f. b.simmesing,
boerenleen
bankman uit de
n.o.p.
Voor een interview kun je best bij
de heer Simmes in huis vallen,
na gemaakte afspraak natuurlijk.
Dat hebben we ervaren aan de
gastvrije, vriendelijke ontvangst,
die de heer en mevrouw Simmes
ons bereid hebben. We zijn erop
visite geweest, maar voelden ons
toch niet 'de visite', waarmee we
maar zeggen willen dat het een
heel prettig bezoek was.
pionier in het nieuwe land
8
Deze opmerking is natuurlijk nauwelijks ter zake voor een
blad als het onze Wij weten dat heel goed. Dat we hem
niet boudweg schrappen, heeft een oorzaak.
Wij hebben het gevoel, dat we dan wel bij de heer
Simmes in huis kunnen vallen met onze vragen, maar
beslist niet zonder meer met de heer Simmes bij ons blad
in huis mogen vallen. Er hoort wat aan vooraf te gaan:
een introductie van de ondervraagde zelf. Wij hebben
namelijk bij ons gesprek de indruk gekregen, dat er met
de heer Simmes toch wel iets „bijzonders" aan de hand
is en we gaan daar even op doorborduren. De heer
Simmes moge ons dit ten goede houden, want we weten
heel goed dat hij zich niet voor meer bijzonder houdt,
dan ieder ander mens zich zelf uitnemend acht.
De boerderij van de familie Simmes staat in de Noord-
Oost-Polder: het nieuwe land. Gelegen in een der eerst
ontgonnen gebieden van die polder strekken de landerij
en zich uit tot de zuidelijke ringdijk. Daar zijn we op
geweest, in de regen weliswaar, maar desondanks had
den we een prachtig uitzicht over het Zwarte Meer, met
in de verte het beroemde vogeleiland en aan de overkant
vaag de contouren van een enkele boerderij op het
Kampereiland: het oude land.
De verzameling munitieschepen, die er gezapig voor
anker lagen, herinnerde ons eraan, dat zelfs zo'n idyllisch
plekje tegenwoordig de voorpagina's kan halen.
Met dat nieuwe land is de heer Simmes verweven. Je
kunt zeggen - en of daar overdrijving in schuilt betwijfe
len we - het heeft hem gemaakt en hij heeft voor zijn
deel mee dat nieuwe land gemaakt. In 1941, oud 21 jaar,
werd hij „pionier" in de polder. Jonge boeren, die in de
toekomst zich in die nauwelijks droog gevallen kale vlak
te wilden vestigen, gingen mee helpen om het land tot
ontginning te brengen. Wonen in werkkampen, ver van de
bewoonde wereld van het oude land. In die tijd heeft de
heer Simmes als ploegbaas zijn polder leren kennen: hij
heeft er zijn handen voor vuil gemaakt. Hij wees ons nog
sloten, die hij zelf meegegraven had. Mevrouw Simmes
heeft niet in een werkkamp gewoond. Na hun huwelijk in
september 1945 hebben de heer en mevrouw Simmes
drie jaar in Emmeloord gewoond. Dat was toen echter
nog heel primitief: twee straatjes, één winkel, één barak,