit punt duidelijk te zijn, omdat men anders het misverstand voedt, dat de voedselpro- duktie in de westelijke landen moet inkrimpen om de ontwikkelingslanden te helpen. Het jaar 1972 zal de graanproducenten nog lang heugen. De mislukking van de graanoogst in de Sowjet-Unie heeft ertoe geleid, dat er door dit land enorme aankopen in Noord-Amerika zijn gedaan. De graanvoorziening was onderwerp van besprekingen van Nixon in Moskou en de internationale goudkoers registreerde de gevolgen van het goud, dat de Sowjet-Unie op de markt bracht om de aankopen van graan te kunnen betalen. De prijs van tarwe in de Verenigde Staten steeg met dertig procent; een vierde van de normale tarweoogst van de V.S. werd bestemd voor verkoop naar wat eens de graanschuur van Europa was. De graantransactie trok in de Verenigde Staten een spoor van op corruptie lijkende handelingen. Het bleek nl. dat de onderstaatssecretaris van het departement van Land bouw, Palmby bij een zeer grote graanhandelaar in dienst was getreden, vlak nadat de Amerikaanse regering de leverantie had toegezegd, en dat deze graanhandelaar toevallig het leeuwendeel van de leverantie van de Amerikaanse regering mocht verzorgen. De Amerikaanse boeren beleefden voor het grootste deel weinig plezier aan de verbetering van de graanprijzen, want de meesten verkochten reeds hun oogst aan de graanhandel, voordat althans de niet-ingewijden van de Russische aankopen afwisten. Een weinig frisse aangelegenheid, die in de Amerikaanse verkiezingstijd een rol gaat spelen. In de memorie van toelichting vindt men over dit alles om begrijpelijke redenen niets. Toch maakt deze zaak ook in Europa indruk, want het zijn juist mensen als Palmby geweest, die nooit om argumenten verlegen zaten als het erom ging op inefficiëntie bij de Europese graanproduktie te wijzen en op het morele recht van toegang van de Amerikaanse granen op de Europese markt. Zowel de vorige als de huidige minister van Landbouw zijn in hun niet-ambtelijke periode verbonden geweest met grote handelsondernemingen, toevallig ook nog de zelfde. Zolang de top van het Amerikaanse departement van Landbouw bezet wordt door vertegenwoordigers van de grote handelsondernemingen, zullen hun uitlatingen over de handelspolitiek in een gekleurd licht staan. Altijd weer word ik getroffen door de vindingrijkheid, waarmee collega's en hunne bestuurderen openingen van nieuwe gebouwen plegen aan te kleden. Ze dringen daarmee steeds wel door tot in de plaatselijke pers, want ons kent ons. Maar voor de grotere bladen moet je echt al iets meer doen dan een deftige opening door de burgemeester of de voorzitter van Plaatselijk Belang. Dan helpt het niet of je met royale hand kopjes koffie uit- en broodnodige dotaties wegschenkt. Evenmin als de glaas jes sherry, die je laat presenteren door de meisjes in hun mooiste jurkjes en gratis permanent op kosten van de bank. Grote bewondering heb ik dan ook voor de banken die het toch weer weten te maken. Zoals laatst Grootegast- Oldekerk, waar ze de sleutels lieten aanbieden door een drietal parachutisten, die met de bankvlag in top van zeer grote hoogte nederdaalden. Je loopt natuurlijk wel een zeker risico. Er kan immers een storm opsteken, waardoor je mooie, nieuwe sleutels een paar kilometers afdwalen of de springer kan beneden gekomen tot de blozende conclusie geraken, dat hij de sleutels boven heeft laten liggen. Zo werd in Drogeham enige tijd geleden de sleutel voor het nieuwe gebouw aldaar aangedragen door niemand minder dan Tarzan. Echter niet de man, die in onze jeugd samen met zijn Jane zo vlijtig door het oerwoud zwiepte, doch een gespierde en vrolijke, jonge Duitse herder van die naam. Nu is het zo, dat al de para's, olifanten, vooraanstaande burgers en grote artiesten, die openingen plegen te verrichten na de receptie niet meer van zo'n grote waarde zijn voor het dagelijks werk. Je kunt nu eenmaal de burgervader van je dorp niet als portier in dienst nemen of een parachutist de enveloppen laten rondbren gen. Het zijn - met alle respect hoor - eigenlijk een soort wegwerpspecialisten, voor eenmalig gebruik. Met Tarzan is dat niet het geval, want die bleef na de opening in dienst bij de bank. Hij is speciaal afgericht en zal als echte politiehond 's nachts extra zekerheid geven naast de traditionele beveiliging. Ik verwacht niet anders dan dat er spoedig andere collega's komen, die eveneens de pers zullen halen met noviteiten op dit gebied. Graag geef ik ze hier nog een paar suggesties, waarbij ik ten overvloede wil vaststellen, dat ze slechts bedoeld zijn als aanvulling op de andere beveiligingsmaatregelen. Wat dunkt u van een koppel ganzen; ze schijnen het elders goed te doen als bewakingseenheid. Een paar grimmig kijkende gieren kun je overdag op de rand van het veiligheidsglas wat naar de klanten laten loeren en in de nachtelijke uren vrij laten rondvliegen. Dat geeft wel wat veeg- en poetswerk 's ochtends. Wellicht is ook een bijenvolkje in de kluis geen onaardig idee. Mensenetende haaien en piranhas geven wat meer zorgen, maar kunnen in een waterrijk gebied zeker goede diensten bewijzen in een grachtje rondom het gebouw. Andere zinvolle mogelijkheden laat ik graag aan uw grote verbeeldingskracht over. Ik zelf gebruik al jaren een jonge vampier. Die heeft weinig verzorging nodig en laat na zijn acties in het duister nooit rommel achter. Nog geen spatje Cas Sier

blad 'Raiffeisen Boerenleenbank' | 1972 | | pagina 17