RAIFFEISEN
De openingsmiddag en de slotmiddag en -avond
vonden plaats in de feesthallen van het grote com
plex van jaarbeursgebouwen, terwijl de plechtige
herdenking werd gevierd in de Pauluskerk. In deze
met de vlaggen van talloze landen versierde ruim
ten zijn de honderden „Raiffeisenmanner" (zoals
men in Duitsland gaarne zegt) bijeengeweest,
zonder onderscheid van nationaliteit eendrachtig
vereend onder de in vijf verschillende talen opge
hangen spreuk ,,Raiffeisen overal en voor allen".
Opmerkelijk was, dat men zich, rondkijkend on
der al die aanwezigen op één van onze eigen al
gemene vergaderingen in de Utrechtse Jaarbeurs
zou kunnen wanen. Tussen de raiffeisenorganisa-
ties hier en over de grenzen bestaat blijkbaar, wat
de bezoekers van de grote vergaderingen betreft,
een opmerkelijke overeenkomst. Dit maakt, dat
men zich als Nederlander onmiddellijk op de
Wereld-Raiffeisendag thuis voelde.
Toch sprong het internationale karakter van de
bijeenkomst duidelijk in het oog. Vooral de afge
vaardigden uit Afrikaanse en Aziatische landen
met hun dames droegen daartoe bij, want hun kle
ding en hoofddracht gaf een zeer fleurig accent
tussen de „gewone" westerse kleding waaraan wij
gewend zijn.
Het aantal buitenlanders niet-Duitsers was
overigens opvallend groot. Vele Afrikanen, Indiërs
en Pakistani herkende men aan hun huidskleur.
Doch ook uit wij doen maar een kleine greep
Costa Rica, Peru, Korea, Japan, Indonesië en de
Philippijnen waren de coöperatoren gekomen.
Europa zelf, aan deze zijde van het ijzeren gordijn,
was nagenoeg geheel vertegenwoordigd, terwijl
van gene zijde van het ijzeren gordijn, Roemenië
en Hongarije aanwezig waren.
Dr. Sonnemann, president van het Duitse Raif-
feisenverband, bracht in zijn begroetingstoespraak
bij de herdenking in de Pauluskerk alle aanwezigen
op een goede wijze onder dezelfde noemer bijeen:
Vragen wij ons af, wat de delegaties uit zo veel
landen bewogen heeft verre reizen te ondernemen
om deze dagen met ons samen te zijn, en vragen
wij ons verder af, wat zo veel miljoenen mensen
in bijna honderd landen van alle werelddelen drijft
hun organisaties tot economische eigen hulp naar
de ideeën en de raadgevingen van Raiffeisen op te
bouwen en te besturen, dan luidt het antwoord:
zij geloven in een idee, dat gedurende een hele
eeuw vol stormachtige en veranderingen brengende
ontwikkelingen zijn actualiteit en zijn lichtsterkte
volledig behouden en telkens weer bewezen heeft.
De begroetingstoespraken welke namens Europa,
Noord-Amerika en Australië, Zuid-Amerika, Azië en
Japan en Afrika door verschillende vertegenwoor
digers, dikwijls met een weldadig aandoend ent
housiasme, tot de vergadering werden gericht,
gaven duidelijk aan hoe levendig de Raiffeisenge-
dachte in voor ons gevoel verafgelegen landen
werkzaam is.
Ook de uitreiking door dr. Sonnemann van een
gouden onderscheiding aan een viertal afgevaar
digden uit respectievelijk Turkije, Japan, Ghana en
Ceylon, waarmee de Wereldraiffeisendag de bij
zondere verdiensten van deze heren wilde eren,
deed ons allen beseffen, dat Raiffeisen ook nu nog
zeer actueel is.
Dit laatste is wel op bijzondere wijze onder
streept door de woorden die de bondspresident
van Duitsland, dr. Heinrich Lübke, op de herden
kingsbijeenkomst heeft gesproken. Dr. Lübke
wees o.a. op twee belangrijke zaken waarvoor
Raiffeisen in deze tijd veel te betekenen heeft, nl.
voor de ontwikkelingslanden en voor de jeugd.
Alleen dan, aldus de heer Lübke, zullen wij de
vrede behouden en de strijd om de toekomst van
de mensheid winnen, wanneer de geïndustriali
seerde landen hun krachten samenbundelen en niet
342
