les omvattende samenwerking niet kan worden verkregen. Aangezien het er naar uitziet, dat het doel, dat in eerste aanleg bereikt kan worden, beperkt is, zullen we goed in het oog moeten houden hoe de positie van de samenwerkende landen wordt tegenover de landen, die buiten de inte gratie blijven. Zou de samenwerking tot de zes Schumann-landen beperkt blijven, dan wordt de verhouding tot b.v. Groot-Brittannië en de Scandinavische landen van veel belang. Neder land zal ervoor moeten oppassen, dat het niet wordt opgesloten in een continentale samen werking met een hoog kostenpeil. Het is reeds nu de schaduwzijde van de Kolen- en Staal gemeenschap, dat de kolenprijzen in ons land een stijging zullen ondergaan. Hoe staat het met de Benelux? Benelux komt intussen niet verder. Aan het verlangen van België om op korte termijn het loonpeil in Nederland tot het Belgische niveau op te heffen, kan bezwaarlijk worden tegemoet gekomen. Het ziet er helaas naar uit, dat het Benelux-schip op de loonklip gestrand is en niet vlot kan komen. Prof. Verrijn Stuart heeft dezer dagen de fei ten nog eens duidelijk in het licht gesteld. Voor de oorlog was Nederland een rijker land dan België. Ons loonniveau lag 25 a 30 boven dat van onze Zuiderburen. Na de oorlog is hierin een radicale verandering gekomen. Wij konden ons geen hoog loonpeil veroorloven wij moesten wegens de toestand, waarin ons land uit de jaren van de bezetting te voorschijn kwam, de tering naar de nering zetten. Plet ge volg was, dat in 1948 het Belgische loonpeil 20 a 25 °/o hoger lag dan in Nederland. De klachten van Belgische kant tegen het Neder landse loonpeil komen voornamelijk van be paalde industrieën als textiel, meubelen, schoe nen en sigaren, die zich bedreigd voelen en daar om de krachtigste oppositie voeren tegen de Benelux-gedachte zolang het loonverschil niet is opgeheven. Zijn de Belgische eisen gemotiveerd? Naar de mening van prof. Verrijn Stuart is dat niet het geval. Er is geen sprake van „loondumping" door Nederland. De loonpolitiek van Nederland na de oorlog is rechtvaardig en juist geweest. Immers voor ons was het grote gevaar, dat wij in de inflatiespiraal zouden geraken. Hierbij moest loonbeheersing worden toegepast. Deze politiek heeft succes gehad. Wij hadden haar niet kunnen missen, anders zouden wij slechte Benelux-partners geweest zijn. Benelux kan alleen gevormd worden uit gezonde onderdelen Indien wij thans tot een algemene verheffing van het loonpeil zouden overgaan, zouden wij in nieuwe betalingsbalansmoeilijkheden gera ken. Deze eis is daarom niet aanvaardbaar. Reeds thans is bij ons de werkloosheid groter dan in België. Is er dan niets te doen om de Belgen tegemoet te komen? Huurverhoging met looncompensa- tie zal iets aan hun wensen tegemoet komen. Maar bepaalde sectoren van het Belgische be drijfsleven zullen moeten bedenken, dat geen integratie mogelijk is, zonder dat sommige kringen daarvan nadeel ondervinden. De spreker zei ten slotteWij bevinden ons in een crisisphase van de groei van het geheel Benelux biedt echter voor overgrote delen van het bedrijfsleven in beide landen zo grote voor delen, dat zij die nooit in de waagschaal zullen stellen. Men mag niet pessimistisch zijn. De moeilijkheden zullen overwonnen worden Toch groeit er iets Met dit bemoedigende woord zullen wij beslui ten. Ondanks alle bezwaren groeit er iets als een gemeenchapsgedachte tussen de volkeren van de Westerse wereld. Is niet de grote be wogenheid in alle landen over de ramp, die ons land heeft getroffen, daarvan een bewijs? De manier, waarop deze bewogenheid in daden van praktische hulp wordt omgezet, rechtvaardigt de conclusie, dat grote noden als een gemeen schappelijke zaak worden gezien. De blijvende vormen van samenwerking op economisch, politiek en militair terrein, die zo moeizaam tot stand komen, hebben in eerste aanleg de bedoeling de voorwaarden te schep pen om een heel groot gevaar het hoofd te bie den; het gaat erom de bedreiging van de Wes terse samenleving te weerstaan. Het gevaar is reëel genoeg en groot genoeg om de bezwaren, die hier en daar worden gevoeld, niet te laten overwegen. 170

Rabobank Bronnenarchief

blad 'De Raiffeisen-bode' (CCRB) | 1953 | | pagina 6