Egypte's idealistische politiek
Terwijl president Nasser zich hij voorkeur
bezig houdt met het diplomatieke spel en met
radiopropaganda, zijn er toch nog wel andere
dingen in Egypte, die de aandacht vragen.
Een van de successen is de voltooiing in de
loop van dit jaar van het plan tot landher
vorming. Alle grondbezit boven de 80 ha (of
120 ha als de grondbezitter kinderen heeft),
is verdeeld en toegewezen aan de kleine man.
Ofschoon dit plan nog verre van een oplos
sing heeft gebracht voor Egypte's probleem
van overbevolking, heeft het ongeveer200.000
gezinnen tot grondbezitters gemaakt, gezin
nen, die voorheen onderbetaalde arbeiders
waren of pachters, die het hoofd vaak slechts
met moeite boven water konden houden. Het
plan heeft ook hen in het ongelijk gesteld,
die van oordeel waren, dat landverdeling al-
lijd tot een daling van de produktie moet
leiden.
De onder het verdelingsplan vigerende gron
den worden op coöperatieve basis beheerd:
de kleine grondbezitter heeft twee of drie af
zonderlijke stukjes grond elk van iets minder
dan 1/z ha, doch elk van die stukjes grond is
deel van een groot areaal, dat uitsluitend
aan één enkel gewas is gewijd en het blijkt
thans, dat de oogsten minstens zo groot zijn
als voorheen.
Tijd over
Nu al het land, dat verdeeld moest worden,
ook werkelijk verdeeld is, hebben degenen,
van wie het plan is uitgegaan, tijd over. Deze
actieve groep van jonge mannen staat onder
leiding van Sayed Marei, die thans minister
van Landbouw is. Sayed Marei en zijn de
partement staan nu klaar voor een nieuwe
strijd tegen die langzaam werkende ambte
naren, die de agrarische ontwikkeling in de
weg staan.
Niettemin vinden die ontwikkelingsplannen
hun natuurlijke beperking in de hoeveelheid
water, die men uit de Nijl kan halen. Men is
hier en daar bezig met experimenteren voor
bevloeiing en artesische putten en zo nu en
dan slaagt men er inderdaad in kleine gebie
den op de woestijn te veroveren. Maar de
werkelijk grote landwinningsprojecten staan
in de ijskast in afwachting van de GroteDam.
De Bevrijdingsprovincie is Egypte's parade
oase. Maar het was ook, alvorens de regering
haar omvang verminderde, een van de duur
ste miscalculaties der regering. Ongeveer
16.000 ha worden er nu tussen Alexandrië en
Cairo op de woestijn gewonnen, waarbij het
water uit de Nijldelta wordt gehaald. Dit plan
heeft een spectaculair succes bereikt in zo
verre men heeft kunnen aantonen wat er zoal
op zand kan groeien: een kaal stuk woestijn
is omgetoverd in een tuin vol sinaasappelen,
meloenen, aardbeien en rozen. Als etalage is
het een pracht iets; maar als praktijkexperi
ment voor een land, dat er slecht aan toe is,
is het een betreurenswaardig ding.
autonome organisatie in Cairo, welker direc
teuren een paar erge blunders hebben uitge
haald, zoals de bouw van een citrusconser-
venfabriek lang voordat er ook maar enige
kans was, dat de sinaasappelbomen vruchten
zouden dragen, alsmede de oprichting van
verbruiksgoederenfabrieken, die goederen
produceerden, welke praktisch niemand in
dat gebied zich kon veroorloven te kopen.
Een nieuw dorp werd er gebouwd, dat zich
tot in de woestijn uitstrekte, blijkbaar in de
hoop, dat als het er eenmaal was, men niet
zou weigeren er water heen te voeren. Deze
„uitspattingen" worden nu een voor een af
gekapt. Het kantoor te Caïro is opgeheven,
de fabrieken zijn gesloten en met alle agra
rische overdaad is korte metten gemaakt.
Veel moeilijker is het om leiding te geven
aan de hooggestemde plannen voor sociale
ontwikkeling. Een handjevol pioniers heeft
zich met groot enthousiasme hierop gewor
pen. De universiteiten produceren op het
ogenblik massa's doktoren en leraren. Maar
die leraren hebben nog lang niet voldoende
scholen om in te werken: er is nog maar plaats
voor de helft van de kinderen, die lager on-
223
Coöperatieve basis
Blunders
Het werd beheerd door een min of meer
Sociale ontwikkeling:
