IN EN OM DE MAGRIETHAL
De stad Utrecht kan van oudsher agrarisch
centrum worden genoemd. Toch is het al heel
wat jaren geleden, dat de paarden werden
voorgedraafd in de straatjes, die op het Vre-
denburg uitmonden. En de voormalige var-
kensmarkt is ten dele in beslag genomen door
het nieuwe gebouw van de Centrale Bank.
Wie thans de veemarkten wil bezoeken moet
zijn schreden richten (en hoelang nog?) naar
de Croeselaan.
Het toeval wil, dat de Croeselaan ditmaal
ook de toegangsweg was voor onze algemene
vergadering, daar hiertoe de Margriethal
van de Kon. Ned. Jaarbeurs was afgehuurd.
Velen stapten nog in het oude spoor in de
richting van de Julianahal, doch de steeds
dichter wordende stroom van bezoekers gaf
ten slotte de juiste route aan van het station
naar de Margriethal.
Voor het sterk toegenomen autoverkeer
was deze veranderde gang van zaken zeer
verkieslijk, aangezien men uitstekend ge
bruik kon maken van het zeer ruime parkeer
terrein aan de Croeselaan.
Ook in andere opzichten betekende de
Margriethal een grote verbetering. Men had
royaal de ruimte en de gelijkvloerse ligging
van vergader- en koffiezaal maakte een vlot
verloop van de agenda zeer wel mogelijk. Het
mooie voorjaarsweer bracht ditmaal geen
benauwde vergadersfeer, omdat de zaal
hoogte een goede luchtverversing bevorder
de. Dat zijn dus even zovele creditposten.
De debetpost vinden sommigen de „quick-
lunch", die in de koffiezaal genuttigd diende
te worden. Zeker, het buffettensysteemwerkte
prima, de bonnetjes konden vrij snel ge
honoreerd worden en het lunchpakket was
goed verzorgd.
Maar daar sta je dan, het zakje in de
linkerhand en de koffiekop in de rechter.
Geen stoelen, nauwelijks wat tafels en zeker
geen kans om gezellig even te zitten.
Het wordt een gemanoeuvreer om de
suiker in de koffie te krijgen en eigenlijk is
het maar een onhandig gedoe.
Tafels en stoelen voor iedereen? Dat kan
ook weer niet. Geen ruimte en geen tijd.
Misschien wel wat meer tafels, desnoods lang
en smal. In het grote geheel zijn dat maar
kleine ongemakken, want de vergadering als
zodanig is prima verlopen.
Goede, duidelijk gesproken en verstaanbare
redevoeringen, die de vergadering inhoud
geven. Een vlot verlopende stemming en een
rondvraag.
Ja, nu zouden we een paar ondeugende op
merkingen kunnen maken, maar waarom
eigenlijk? Moet dan alles gladjes lopen en elk
woord voor honderd procent afgewogen zijn?
Laten we blij zijn met een zeker levendig
element. Onze vergadering is toch al genoeg
met ernst geladen, zodat de rondvraag ten
minste kans biedt om even op zijwegen te
slippen.
Voor de feitelijke behandeling van de
agenda kunnen we verwijzen naar de uit
voerige verslagen elders in dit blad. Aan ons
het genoegen om vast te stellen dat deze ver
gadering geslaagd is. Een zeer goede opkomst
met een onverdeelde aandacht voor het be
handelde. In zijn geheel een echte Raiffeisen-
manifestatie met een krachtig gevoel van
saamhorigheid op deze voor onze organisatie
zo belangrijke dag.
Ons leven wordt doorkruist door het lot
maar het wordt bestuurd door onze werk
zaamheid en door ons karakter.
226
