Herinnering
t Gebouw ligt troost loos en verlaten.
Al het leven is er uit.
Kr staat nog wel een beetje rommel.
Je schrikt van elk geluid.
Al dwalend door de lege ruimten
was er de herinnering.
Ik voelde, dat ik t kort moest maken.
Vergeten is een moeilijk ding.
In een vrijwel lege kamer
zag ik een kapotte stoel.
Ik ben er even op gaan zitten
en keek eens naar de oude boel.
Ergens stond er nog een brandkast
met de sleutel in het slot.
Straks zou men dat ding verkopen
tegen elk aanneem'lijk bod.
Door de ramen zag ik bomen
met hier en daar een knoest.
Vanuit de kamer van Heer Keyser
de fietsenrekken, oud en verroest.
De verwarming was buiten werking.
De radiatoren voelden koud.
Och, wat gaf dat ding ellende:
De installatie was te oud.
Ik zag de Dom vanaf de zolder
door een raam met gebroken ruit.
Het mooie klokkenspel, dat zong
zijn held're klanken tot mij uit.
iMenigmaal heb ik geluisterd
naar 't mooie en gewijde lied.
Ook dit zal nu voor goed voorbij zijn,
want meenemen kan ik het niet.
Langzaam liep ik naar beneden,
door de vestibule naar de deur.
Ik moest t gebouw nu maar verlaten,
want leeg gaf het maar weinig fleur.
Ik heb vele jaren hier gewerkt.
Ik heb bij lief en leed gestaan.
Er was menigmaal een jubileum,
maar ook de dood is rondgegaan.
Voor het laatst ging ik naar buiten
en stond toen op de brug.
Ik had de deur zacht toegetrokken
en dacht: „Voorbij, 't komt niet meer terug
Nog éénmaal keek ik naar de gevel.
Ik deed dat voor de aardigheid.
Het was alsof zij naar mij lachte
als was 't een frisse, jonge meid.
Ik dacht: „O, kon ik je met mij nemen
naar huis. Vaak zou ik je zien
Maar dat moet toch uitvoerbaar wezen.
Niet echt, in tekening misschien.
Het bestuur van de Centrale
vond dit echt geen gek idee.
En gaf aan heel het personeel
een afdruk van de gevel mee.
Als U er thuis nog eens naar kijkt
en het verleden overdenkt,
Weet dan, dat de Kromme Nieuwe Gracht voorbij is
en dat thans de toekomst wenkt.
1 35
