Tradities zijn taai. In verschillende streken
ijvert men ervoor om de
melkgelden niet contant door de fabriek te doen
uitbetalen, doch door bijschrijving op de lopende
rekening. Een boer voelde daar wel voor en zou
het geld op zijn rekening storten, maar eerst
moest het thuis komen. De boerin was namelijk
gewend om het geld in handen te krijgen en
daarna kon de hoer het regelen zoals hij wilde.
En zo gaat het dikwijls. De tradities werken
vaak zo sterk, dat men wel heel sterke argumen
ten moet hebben om die traditie te lijf te gaan.
En dan nog schieten soms alle redeneringen
tekort.
Het wereldgebeuren Min of meer zijn de lo-
in rekening-courantpende rekeningen van
exporteurs altijd een af
spiegeling van de zaken, die buiten de grenzen
worden gedaan. In Aalsmeer ligt de zaak nog
anders, omdat de bloemenexport (jaarlijks voor
pl.m. ƒ17 millioen) ook verband houdt met be
langrijke gebeurtenissen in het buitenland. Zo
had de dood van de Zweedse koning destijds een
enorme afzet van witte seringen tot gevolg.
Hetzelfde was het geval hij het overlijden van
de heer Gottwald. Alleen waren liet toen geen
seringen, maar rode anjers, die gevraagd wer
den. Zo laat het wereldgebeuren zich soms af
lezen uit de rekening-courant, waarin de export
curven in cijfers tot uiting komen.
Heerde vijftig jaar. Op verzoek van de Coöp.
Boerenleenbank te Heerde
drukken wij hierbij een foto af van het bankge
bouw, dat te Heerde zo aardig is gelegen langs
de grote weg, doch temidden van opgaand ge
boomte. Dit ter gelegenheid van het vijftigjarig
bestaan van de bank, dat deze maand wordt her
dacht.
Met de stencilmachine. Van de Coöp. Boeren
leenbank „Katwijk a.d.
Rijn" ontvingen wij enkele afdrukken van kleine
geïllustreerde circulaires, keurig vervaardigd
met de stencilmachine. Tezamen vormen zij het
materiaal voor een kleine spaarcampagne, dat
niet kostbaar is, doch telkens wijst op de moge
lijkheden bij de boerenleenbank. Ongetwijfeld
zal men daarmede resultaat hebben, hetgeen ook
in de groeiende cijfers van de bank tot uiting
komt.
Risicoverdeling. In het maandblad van de
Centrale Volksbank lazen wij
een aardige ervaring van een der inspecteurs.
Deze moest aan een bepaald adres geld in ont
vangst nemen, hetgeen achter de deur van de
hangklok geborgen bleek te zijn. De inspecteur
vroeg, waarom dit niet naar de spaarbank werd
gebracht, waar het geld toch veel veiliger was.
Neen, zei de spaarder, ik zet niet graag alles op
één kaart en houdt het geld liever in huis. Het
risico tegen diefstal verdeel ik door een deel van
het geld in de klok te verbergen en een ander
deel er boven op.
Nog meer van die plekjes. We zouden er ver
steld van staan, als
we wisten hoeveel mensen nog dergelijke bewaar
plaatsen voor geld gebruiken. In onze nieuwe
advertentieserie hebben wij een aantal van die
plaatsen aangeduid met de aanwijzing, dat alleen
de spaarbank volledige veiligheid biedt.
Hij maakte het los. Het is vaak heel moeilijk
om die verborgen gelden
„los te maken". Onlangs vernamen wij van een
kassier, die het voor een goed deel gelukte. Aan
de hand van de boerenboekhoudingen rekende
hij uit, wat de inkomsten uit het bedrijf waren
en wat daarvan gemiddeld werd verbruikt. Het
overschot, dat niet verteerd
werd, zou dus of bij de spaar
bank komen of op andere
yv manier belegd worden of thuis
in contanten bewaard worden.
i Die kassier maakte daar een
aardige circulaire van en wees
erop, dat er bij vele mensen
enkele duizenden guldens lagen.
Hij somde toen een aantal ge
varen op en wees erop, dat die
bergplaatsen hij dieven wel be
kend waren. Het gevolg hier
van was, dat er spoedig vrij
veel geld naar de spaarbank
stroomde.
199
