credit unions
democratische beginselen en in eigen verantwoor
delijkheid namen een belangrijke plaats in. Er werd
echter weinig aandacht geschonken aan het vor
men van een stevige economische achtergrond
voor de verenigingen en het consumptieve krediet
kreeg teveel aandacht.
Dit ging zich onmiddellijk wreken toen in de pe
riode rond 1960 een economische terugslag en de
automatisering grote werkloosheid veroorzaakte op
Curapao. Dit had gevolgen voor de spaarmogelijk-
heden en bracht de aflossing van de verstrekte
leningen in gevaar. De in 1959 gestichte overkoe
pelende organisatie, Liga di Credit Union Antiyanan
Neerlandes, kreeg dan ook te maken met een grote
hoeveelheid organisatorische vraagstukken, die
bijna onoplosbaar leken.
Ondanks de vele misverstanden en moeilijk
heden velen dachten nog altijd dat de credit
union een charitatieve instelling was waren de
coöperatieve kredietverenigingen zo stev; ver
ankerd, dat zij konden blijven doorwerken. De
terugval bleef beperkt, de basis van de organisatie
en de erkenning ervan door brede lagen van de
bevolking bleven onaangetast.
Had men in de eerste jaren vooral credit unions
opgericht in de wijken en parochies om politieke
moeilijkheden te voorkomen, na 1963 begonnen
ook vele groepen werknemers zich in credit unions
te organiseren. De vakbewegingen zagen nu in,
dat deze verenigingen geen bedreiging vormden,
maar veeleer een waardevol hulpmiddel bij de so
ciale verheffing van hun leden. De Liga di Credit
Union werd erkend door CUNA International, de
in de Verenigde Staten zetelende internationale or
ganisatie van credit unions en deze stelde de Liga
ten voorbeeld aan de ontwikkelingslanden. Intussen
bleven zich ondanks deze internationale erkenning
moeilijkheden voordoen aan de basis van de orga
nisatie in de credit unions. Voor het grootste deel
werden deze veroorzaakt door de voortdurende
slechte economische toestand op de eilanden en
door het ontbreken van middelen bij de Liga di
Credit Union om juiste en tijdige hulp te bieden
aan de aangesloten verenigingen. Het ontwikkelen
van de juiste burgerschapszin en organisatorische
bekwaamheden is zelfs bij goedwillende mensen
een langdurig en moeilijk proces.
Toch zat men niet stil. Voortdurend zocht men
andere wegen om de ontwikkeling te versnellen en
een hechtere basis te geven aan het werk in de
credit unions. Juist de discussie-avonden en de
werkgroepen legden de grondslag voor nieuwe
vormen van coöperatie. In de afgelopen jaren kon
den dan ook kredieten verstrekt worden aan een
coöperatieve onderneming voor vrachtvervoer, een
coöperatieve apotheek en een kleine tuinbouw-
coöperatie. De buschauffeurs konden dank zij de
Liga overgaan tot collectieve aankoop van busjes.
De werkloosheid ging men te lijf door een coöpe
ratie te organiseren, die souvenirs ging vervaar
digen voor de toeristenindustrie.
De weinige betaalde krachten en vele vrijwilli
gers werkten hard, maar het chronische geldgebrek
bleef de mogelijkheden beperken. Regelmatig ver
scheen het tijdschrift Cooperador, men organi
seerde voorlichtingsbijeenkomsten en nieuwe
werkgroepen onderzochten allerlei vraagstukken.
Er was echter dringend behoefte aan een man,
die de verenigingen kon helpen met organiseren
en reorganiseren.
DE EXTENSION WORKER
Begin 1969 kreeg de Liga bericht, dat de Stich
ting 150 Jaar Raiffeisen besloten had een dotatie
van 50.000 gulden uit te reiken aan de credit union
beweging op de Antillen. Voor pater Romer en zijn
medewerkers was dat uitmuntend nieuws. Nu kon
eindelijk een specialist worden aangetrokken, die
als extension worker de eilanden kon bereizen. In
september 1969 ging de heer Norman Frans, voor
die tijd assistent-manager bij de Liga, in de be
treffende functie aan het werk. Hij maakte een
grondige studie van een aantal problemen, die
binnen de organisatie actueel waren en ging daar
na op reis. Tussen september 1969 en maart 1970
bezocht hij op Curapao 29 credit unions, op Aruba
8 en op Bonaire 3. Direct resultaat van deze reis
was, dat in een aantal tot dan niet-actieve vereni
gingen een duidelijke opleving merkbaar werd. Bij
zes groepen werd de administratie geordend en
financiële steun gezocht bij het Stabilisatiefonds
van de Liga. Verder verleende de extension wor
ker assistentie aan enkele credit unions, die
achterstand hadden in hun boekhouding. Ook wist
hij enkele vrijwillige krachten aan te trekken voor
werk in de buitendistricten.
Een van de belangrijkste opdrachten die de Liga
aan de heer Frans heeft gegeven is dit jaar een
316
