akte te krijgen, zijn natuurlijk ook een waardeloze
zekerheid!
Wij hebben verder wel eens voorgesteld dat de
bank de borgen ieder jaar een opgave zou ver
strekken van de stand van de betrokken post.
Weliswaar hebben de borgen het recht zich zelf
op de hoogte te stellen van de stand van zaken,
maar dat gebeurt bijna nooit. Wanneer de borgen
nu ook niets van de bank horen, raakt hun borg-
schap wel eens in de vergetelheid. Groot is hun
schrik wanneer zij dan na jaren opeens het ver
zoek krijgen hun borgschap maar waar te maken
en nog groter hun verontwaardiging wanneer blijkt,
dat de cliënt al jaren niet aan zijn verplichtingen
heeft voldaan, zonder dat zij eerder zijn ingelicht.
Wij menen, dat de bank in ieder geval de morele
plicht heeft de borgen dadelijk op de hoogte te
stellen wanneer de cliënt niet betaalt op de wijze
als in de door de borgen getekende akte staat
vermeld. De borgen zullen zich onaangenaam ver
rast voelen, wanneer de bank eerst de zaak ge
ruime tijd heeft laten doorlopen en dan de borgen
pas aanspreekt. Soms lang nadat de post volgens
de akte al geheel had moeten zijn terugbetaald!
En waarom zou men de borgen niet jaarlijks op
de hoogste stellen? Wanneer het goed gaat kèn
niemand daartegen bezwaren hebben, wanneer het
slecht gaat mag niemand bezwaren hebben.
Zo'n jaarlijks bericht aan de borgen bevordert
bovendien het toezicht, dat de bank op de borgen
houdt. Het komt immers nu nog wel eens voor, dat
de borgen reeds lang zijn verhuisd, of nog erger,
reeds overleden blijken te zijn of failliet, zonder dat
de bank weet dat de zekerheid is ondermijnd.
Wanneer noch de cliënt noch zijn borgen beta
len, zal het noodzakelijk zijn een vonnis te vragen
en te trachten met dit vonnis betaling af te dwin
gen. Het is duidelijk, dat er bij lieden die het zover
laten komen en zoveel kosten laten maken, meestal
weinig te halen valt.
perikelen bij het verhaal op roerende goederen
Een veel gehanteerde (maar in de praktijk grie
zelige en meestal onvolwaardige) zekerheid is de
overdracht waarbij roerende goederen aan de bank
in eigendom worden overgedragen, maar in bruik
leen onder de cliënt verblijven. Dat maar al te
vaak blijkt, dat de cliënt de auto, de trekker of de
veestapel al aan een andere financier tot zekerheid
had verbonden, mag bekend worden geacht, even
als het feit dat de cliënt te goeder, maar ook
vaak te kwader trouw het zekerheidsobject in
ruilt of verkoopt. De cliënt pleegt hiermede het
misdrijf van verduistering; immers hij verkoopt het
eigendom van de bank.
Maar ook wanneer het zekerheidsobject wel aan
wezig is, rijst dikwijls de vraag wat daarmee te
doen. Kunt u zich het gezicht van de directeur van
een „stadsbank" voorstellen wanneer hij te horen
krijgt dat hij de veestapel bij de cliënt moet (laten)
weghalen en verkopen?
De grootste moeilijkheid ligt hier echter in de
zeer geringe waarde die een gebruikte auto, trek
ker of wat dan ook blijkt te hebben wanneer er
verkocht moet worden. Zeker wanneer de cliënt
niet meewerkt en de bank dus genoodzaakt is kos
ten te maken om het zekerheidsobject in haar
macht te krijgen, zijn die kosten èn de kosten van
verkoop zo hoog en de liefhebberij om te kopen
zo klein dat het goed geld naar kwaad geld
gooien kan blijken te zijn om iets te ondernemen.
Trouwens in het algemeen geldt de regel „bezint
eer ge begint" bij het nemen van incassomaatrege
len. Zakelijk kan het wel eens niet verantwoord
blijken, soms aanzienlijke, kosten en moeiten te
spenderen aan pogingen om tot incasso te komen.
Die kosten komen voor rekening van de bank en
het is altijd een ongezellige mededeling wanneer
de bank niet alleen zijn vordering als „niet te in
casseren" terugkrijgt, maar daarnaast ook nog een
toegift moet betalen.
Zoals eerder gesteld, hebben wij slechts een
paar problemen aan willen voeren. Mogelijk kun
nen in een volgend artikel nieuwe problemen aan
de orde worden gesteld. Maar ook dan weer zullen
wij ons tot hoofdzaken beperken en ons van prak-
tijdgevallen, die allemaal net iets van elkaar kun
nen verschillen, onthouden, zulks onder het motto.
onder voorbehoud van alle rechten!
87
