OP DE NEDERLANDSE ANlliEN
In 1969 reikte de Stichting 150 jaar Raiffeisen een dotatie uit aan de Liga van Credit Unions op de
Nederlandse Antillen. Dank gjj dege bijdrage kreeg het werk van de krediet-coöperaties een nieuwe
stimulans.
CREDIT UMONS
GUNSTIGE ONTWIKKELING VAN DE CREDIT
UNION BEWEGING OP DE NEDERLANDSE AN
TILLEN
Reeds enkele jaren geleden werd in de Raif-
feisenbode beschreven hoe op Curagao in 1953
een eerste poging werd gewaagd om een krediet
coöperatie van de grond te krijgen. In Colon, de
meest miserabele krottenwijk van Willemstad,
kwam een groep jonge mensen bijeen en richtte
de „Credit Union Colon" op. Zij werden hiertoe
bewogen door de sociale omstandigheden waarin
zijzelf en hun medemensen leefden en geïnspireerd
door succesvolle voorbeelden uit andere Latijns-
amerikaanse landen. In anderhalf jaar tijd lukte het
om bijna 300 gulden te sparen en voor ruim 1200
gulden aan kortlopende leningen te verstrekken!
Gebrek aan ervaring en onbegrip over de functie
van een credit union in de omgeving maakten al
spoedig een einde aan de meeste activiteiten. Toch
waren de jonge mensen, die toen onder een boom
in de stoffige armoewijk Colon hun vereniging
stichtten, de voorlopers van de huidige credit union
beweging, die enkele jaren later voorgoed vorm
zou krijgen.
OPNIEUW BEGINNEN
De Caraïbische Conferentie van 1957 besteedde
veel aandacht aan de coöperatieve beweging en
gaf de hoofdlijnen aan waarlangs dit werk tot ont
wikkeling moest worden gebracht. Na de nodige
voorbereidingen werd door de overgebleven leden
van „Colon" en andere jonge mensen op 9 januari
1958 de credit union „Santa Familia" opgericht.
Drie dagen later reeds volgde een groep haven
arbeiders met een eigen credit union.
Tegen het einde van dat eerste jaar was de be
weging uitgegroeid tot 14 verenigingen met 800
leden. Achtduizend gulden spaargeld was ingelegd
en voor 14.000 gulden aan kortlopende leningen
uitgezet. Onder de bezielende leiding van pater
Amado E. J. Romer werkten enkele vrijwilligers
enthousiast aan de verdere uitbouw van de credit
unions. Door het tekort aan kader en gebrek aan
allerlei faciliteiten werden er natuurlijk fouten ge
maakt. Bij de consolidatie van de beweging in het
midden van de zestiger jaren zouden dan ook weer
enkele credit unions verdwijnen. Maar die eerste
jaren groeide het aantal credit unions voorspoedig.
In 1960 waren er veertig en in 1965 al eenenzestig
met bijna 13.000 leden. Ook op Aruba en Bonaire
verschenen in 1959 en 1960 de eerste credit unions.
Het spaartegoed bedroeg in 1965 totaal 1.205.650
gulden.
MOEILIJKE JAREN
Meer dan elders hebben de credit unions op de
Antillen een sterk sociaal en opvoedkundig karak
ter gehad. Sommige verenigingen leidden in dat
opzicht een bloeiend bestaan. Men vergaderde
minstens eenmaal per week en hield maandelijks
een bijeenkomst, waarop inleidingen werden ge
houden over velerlei onderwerpen, vanaf gezins
budgettering tot en met kennis van de wereld. De
vorming van de leden en hun opvoeding in de
315
