Het internationale monetaire stelsel waarmede
de wereld sedert 1945 werkt, is gebaseerd op
vaste ruilverhoudingen tussen de verschillende
valuta.
De monetaire autoriteiten hebben zich verplicht
de feitelijke koersverhouding op de valutamarkt
indien nodig dusdanig te ondersteunen, dat de
koersfluctaties tot een minimum beperkt blijven.
Dit systeem van vaste pariteiten is mogelijk ge
worden dank zij de in het kader van het Interna
tionaal Monetair Fonds gemaakte afspraken.
Reeds gedurende de laatste jaren van de tweede
wereldoorlog kwam de wens tot herstel van een
ordelijk internationaal betalingsverkeer naar voren.
Het werd nodig een einde te maken aan de moei
lijke situatie waarin het voor-oorlogse internatio
nale betalingsverkeer verzeild was geraakt. Door
een groot aantal landen was het betalingsverkeer
aan een vergunningenstelsel gebonden. Naast lan
den met een gebonden betalingsverkeer waren er
landen met een vrij internationaal betalingsverkeer
en een vrije wisselkoers welke door vraag en aan
bod van valuta word bepaald. Door vrije wissel
koersen hoopte men een automatisch herstel van
de betalingsbalans te bereiken.
Het I.M.F., dat tijdens de in 1944 te Bretton
Woods gehouden vergadering werd gesticht,
stelde zich onder meer tot doel het vrije valuta-
verkeer te herstellen op basis van stabiele wissel
koersen. De aangesloten landen drukten de goud
pariteit van hun geldeenheid uit in grammen fijn
goud. Tevens werd de dollar, als sleutelvaluta, in
een vaste verhouding tot het goud gebracht, waar
mee een vaste pariteit tussen de diverse valuta's
en de dollar ontstond. De Amerikaanse autoriteiten
namen als enige op zich goud tegen vaste prijs te
kopen en te verkopen, de monetaire autoriteiten
in de andere landen verplichtten zich de wissel
koers van hun valuta waar mogelijk te onder
steunen. Er ontstond een systeem met vaste wis
selkoersen waarbij wijzigingen van de koers tot
een uitzondering zouden moeten behoren.
De na-oorlogse geschiedenis laat echter tal van
afwijkingen van de regel zien waarbij er meer
devaluaties (waardevermindering van de eigen va
luta uitgedrukt in andere valuta's) hebben plaats
gevonden, dat revaluaties (waardevermeerdering
ten opzichte van vreemde valuta's).
Het aantal landen dat er niet in slaagt binnens
lands orde op zaken te stellen en aanpassing
zoekt in een daling van de externe waarde van
haar valuta blijkt van nature nu eenmaal groter.
504
