Verder moest onder de oude regeling alles
wat men bezat worden ingezet om de aan de
emigratie verbonden kosten te kunnen betalen.
Als men dus precies zoveel geld bad als de
kosten voor de reis bedroegen, dan moest men
dit gehele bedrag daarvoor gebruiken. Het is
begrijpelijk dat dit voor heel veel mensen wel
een groot bezwaar was.
Verder liepen de kosten van emigratie naar de
verschillende landen van bestemming nogal
sterk uiteen. Het gevolg hiervan was soms
dat men niet emigreerde naar het land waar
de beste mogelijkheden voor betrokkenen
waren, maar dat men eenvoudig het land koos
dat met de minste kosten te bereiken was.
Het kwam dus hierop neer, dat de keuze van
het emigratieland meer werd bepaald door de
vraag: Wat kost de reis?" dan door de vraag:
,,Welk land biedt mij en mijn gezin de beste
slagingskansen?'
Tenslotte was er nog het grote bezwaar dat
een onderzoek moest worden ingesteld naar
de bezittingen van de emigranten om te con
troleren of zij inderdaad wel zoveel mogelijk
in de kosten bijdroegen. Dit had tot gevolg
dat vrijwel iedere emigrant al zijn bezittingen
te gelde moest maken.
Dit was dus een aantal redenen waarom een
nieuwe subsidieregeling toch wel nodig was.
In de nieuwe regeling is afgestapt van het
beginsel, dat voor iedere emigrant precies
wordt uitgerekend wat hij zelf zou kunnen
bijdragen. Hiermede is dus al dat onderzoeken
naar bezittingen afgelopen. Verder is er één
tarief gekomen voor emigratie naar alle lan
den. Dit betekent dus dat het wat de kosten
betreft weinig meer uitmaakt of men naar
Australië, naar Canada of naar Zuid-Afrika
emigreert. Tenslotte is door deze nieuwe rege
ling mogelijk geworden dat men meer bagage
meeneemt en ook wanneer men erover beschikt,
meer geld. Dit betekent natuurlijk een ver
hoging van de economische kracht in de be
ginperiode in het nieuwe land. Men zal het
ermede eens zijn dat dit heel erg belangrijk is.
In de praktijk komt de nieuwe regeling in
grote lijnen hier op neer: Iedereen komt voor
subsidie bij emigratie in aanmerking. Er zijn
drie uitzonderingen, die straks genoemd zullen
worden.
De eigen bijdrage, die men in de kosten van
emigratie moet betalen, is gebaseerd op de
loonbelasting of inkomstenbelasting die men
betaalt.
Nu is deze nieuwe regeling op dit punt een
klein beetje ingewikkeld, omdat er nogal wat
berekeningen bijkomen, die een gevolg zijn van
het feit, dat niet alle emigratielanden in de
kosten van emigratie bijdragen. Daarom zal
dit aan de hand van een paar voorbeelden
duidelijk worden gemaakt en dan zal men
zien dat er toch nog enig verschil is in de
kosten van emigratie naar de verschillende
landen.
Laten we aannemen dat een gezin bestaat uit
man, vrouw en twee kinderen boven de 12
jaar. De maximale kosten, die dan zouden
moeten worden betaald, bedragen 4 x 900,
is 3.600,Dit is het maximumbedrag.
Maar wanneer het bedrag, dat men aan in
komstenbelasting over 1954 heeft betaald bv.
300,is, kost de emigratie indien men naar
Australië gaat onder de tussen de Australische
en Nederlandse Regering gesloten overeen
komst, D/2 maal 300,is J 450,voor
het gehele gezin. Men mag daarbij vrij van
kosten 4 m3 bagage meenemen, terwijl men
hetgeen men meer bezit dan 450,aan
deviezen kan meenemen. Voor meenemen van
deviezen gelden natuurlijk wel de bedragen,
zoals die door de Nederlandsche Bank met be
trekking tot de aankoop van vreemd geld en
de uitvoer daarvan zijn aangegeven. Maar wat
de subsidieregeling betreft is men daar dus
vrij van.
Wanneer ditzelfde gezin naar Zuid-Afrika zou
vertrekken of naar Canada, dan zou het niet
moeten betalen IV2 maal het bedrag van de
inkomsten- of loonbelasting maar drie maal dit
bedrag. Dit zou dus neerkomen op 900,
Voor emigranten van 12 jaar en ouder is de
maximumbijdrage 900,voor kinderen van
3 tot 11 jaar 450,en voor kinderen van
1 en 2 jaar 225,Kinderen onder het jaar
zijn vrij.
Het minimum is voor gezinnen 100,en
voor zelfstandig emigrerende ongehuwden
150,Verder is bepaald dat men, wanneer
men in de vermogensbelasting is aangeslagen,
altijd het maximum moet betalen.
Misschien is het goed dat tot besluit nog even
in een paar punten wordt herhaald hetgeen
hierboven is gezegd.
ïn de eerste plaats dan: deze nieuwe regeling
is 1 April 1955 ingegaan.
Iedere emigrant komt voor subsidie in aan
merking, met uitzondering van degenen, die
een gesloten arbeidsovereenkomst niet op
regelmatige wijze beëindigen, personen die al
eerder met subsidie zijn geëmigreerd en niet-
Nederlanders.
De minimum eigen bijdrage is voor een gezin
287
