exportbevordering 13 wordt en er omvangrijke explosies van ziekten ontstaan, dan moet op grond van de Veewet de overheid ingrijpen en waar nodig vernietiging van aangetast vee gelasten. Voor die vernietiging moeten vergoedingen gegeven wor den. Het is daarbij de laatste jaren gegaan om bedragen van 20 tot 30 miljoen gulden per jaar. Het is vanzelfsprekend, dat men de omvang van dit bedrag nooit tevoren kan schatten, men weet immers niet in welke mate de Nederlandse veestapel door ziekten zal worden aangetast. Wel weet men, dat wanneer er iets mis gaat er hard ingegrepen moet worden om langdurige het ministerie van Economische Zaken aan de Centrale Kamer van Handelsbevordering. Op de door deze organi satie gehouden Nationale Exportdag werd hierover ge treurd. Op deze dag werd overigens een prijs uitgereikt aan het aardappelen exporterende bedrijfsleven voor het succes van de onpersoonlijke exportactiviteiten door deze tak van bedrijf. Voor het overwegend niet-agrarisch publiek, dat er zich reeds over verwonderde, dat zaken lieden zo serieus over de aardappel kunnen praten, werd uit de doeken gedaan, dat de export van dit nederige maar nuttige produkt zonder subsidie van de overheid zo succesvol is geworden. grenssluitingen door importerende landen te voorkomen. Zou men nu de gezondheidszorg verwaarlozen, dan is de kans groot dat de kosten voor ingrijpen achteraf hoog oplopen. Het lijkt duidelijk, dat bedrijfsleven en overheid het niet zover mogen laten komen en het ligt ook niet in de verwachting, dat zulks zal gebeuren. Maar misschien is het wel nodig, dat er eerst in het parlement een hartig woordje over wordt gesproken. Er is nog een andere bezuiniging, die gelukkig niet de landbouw heeft getroffen, maar die hier toch even vermeld kan worden. Het gaat hier om de subsidie door Gezondheidszorg: beter voorkomen dan genezen In de industriële sector is de gezamenlijke activiteit in het buitenland een groot probleem: de grote concerns doen deze activiteit ieder afzonderlijk en hebben niemands hulp nodig, de kleinere bedrijven hebben hun schaarse gezamenlijke acties gespreid over een hele reeks van verenigingen, Kamers van Koophandel en de Centrale Kamer voor Handelsbevordering. Bovendien zijn er nog de Economische Voorlichtingsdienst en de handelsatta- ché's van de ambassades, waar informaties verkrijgbaar zijn. Al jarenlang wordt getracht iedereen in één hok te krijgen om efficiënt te kunnen werken. Minister Langman heeft er nu kennelijk genoeg van en heeft het mes

Rabobank Bronnenarchief

blad 'Raiffeisen Boerenleenbank' | 1972 | | pagina 15