EEN SPRONG IN 'T DUISTER
van een vrij en onafhankelijk land; zij zullen
de wettelijke bescherming genieten van een
constitutionele monarchie; zij zullen deel heb
ben aan onze geestelijke en culturele ver
worvenheden; zij zullen deel uitmaken van
een natie, die in toenemende mate verant
woordelijk is voor vrede en welvaart in de
gehele wereld.
De Nederlandse Emigratiedienst zond ons
een exemplaar van het door Anthony van
Kampen geschreven boekje „Een sprong in
't duister.
Met de uitgave van dit boekje, dat met steun
van de Intergouvernementele Commissie voor
Europese Migratie te Genève tot stand is ge
komen, wordt beoogd de lezer enig inzicht te
geven in de beweegredenen, welke tienduizen
den Nederlanders er jaarlijks toe brengen te
emigreren om binnen een niet al te lange tijd
een naar hun gevoel beter bestaan op te
bouwen.
Het ligt in de bedoeling het boekje kosteloos
ter beschikking van geïnteresseerden te stellen.
De schrijver, wiens boeken (wij noemen b.v.
die over Nieuw-Guinea) aan velen bekend
zullen zijn, geeft in een aantal korte hoofd
stukken een beschrijving van de vele zijden,
die aan emigratie verbonden zijn.
Allereerst vangt hij aan met in herinnering te
brengen hoe in vroegere tijden en jaren emi
gratie plaats vond: het was toen inderdaad in
alle opzichten een sprong in het duister.
Desondanks zijn er toch in alle eeuwen mensen
geweest, die vanuit hun geboorteland over de
gehele wereld zijn getrokken en elders een
bestaan hebben opgebouwd.
Dan wordt er op gewezen dat Nederland het
dichtstbevolkte land ter aarde is, een record,
zeker, maar dan een record dat niet uitsluitend
aanleiding tot juichen geeft. Telde Nederland
in 1880 nauwelijks 4 miljoen inwoners, volgens
de berekeningen zullen omstreeks 1980 naar
schatting 14 miljoen zielen in ons land een be
staan moeten vinden.
Vervolgens wordt gewezen op de ruimte,
welke de wereld nog biedt, alsmede op de
voornaamste, aan de praktijk ontleende, emi
gratiemotieven.
De schrijver geeft dan onder de titel „Sprong
naar 't licht'' een beschrijving van de voor
naamste landen, waarheen Nederlanders kun
nen emigreren. Besproken worden enkele
algemene aspecten van deze landen, zoals
oppervlakte, bevolking, economische situatie
en mogelijkheden voor emigranten, waaronder
huisvesting en onderwijs. Inzonderheid vestigt
Van Kampen er de aandacht op, dat de emi
granten niet alleen staan in het vreemde land,
maar daar op allerlei manieren worden opge
vangen. „Het feit, dat zoveel Nederlandse
emigranten in een der emigratielanden hun ge
luk zowel zochten als vonden, is het beste
bewijs, dat een goedgeleide emigratie in elk
opzicht, zowel materieel als geestelijk, niet
alleen noodzakelijk is, maar ook, in de ruimste
zin des woords, wenselijk."
In het hoofdstukje „Uitgestoken handen"
wordt beschreven wat een aanstaande emi
grant moet doen, alvorens de emigratie inder
daad een feit is geworden. Ook wordt weer
gegeven wat de verschillende kerken ten
aangezien van de emigratie doen, alsmede bij
welke kerken in het nieuwe land de emigran
ten zich het beste kunnen aansluiten.
Aan het slot van zijn boekje komt de schrijver
tot de conclusie, dat emigratie heden ten dage
beslist geen sprong in het duister is, al stelt
zij wel zware eisen aan de mentaliteit van hen,
die emigreren. Maar wanneer men geestelijke
moed bezit, energie en kracht om teleurstel
lingen te dragen, dan geldt ook de slotzin van
het boekje „Verwerven van levensgeluk: dat
is emigreren!"
Dit, in een prettig geplasticeerd omslag ge
stoken, boekje kan worden aangevraagd bij de
Nederlandse Emigratiedienst, Piet Heinplein 6
te 's-Gravenhage.
(Ontleend aan „Emigratie", driemaandelijks tijd
schrift, gewijd aan emigratievraagstukken).
In opdracht van de Nederlandse Emigratiedienst verscheen van de hand van Anthony van
Kampen een boekje ten behoeve van hen, die het voornemen hebben te emigreren. Een
korte bespreking van dit boekje volgt hieronder.
40
