17 De Chileense president Salvador Allende (midden) tijdens zijn openingsrede aan het begin van de Unctad-conferentie in Santiago, Chili. Links de secretaris-generaal van de V.N., Kurt Waldheim rijk verre de voorkeur geeft aan een verhoging van de veehouderijprijzen boven die van de graanprijzen. Dat was voor Minister Lardinois een reden om te veronder stellen dat deze graanprijsverhoging de laatste is in de komende vijf jaar; pas in 1978, wanneer Engeland op Europees niveau is, zouden de Britten aan een graan prijsverhoging meewerken. Hoewel het in werkelijkheid wellicht niet zo somber is gesteld, staat toch wel vast, dat ons land met het streven naar een voorzichtig prijsbeleid voor de veehouderij en een aanpassing van de akkerbouwprijzen aan de inflatie, in een betrekkelijk geïsoleerde positie zal komen. Het blijft dus voor de Nederlandse minister van Landbouw zaak zoveel mogelijk bondgenoten te zoeken, zowel bij de huidige E.E.G.- partners als bij de nieuw toetredende leden. Het Britse blad The Economist schreef n.a.v. de discussie over de structuurvoorstellingen: de landbouwministers schoppen Mansholts pet weer in het rond. Het is de laatste keer, dat de heer Mansholt dit plagerige spelletje voor wat betreft zijn landbouwvoorstellen heeft moeten aanzien. Hij is inmiddels tot voorzitter van de Europese Commissie gepromoveerd en een aantal van zijn richtlijnen voor het structuurbeleid is aanvaard. Bij besluiten in de E.E.G. past natuurlijk altijd een gezonde dosis twijfel: de uitvoering ervan door de nationale regeringen is niet altijd even precies en soms zal men trachten zich onder de E.E.G.-bepalingen uit te werken. Het is echter onmiskenbaar dat deze weken in alle E.E.G.-landen nauwkeurig nagegaan wordt hoe de structuur-richtlijnen in het nationale structuurbeleid inge past moeten worden. Voor een land als Italië komen hele nieuwe zaken aan de orde, zoals een saneringsregeling voor oudere boeren, medewerkende gezinsleden en ar beiders. De modernisering van de landbouwbedrijven wordt in de E.E.G. op eenzelfde voet geschoeid; er zal niet zozeer meer gebeuren (zeker niet in ons land) want daar is het geld niet voor aanwezig, maar er ontstaat een zekere uniformiteit. Ook de omscholing en beroepsoplei ding zal via de geldbuidel onder Europese invloed komen. Er is een nieuwe basis gelegd voor Europees beleid; wanneer de Europese Gemeenschap verder groeit, - en waarom zou dat niet gebeuren? - dan zal dit beleid verder worden ontwikkeld, ook al zal dr. Mansholt er niet meer de drijvende kracht van kunnen zijn. Met gebalde vuisten stond hij voor het raam en tuurde verbeten naar de donkere, voortjagende wolken, die als een dreigend leger over de grauwe polder trokken. Gisteren was het dus gebeurd, dat verschrikkelijke waartegen hij zo met hart en ziel had gestreden. Na bijna vijfenzeventig jaar zou het nu gedaan zijn. Somber en met het hoofd gebogen slofte hij naar de tafel, waarop het theelicht stond te walmen onder de beroete koffiepot. Zijn gedachten bleven voortmalen rond dat ene gebeuren. Terwijl hij lusteloos op een droge snede brood kauwde zag hij het allemaal voor zijn geestesoog opdoemen. Hoe langzamerhand de vrijheid zou verdwijnen, niet ineens, o nee, daarvoor waren ze te slim. Voorzichtig en sluipend, zodat de kortzichtige broeders het niet eens zouden bemerken. Net zoals gisteren. Toen hij zich een kop lauwe en slappe koffie inschonk, zag hij niet zonder zelfspot dat zijn handen trilden. In de keuken hoorde hij zijn vrouw en op de trap kindervoetjes. Ze kwamen wat stil binnen alsof ook zij het onheil voorvoelden. Die arme kinderen Het was alsof er iets in hem brak en voor de verbijsterde ogen van de kleinen zeeg hij ineen, snikkend met grote halen. Zijn lichaam schokte in de stoel en achter de eeltige knuisten hoorden ze hem knarsetandend weeklagen: Waarom, ach waarom Een gure regenvlaag sloeg kletterend tegen de ruiten. Met een kwiek gebaar sprong hij uit het brede bed. In twee stappen was hij bij het raam en wierp het open. Een vrolijke zon begroette hem en hij ademde diep de lentelucht in. Boven de frisgroene polders dreven lustige schapewolkjes en van beneden kwam de geur van vers gezette koffie. Hij hoorde zijn vrouw zingen in de keuken. Wat een prachtige dag vandaag en ook, wat een historische dag. Gisteren was het dus gebeurd. Na vijfenzeventig jaar was dan eindelijk de eenheid hersteld. Nu stond niets ze meer in de weg om gezamenlijk het brede en zonnige pad verder af te gaan. Het zou goed werken zijn straks in die ene en hechte organisatie. Hij kon het wel uitjubelen als hij eraan dacht. Een grootse tijd, waarin hij leefde. Trots kon je erop zijn deel uit te mogen maken van zo'n organisatie, zo'n machtig bolwerk, waarin plaats was voor allen. Hij hoorde hoe de kinderen naar beneden dartelden en volgde hen. In de keuken stond zijn vrouw met de jongste op de arm. Hij tilde zijn dochtertje op en sloeg met een glimlach zijn arm om de schouders van zijn geliefde. Door de open deur plensde het zonlicht naar binnen en ze konden het gekwinkeleer horen van de vogels in de bebloesemde boomgaard. Ze keken elkaar even diep in de ogen en er was een moment van gelukkig zwijgen. Ik heb gebakjes besteld voor straks bij de koffie, zei ze om de stilte te verbreken. Buiten begonnen de kerkklok ken melodieus te luiden. Ik bied de lezers hierbij gaarne dit historische keuzepak ket aan. De niet gewenste versie kunt U door wegknip pen, afscheuren of simpelweg doorkrassen laten verdwij nen. Wie niet onmiddellijk een beslissing wil nemen kan de operatie desgewenst nog enkele jaren uitstellen. Cas Sier

Rabobank Bronnenarchief

blad 'Raiffeisen Boerenleenbank' | 1972 | | pagina 19