drievoudige garanties: voor werk, huisvesting en
financiën aan onze emigranten te verschaf
fen. Hun prestaties mogen hier in het bijzonder
worden genoemd. De Church World Service,
hier te lande vertegenwoordigd door de Stich
ting Oecumenische hulp aan Kerken en Vluch
telingen, verzorgde de plaatsting van bijna
3.000 families. De Nationale Gatholic Welfare
Conference, hier te lande vertegenwoordigd
door de Katholieke Centrale Emigratie Stich
ting, nam de plaatsing van 1400 families op
zich. De borgstellingen voor ongeveer 600 ge
zinnen werden verzorgd door de Netherlands
Pioneer and Historical Foundation, welke orga
nisatie samenwerkte met de Nederlandse Emi-
gratiedienst en de emigratie-attaché bij de
Nederlandse Ambassade in Washington. De
International Social Service plaatste het ge
zien zijn opzet en omvang respectabele getal
van 150 gezinnen. De Hebrew Immigrant Aid
Society en de Calvinist Resettlement Service
namen kleine aantallen voor hun rekening.
Uit de opsomming van de instanties en organi
saties, die bij de uitvoering van deze wet be
trokken waren, blijkt, dat deze emigratie langs
geheel andere lijnen verliep dan dit bij emigratie
gewoonlijk, zoals b.v. naar Canada of Australië,
het geval is. Dit geldt niet alleen voor dit bij
zondere Amerikaanse emigratieprogramma,
maar eveneens voor de normale jaarlijkse
quotum-emigratie naar de Verenigde Staten.
Ook nog na I september van het afgelopen jaar,
toen de aanmelding voor het bijzondere pro
gramma gesloten werd, kwamen honderden
aanmeldingen per week, alle voor emigratie
naar de Verenigde Staten, bij de emigratie
kantoren binnen.
Begrijpelijkerwijze heeft het uiteindelijke succes
van zovele Nederlanders om een visum voor de
Verenigde Staten te bemachtigen, vele anderen
aangemoedigd om alsnog te proberen een zelfde
succes te behalen. Het is daarom noodzakelijk,
dat omtrent de kansen tot toelating nu, geen
misverstand bestaat. Eén zaak is hier buiten
twijfel: het speciale programma van de Refugee
Relief Act is op 31 december 1956 definitief
afgesloten.
Tussen 1 januari en 1 mei van dit jaar zal het
vertrek van nog bijna 8.000 emigranten plaats
vinden. Het visum is enige maanden geldig,
zodat dit een normale zaak is. Door zich nu aan
te melden, kan men niet meer voor selectie
onder de Refugee Relief Act in aanmerking
komen. Men wordt geregistreerd onder het
normale, aan Nederland toegestane jaarlijkse
quotum. Dit quotum bedraagt ongeveer 3.100
personen per jaar. Een gering aantal dus en de
belangstelling hiervoor is vele malen groter. In
het algemeen geldt bij de behandeling van deze
aanvragen de stelregel: wie het eerst komt, hef
eerst maalt. Vandaar, dat men zijn beurt
iedere aanvrager krijgt een nummer moet
afwachten. Dat wachten kan lang zijn; er be
staat nu reeds een lange wachtlijst. Toch zijn er
gevallen mogelijk, waarbij die wachttijd aan
zienlijk korter kan zijn. Het zou te ver voeren
daarover thans meer te vertellen.
Als men op dit tijdstip emigratie naar de Ver
enigde Staten overweegt, doet men er verstan
dig aan zijn zaak te bespreken op een der erkende
aanmeldingskantoren voor de emigratie. Dit zijn
de emigratie-afdelingen van de gewestelijke ar
beidsbureaus en de kantoren van de Christe
lijke, Katholieke en Algemene emigratiestich
tingen.
Voor hen, die in het voormalige Nederlands-
Indië geboren zijn, zijn de toelatingsmogelijk-
hden onder het normale quotum helaas zeer
beperkt. De reden hiervan is, dat het quotum
stelsel van de huidige immigratiewetgeving van
Amerika gebaseerd is op het land van geboorte.
Het quotum voor Indonesië bedraagt slechts
100 personen per jaar. De huidige, weer nor
male situatie, is dus aanzienlijk ongunstiger dan
onder het thans afgelopen, speciale emigratie
programma. Hieronder immers namen de ge-
repatriëerden uit Indonesië een bevoorrechte
plaats in. Men mag er dankbaar voor zijn, dat
van de bijna 16.000 onder het bijzondere pro
gramma geselecteerden, ongeveer 25 gerepa-
triëerden was. Hierdoor nam de uitvoering
van de Refugee Relief Act binnen het emi-
gratiebestel een unieke plaats in.
De mogelijkheden van vandaag tot emigratie
naar de Verenigde Staten zijn dus maar weer
beperkt en men goet er goed aan dit tijdig te
bedenken. Het is inderdaad te betreuren, dat
men het thans slechts weer moet doen met het
normale quotum, maar ook in Amerika is men
niet onverdeeld gelukkig met de immigratie
bepalingen van dit ogenblik. De discussie over
mogelijke wijzigingen van deze wetgeving kreeg
in 1956 een bijzonder reliëf door de gebeurte
nissen, die in Hongarije plaats grepen. Amerika
ging immers vóór bij de hulpverlening aan de
Hongaarse vluchtelingen. Hun toelating tot de
Verenigde Staten was en is hiervan een belang
rijk onderdeel. Het Hongaarse vluchtelingen
probleem werd de directe aanleiding tot voor
stellen van wijziging der immigratiewetgeving,
die bij het Amerikaanse Congres aanhangig
werden gemaakt. In deze voorstellen zitten ele-
73
