van dit toezicht werden de credit unions periodiek gecontroleerd. Het vermogen van de credit unions bestaat uit de inlagen van de leden. Het wordt in aandelen verdeeld, die in het algemeen een waarde van 5 hebben. Er wordt geen vaste rente gegeven, maar er wordt uit de overschotten dividend uitgekeerd; dit divi dend bedraagt ongeveer 3 tot 5 Op het eind van 1956 was 72 °/o van de in lagen als leningen uitgegeven; de rest van de besparingen was belegd in schatkistpapier en in deelnemingen in andere spaar- en kredietinstellingen. De aandelen van de leden worden in de spaarregisters inge schreven; de leden kunnen hun inlagen altijd opeisen, waarbij in het algemeen een termijn van 60 dagen geldt. Volgens de wet op de credit unions van 1934, die nog steeds van kracht is, mag als rente voor de leningen niet meer dan één procent per maand van de resterende schuld ge nomen worden. Deze rentevoet is lager dan de rente van leningen van velefinancierings- bedrijven. De looptijd van een lening is tot 3 jaar beperkt; de aflossingen moeten perio diek plaats vinden. Vaak echter wordt het contract vóór de afloop van de termijn ver nieuwd. Voor leningen beneden de 400 wordt geen zakelijke zekerheid verlangd, maar voor hogere leningen wel. Echter mag slechts 10 van de leningen groter dan 400 zijn, omdat de taak van de credit unions vooral is het geven van urgentieleningen voor per soonlijke doeleinden. De inlagen bij de credit unions zijn niet bij een regeringsorgaan verzekerd. Wel heeft president Eisenhouwer op de noodzaak hier van in zijn verslagen van 1955 en 1956 ge wezen, maar tot nu toe is een dergelijk over heidsorgaan niet opgericht. In Illinois werd een wet afgekondigd, die een particuliere maatschappij toestaat de spaartegoeden tot een waarde van 10.000 per spaarder te verzekeren. 20 °/o van de credit unions in deze staat heeft hiervan ge bruik gemaakt. Andere staten bevorderen vrijwillige verzekeringen. Deze verzekerin gen worden bestuurd door regionale organen die hun toporganisatie hebben in de Credit Union National Association. Haar taak be staat vooral in het adviseren, de scholing en de publicteit, dus in een meer ideële dan materiële hulp aan de credit unions. Men heeft zich echter ook wel op het stand punt gesteld, dat een verzekering van de in lagen niet noodzakelijk is daar de verliezen uit de kredietverlening toe nu toe gering waren: slechts Vr van de uitgezette be dragen. Deze verliezen konden uit de reser ves gedekt worden. Bij liquidatie van credit unions werden tot nu toe de deelnemingen volledig betaald. Door de C.U.N.A. Mutual Insurance Society opgericht door de Credit Union National Association (C.U.N.A.) worden leningen verzekerd tegen verliezen, die door de dood of een duurzame invaliditeit van de lening nemer zouden kunnen ontstaan. De credit unions kunnen voor haar spaarders bij de C.U.N.A. Mutual Insurance Society een zogenaamde spaarlevensverzekering tot een maximum van 1000 per lid afsluiten, waarbij de levensverzekeringssom in een be paalde verhouding tot het spaartegoed staat. Leden van de credit unions kunnen ook direct bij de C.U.N.A. Mutual Insurance Society levensverzekeringen sluiten. Eind 1955 waren er leningen tot een bedrag van 1433 miljoen bij de Mutual Insurance Society verzekerd. De spaarlevensverzeker- ringen bereikten een waarde van 876 miljoen en de individuele levensverzeke ringspolissen een waarde van 42 miljoen. Men zou de credit unions als amateurbanken kunnen beschouwen. Haar grote geliefdheid berust hierop, dat zij beantwoorden aan de mentaliteit van de Amerikaanse bevolking. In het kader van het afbetalingskrediet nemen de credit unions naar verhouding een gering aandeel in. Op 31 december 1956 was er in totaal voor 31.232 miljoen aan af betalingskrediet gegeven: de financierings instituten namen 27.038 miljoen voor hun rekening en de detailhandel 4.514 miljoen. De handelsbanken gaven afbetalingskredie ten ter grootte van 11.682 miljoen, de credit unions daarentegen slechts S 2.048 miljoen, dus nauwelijks 7 van het totale afbetalingskrediet. (,,Der Volkswirt", Frankfurt a/M.) 307 Rente Illinois Levensverzekering

Rabobank Bronnenarchief

blad 'De Raiffeisen-bode' (CCRB) | 1958 | | pagina 33