du
ff
Kennedy Airport. Daar kan men het geluk hebben,
dat er direct kan worden geland. Op dit vliegveld,
waar elke IV2 minuut een vliegtuig start en landt
kan het gebeuren dat men enkele uren moet blijven
rondvliegen, tot er plaats is om te landen. De
jongelui hadden geluk.
Om vijf uur plaatselijke tijd (dat betekende 11
uur West-Europese tijd) werd de machine aan de
grond gezet. Toen ook werden vijftien jonge men
sen van het ene ogenblik op het andere in een
geheel andere wereld geplaatst. Op de Europese
luchthavens zijn er uren, dat het druk is met
gaande en komende reizigers. Niet zo op dit New
Yorkse vliegveld. Binnen- en buitenlandse lucht
lijnen komen hier samen.
Jumbojets in Europa nog een bezienswaardig
heid staan hier met tientallen en elk van deze
giganten kan 350 passagiers vervoeren. Er is geen
verschil tussen de dag en de nacht wat het komen
en gaan betreft. Hier gelden andere dimensies dan
waaraan de Europeaan gewend is en waaraan hij
zich met enige verbijstering moet zien aan te pas
sen. Het begint met de douane. Wij vragen ons af
waar in Europa vijf douanebeambten het zouden
klaar spelen 180 passagiers stuk voor stuk op hun
papieren te controleren, waarvoor zij dan, in alle
gemoedsrust en met een ambtelijkheid die de
haren te berge doen rijzen, twee volle uren nodig
blijken te hebben. Na de douane de immense aan
komsthal, waar de nu wat geïrriteerde bezoeker
zijn weg moet zien te vinden tussen vele honder
den die ook aankomen of weggaan en degenen die
de eerste categorie verwelkomen of de tweede
uitgeleide doen.
De rit vanaf het vliegveld naar de rand van
New York duurde een half uur. Vandaar tot in het
centrum nog een uur waarbij men dan gelegenheid
heeft een indruk te krijgen van de enorme uitge
strektheid van deze stad met zijn 8 miljoen in
woners.
Dan de aankomst in het hotel The New Yorker,
een reus van 40 verdiepingen met 500 kamers. Met
een hal die doet denken aan een stationshal van
een middelgrote Nederlandse stad op een dag dat
iedereen een dagje uit wil. De ernstige waarschu
wing van de voortreffelijke reisleider aan de
jongelui en begeleiders 's avonds niet alleen de
straat op te gaan, bepaalde straten ook niet in
groepen in te gaan (die bleken ook in het centrum
te liggen) besloot dan deze enerverende dag.
De eerste morgen in Amerika. Nieuwe ervaring,
het Amerikaanse ontbijt: roereieren, toast, gebak
ken aardappelen en worstjes. Een feit is dat een
mens het daarop enige tijd kan uithouden. De rond
rit door de stad leverde verbijsterende ervaringen
op.
De smerigheid en de verwaarlozing van trottoirs
en straten, de vervallen gebouwen naast de enorme
wolkenkrabbers, de mensenmassa's, het verkeer.
Het is inderdaad zoals een New Yorker ons ver
telde: „wij hebben het hier niet meer in de hand".
Er is van alles teveel behalve geld en mankracht
om New York leefbaar te houden. En New York
is niet meer leefbaar. Het is interessant de stad
te doorkruisen. Chinatown te bezichtigen, Green-
wich-Village, het gebouw van de Verenigde Naties,
het Vrijheidsbeeld, Wallstreet met de effecten
beurs, het Empire State Building, het Rockefeller
Center. Met een gepast gezicht het Waldorf-
Astoriahotel in en uit te lopen. Maar om 8 uur
's avonds met vier volwassenen over Times Square
285
