man en paard
„Man en Paard" lijkt, dank zij het ingezonden
stuk van Anonymus, weer tot leven gekomen te zijn.
Enige dagen na het verschijnen van het september
nummer ontvingen wij reeds een reactie en konden
deze nog juist in het huidige nummer plaatsen.
Let wel: in het novembernummer hebben wij
reeds ruimte gereserveerd voor meer dan één in
gezonden stuk!
geachte redactie
Het artikeltje van de hand van collega Anonymus
heeft onze volledige instemming. Toch menen wij
hierop even te moeten ingaan, omdat de situatie
vandaag anders ligt dan in de bezettingstijd.
Waar de omstandigheden dat mogelijk maakten
ontmoette de „overvaller" doorgaans de medewer
king van het distributiepersoneel. De kraker gokte
ook op deze medewerking, hield er althans reke
ning mee. Hiermee wil dit soort overvallen niet ge
kleineerd worden, want ook dit werk was een
hachelijke onderneming. Maar de vaak welwillen
de houding van het distributiepersoneel en wij
zouden dit personeel tekort doen als wij dit niet
zouden memoreren deed menig overval vlot
verlopen.
Wij weten zeker, dat Anonymus deze ervaring ook
heeft opgedaan. Uit het artikeltje zou de gevolg
trekking kunnen worden gemaakt, dat bedoeld per
soneel werkelijk door een overvaller moest worden
besprongen om de buit te bemachtigen, terwijl dit
alleen voor de houzeeërs nodig was. De houzeeërs
hadden alleen de overval als zodanig nodig.
Bij het lezen van de beschouwingen over de
nieuwe Raiffeisencursus doet het ons goed te ver
nemen, dat er grote betekenis wordt gehecht aan
het onderhouden van menselijke contacten en voor
al de wijze waarop dit geschiedt. Des te meer valt
het ons op, dat wij in de overlijdensberichten nog
steeds spreken van bestuur, raad van toezicht en
kassier enz. Als wij ervan doordrongen zijn, dat
de medemenselijke verhoudingen van grote bete
kenis zijn, is dan alleen die kassier in dit soort
berichten belangrijk? Waarom niet: De Raiffeisen-
bank te geeft etc. Wie hiermee instemt late
Utrecht dit weten, opdat mogelijk van deze geijkte
uitdrukking wordt afgestapt.
Hoogachtend,
J. de Wit
Directeur
Coöp. Raiffeisenbank „Veendam"
naschrift van de redactie
De eerste alinea is een goede aanvulling op
onze beschouwingen over de techniek van de
overval en de psychische instelling van de over
valler.
Met de strekking van de tweede alinea zijn wij
het eens. Maar waarom de menselijke verhou
dingen beter tot uitdrukking zouden komen, indien
wij in onze overlijdensberichten zouden spreken
van „De Raiffeisenbank geeft kennis" in plaats
van „Bestuur, raad van toezicht en personeel ge
ven kennis" is ons niet duidelijk. Of doelt de heer
De Wit op het feit dat soms wel de directeur/kas
sier wordt genoemd en niet het overige personeel?
Het lijkt ons in ieder geval juist om ook het perso
neel te noemen. In zeven van de twaalf overlijdens
berichten opgenomen in het septembernummer, ge
beurt dit ook, zodat de door de heer De Wit be
streden uitdrukking niet zo geijkt is als hij wel
meent.
asla contra spaarboekje
Onderstaand bericht troffen wij aan in een dag
blad van 30 september jl.
Een huisvrouw uit Hengelo heeft gisteren, toen
ze de kachel aanmaakte, vierduizend gulden ver
brand. Haar 61-jarige inwonende schoonvader had
het geld veiligheidshalve verborgen in de asla.
Toen de man thuis kwam en merkte dat de kamer
warm was, greep hij vertwijfeld in de asla, maar
hij was te laat. Zijn kapitaaltje was in rook opge
gaan.
Hoewel ieder jaar weer vele kranteberichten van
soortgelijke crematies melding maken, zijn er nog
steeds lieden die de kachel veiliger schijnen te
vinden dan de spaarbank.
591
