banken zal dit het geval zijn. Wanneer men echter twijfelt ol herbouw op dezelfde plaats en in dezelfde omvang gewenst is en ook dat kan zich t.a.v. de bankgebouwen voor doen verdient in het algemeen het systeem der beurspolissen de voorkeur. 3. Het systeem van de vaste taxatie Hierbij wordt het verzekerde pand bij het aangaan der verzekering getaxeerd door één of meer deskundigen en in geval van schade wordt aangenomen, dat het pand juist voor de brand een waarde had gelijk aan de in de polis vermelde getaxeerde waarde. Gaat het pand geheel verloren, dan wordt, aange nomen dat de getaxeerde waarde gelijk is aan de verzekerde som, de volle verzekerde som uitgekeerd. Het systeem van vaste taxatie is vrijwel altijd nadelig in een tijd van stijgende prijzen. Immers, in een zodanige tijd loopt iedere taxatie steeds achter de feiten aan en zal een ruim stellen van het verzekerde bedrag aan beveling verdienen boven welk taxatie systeem ook. Het omgekeerde geldt natuurlijk in een tijd van teruglopende prijzen. Echte taxaties door deskundigen kosten geld en moeten regelmatig worden herzien (om de dertig maanden). De kosten van de taxatie moeten dus eigenlijk als onkosten bij de premie worden geteld en verhogen de premie soms aanzienlijk. Het aantal panden, dat op vaste taxatie verzekerd wordt, is vrij gering. Een voordeel van dit systeem is, dat discussie over de waarde na het plaatsvinden van een schade praktisch uitgesloten is. Dit laatste kan men niet zonder meer zeg gen, indien de waarde door middel van een zogenaamde „even-als of'-clausule wordt vastgesteld. De taxatie vindt dan niet plaats door deskundigen, maar door verzekerde wordt in overleg met de verzekeraar een som vastgesteld en deze som wordt door beiden beschouwd „als ware" deze langs de weg van een officiële taxatie tot stand gekomen. Bij deze methode staat de verzekerde aan het gevaar bloot, dat hij de omvang van de ver zekerde som nader moet rechtvaardigen, in dien de verzekeraar voor de rechter redenen aanvoert, die met grond doen vermoeden, dat de verzekerde som boven matig is. Om deze onprettige verwikkelingen te voorkomen, plegen goede assuradeuren daarom geen „even-als of'-clausule te tekenen, zonder dat zij een deskundige uit eigen organisatie een onderzoek hebben laten instellen naar het verzekerde bedrag. In het algemeen staan de verzekeraars huiverig tegenover deze vorm van vaste taxatie. Indien een bank haar bankgebouw of bij kantoor wil verzekeren, verdient het onder alle omstandigheden aanbeveling het betrok ken pand te doen inspecteren door een van de deskundigen van de verzekeraars. Dit heeft het grote voordeel, dat de assuradeuren zich onder vrijwel geen enkele omstandigheid meer kunnen beroepen op onbekendheid met het risico. Want verkeerde opgave of ver zwijging van de aan de verzekerde bekende omstandigheden kan, ook als dit te goeder trouw geschiedt,de verzekering nietig maken! Augustinusga f 4 miljoen Mej. Wipkje van der Veen maakte tijdens de Raiffeisenweek de 4 miljoen aan spaar gelden vol bij de Coöperatieve Boerenleen bank Augustinusga - Drogeham - Harkema- Opeinde. De hierbij afgedrukte foto laat zien, dat Wipkje uit handen van de voorzitter van het bestuur, notaris C. P. Perk, een bos bloemen ontving en bovendien nog 100, 481

Rabobank Bronnenarchief

blad 'De Raiffeisen-bode' (CCRB) | 1962 | | pagina 19