Hij stichtte een coöperatie-opleidingscen
trum aan de San Marcos-universiteit in Lima,
waar de toekomstige administrateurs heen
gingen. Hij reisde naar La Paz in Bolivia om
daar als voorbeeld zes kredietcoöperaties te
vormen. Venezuela droeg bij in de kosten
voor een inter-Amerikaanse opleiding, waar
de staf van pater Dan de meeste lessen gaf.
Tegen het eind van 1960 kon pater Dan in
Peru meer dan 200 leenbanken tellen, met
een clientèle van 40.000 gezinnen. Nieuwe
leenbanken schoten uit de grond in een tempo
van drie per week. Hij heeft een depot van
consumentenkredieten en ontwikkelingskapi
taal geschapen, dat het kapitaal van sommige
grote banken evenaart, en hij droomt van een
nog groter doel. Als een miljoen Peruviaen
één sole per dag zouden sparen, zou er 160
miljoen gulden beschikbaar zijn om mee te
werken waar vroeger niets was. En het
zelfde zou in andere Zuidamerikaanse landen
bereikt kunnen worden.
De stad Puno, zoals zij nu is, is een voor
beeld van wat er gedaan kan worden. De
eerste röntgeninstallatie kwam nadat de bank
10.000 gulden geleend had aan een arts. De
eerste tandheelkundige kliniek is er zo ge
komen, evenals de eerste bus. Het aantal
vrachtauto's en personenauto's is verdubbeld.
Dit alles wordt bekroond door 700 opbouw-
leningen die de leenbank heeft verstrekt,
waardoor vele gezinnen nu eindelijk een
vloer in hun huis hebben en stromend water.
Kort geleden hebben de ingezetenen van
Puno pater Dan een middag maal aangeboden.
Naar aanleiding daarvan bezwoer een voor
aanstaande Peruviaanse communist, die pas
van een vrij reisje naar Rood-China was
teruggekeerd, de stadsbewoners om „met hun
cultureel verleden te breken" en het commu
nisme te beschouwen als „de ware weg tot
vooruitgang".
Pater Dan was er niet bij, maar een mede
missionaris antwoordde. „De communisten
geven ons beloften," zei hij, „maar pater Dan
heeft gehandeld!"
„Overal in de wereld is het de kleine man
die ons lot in handen heeft," zegt Pater Dan.
„Hij beslist tussen de vrijheid die ons lief is
en het slavenleven dat anderen ons zouden
willen opdringen."
Wat eens begon als een eenmanshulp-
programma in een afgelegen bergstadje, is
uitgegroeid tot een factor die meetelt in de
koude oorlog.
Het plaatselijk blad te Delden berichtte op
7 september Jl. het volgende:
Het was gisteravond een complete verrassing
voor de heer G. J. A. v. d. Barg, toen hij door
het bestuur van de Coöperatieve Boerenleen
bank te Delden werd uitgenodigd aanwezig te
zijn in een speciale zitting van het bestuur van
de bank in tegenwoordigheid van de kassier,
de heer J. ter Weele. De voorzitter van de
Coöperatieve Boerenleenbank, de heer B. J. A.
Lantink, complimenteerde de heer Van de Barg
met zijn onbewust bereikt resultaat. „Door uw
storting op de spaarrekening van onze bank
heeft u bereikt dat de vijf miljoen gulden in-
leggelden overschreden zijn. Niet alleen zijn wij
dankbaar voor dit behaalde resultaat, maar wij
willen deze mijlpaal in onze bank ook voor u
een mijlpaal doen zijn. Bijna 3000 spaarders
hebben hun geld aan onze bank toevertrouwd."
Na deze woorden bood hij de heer Van de Barg
een enveloppe met inhoud aan. De heer Van de
Barg uitte zijn dankbaarheid voor deze niet-
verwachte meevaller in een kort dankwoord.
(Met toestemming overgenomen uit „Het Beste"
uit Reader's Digest)
DELDEN
394
