de huidige moeilijkheden. Doch het ondernemen
van dergelijke stappen ligt niet binnen het bereik
van één enkele regering. Om tot een oplossing te
komen moeten de wereldlandbouwvraagstukken
behandeld worden in internationale samenwer
king.
Hoewel het evenwicht tussen de nationale mark
ten en de wereldmarkt op het ogenblik bedreigd
wordt door de zich opeen stapelende overschot
ten van landbouwproducten, is het echter zeer
goed mogelijk, dat binnen een paar jaar de be
dreiging van de andere kant komt. Niet-lonende
prijzen voor landbouwproducten kunnen leiden
tot een verminderde productie, die onvoldoende
zcu zijn om de toenemende behoeften van een
groeiende wereldbevolking te bevredigen.
I loe enorm de zogenaamde overschotten ook
mogen schijnen, zij vertegenwoordigen slechts
een te verwaarlozen gedeelte van het huidige
wereldverbruik. Dit percentage is onbeduidend
vergeleken met de schommelingen in de wereld
voedselproductie, welke alleen al veroorzaakt
worden door weersgesteldheden of met het toe
nemen van de vraag ten gevolge van de gestadige
uitbreiding van de wereldhandel.
Om de nodige internationale samenwerking te
bereiken is indertijd de F.A.O. opgericht. Maar
de regeringen hebben verzuimd het vraagstuk
van de overschotten onder handen te nemen
toen er nog ruimschoots tijd voor was. Thans
oefenen de omstandigheden meer en meer druk
uit, doch er is nog tijd om een initiatief te
nemen. Als men deze kans nu verzuimt, zal dit
leiden tot een herleving van economisch natio
nalisme en tot een verlaging van de levensstan
daard voor de gehele wereld. Nationale maat
regelen zoals productie- en importbeperkingen
en exportsubsidies, geven geen blijvende oplos
sing. Deze maatregelen verwoesten niet alleen
hoop op een betere wereld, doch leiden ook tot
wantrouwen en bitterheid in internationale ver
houdingen juist op het ogenblik, dat de gemeen
schap van de vrije volkeren zo noodzakelijk is
als de beste waarborg voor een blijvende vrede.
De vrije volkeren moeten een internationaal plan
opstellen en tot uitvoering brengen.
De I.F.A.P. doet daarom het voorstel tot het
vormen van een Wereldvoedselreserve, waarin
de overschotten kunnen worden ondergebracht.
Uit deze reserve zal geput kunnen worden om
in de toekomst aan een grotere vraag te kunnen
voldoen of om aan tijdelijke betalingsmoeilijk
heden tegemoet te kunnen komen en om op deze
wijze een grotere stabiliteit op de wereldmarkt
te bevorderen. Naar het voorstel van de I.F.A.P.
moet de Wereldvoedselreserve worden gevormd
onder gemeenschappelijke auspiciën van de
F.A.O.de Internationale Herstelbank en het
secretariaat van de Verenigde Naties.
Men ziet, dat de wereldboerenorganisatie, waar
van ook de Stichting voor de Landbouw lid is,
duidelijke taal heeft gesproken. Dat zij verstaan
moge worden!
Een voorspelling
Als de Engelse econoom Colin Clark, die voor
1954 een crisis in het Amerikaanse bedrijfsleven
voorspelt, gelijk krijgt, staan er moeilijke tijden
voor de deur. Prof. Clark heeft in de economie
een grote naam. Hij heeft meer aan voorspel
lingen gedaan en deze zijn uitgekomen ook.
Tien jaar geleden, midden in de oorlog, publi
ceerde hij een boek, getiteldDe economische
omstandigheden in 1960. Het vorige jaar heeft
hij zijn eigen voorspellingen geanalyseerd. De
conclusie, dat hij de dingen scherper had gezien
dan iemand anders, kon niet betwist worden.
Hij heeft voor na de oorlog een lange periode
van hoogconjunctuur voorspeld, gevolgd door
een tamelijk ernstige en langdurige depressie.
Zijn berekeningen brengen hem tot de conclusie,
dat wij aan de depressie toe zijn.
Echter, voor wat Amerika betreft, acht prof.
Clark het onheil niet onafwendbaar. De Ameri
kaanse volksvertegenwoordiging zal dan echter
maatregelen moeten nemen of goedkeuren, die
haar bijzonder zwaar op de maag zullen liggen.
Er zou een belastingverlaging moeten worden
doorgevoerd van maar eventjes 20 milliard
dollar per jaar en dan zonder dat de staatsuit
gaven zouden worden verlaagd. Amerika zou de
machine ook op een andere manier aan de gang
kunnen houden, maar dat zou voor het Ameri
kaanse Congres nog moeilijker te slikken zijn.
Men zou nl. als alternatief aan andere landen
bedragen ter leen kunnen verstrekken van in
totaal dezelfde orde van grootte als de aanbe
volen belastingverlaging in de verwachting, dat
die landen dit geld zouden willen besteden voor
het kopen van Amerikaanse producten. De mid
delen voor deze leningen zouden gevonden moe
ten worden, evenals trouwens de mogelijkheid
tot belastingverlaging, door vergroting van de
nationale schuld.
Prof. Clark acht het onwaarschijnlijk, dat Ame
rika tijdig tot doeltreffend handelen zal over
gaan, aangezien dit politiek onmogelijk is. Van
daar ook, dat hij verwacht, dat in het midden
van 1954 een depressie zal aanvangen. Hij
Nog niet te laat
1 29
