politiek moeten zorgen, dat men kan en wil
sparen, toch houden onze boerenleenbanken de
taak om onvermoeid op de bres te staan ten
einde het sparen aan te moedigen.
Tal van mogelijkheden zijn er ontwikkeld in de
propaganda en heel vaak richt men zich uit op
voedkundig oogpunt tot de jeugd om het sparen
tot een gewoonte te maken. Naast het zegel
sparen op school wordt thans een toenemend
gebruik gemaakt van „spaarkisten". De gang
van zaken met deze kisten is wel heel eenvou
dig, want de kisten bevatten 35 blikken busjes,
die corresponderen met even zo vele sleuven in
de deksel. De sleuven en de busjes zijn genum
merd van 1 tot 35, zodat iedere sparende leer
ling zijn eigen vakje heeft. De onderwijzer be
heert de kist en geeft op een vaste tijd per week
gelegenheid om wat in de kist te storten. Perio
diek wordt de kist geledigd en zo wordt zonder
veel omhaal het sparen op school beoefend.
De deelnemende kinderen kunnen op deze wijze
ook het boekje ,,De reddingboot komt" met
bijbehorende plaatjes verwerven. Wij nemen
aan, dat dit voorbeeld zo aanstekelijk werkt, dat
ook andere kinderen in dezelfde klasse gaan
meesparen.
Aanvankelijk waren wij niet bepaald enthousi
ast voor deze spaarmethode, daar enkele bezwa
ren wel sterk naar voren springen. Er is b.v.
geen controle door de ouders mogelijk, daar
men geen kwitantie ontvangt en de kinderen zou
den het geld geheel of ten dele kunnen achter
houden. In de praktijk valt zulks meestal mee
en het zijn de uitzonderingen, die het vertrou
wen hunner ouders beschamen.
Voorts bieden de spaarkisten slechts een geringe
bescherming tegen ontvreemding. Ook al zou
den de kisten in een stevige metalen uitvoering
worden gemaakt, dan nóg kan de kist in zijn
geheel worden medegenomen. Wij menen, dat
een lichte houten uitvoering deze gevaren niet
groter maakt en het kan slechts worden aanbe
volen de inhoud niet al te zeer te laten oplopen.
Ook is het mogelijk, dat het geld in een ver
keerd vakje wordt gestort. Om dit te ondervan
gen legt de kassier van de Coöperatieve Boeren
leenbank ,,De Noordoostelijke Polder" W.A. bij
elke kist een cahier aan met de namen der spa
rende kinderen. Hierin noteert dan de onder
wijzer de stortingen, zodat controle op de in
houd der busjes althans mogelijk is. Men ziet
alweer, dat de medewerking van de onderwijzer
moeilijk ontbeerd kan worden, zij het dan ook,
dat deze medewerking bij het gebruik van spaar
kisten tot het uiterste beperkt kan worden.
Overigens is de bank „De N.O. Polder" W.A.
wel aangewezen op spaarkisten, indien men het
sparen door de jeugd wil propageren. De afstan
den in de polder zijn te groot voor een andere
werkwijze, die meer persoonlijke attentie vraagt,
terwijl men bij een zich snel ontwikkelende bank
heel moeilijk extra tijd kan geven aan dit z.g.
kleine werk". Toch ziet het bestuur de nood
zaak in om in het uitgestrekte poldergebied de
relaties met de spaarbank zoveel mogelijk uit
te breiden en wij zouden dit voorbeeld aan an
deren willen voorhouden, die door gebrek aan
tijd het jeugdwerk niet kunnen aanpakken. De
kassier van bovengenoemde bank heeft zich met
een duidelijke circulaire tot de ouders gewend,
zodat het aantal deelnemende kinderen al spoe
dig tot 130 opliep en nog steeds wordt uitge
breid.
Heel belangrijk is ook, dat aan de hoofden
van scholen kwartaalsgewijze een overzicht
wordt verstrekt, zodat ook het onderwijzend
personeel inzicht en daarmede belangstelling
houdt voor de gang van zaken. In enkele maan
den tijd werd in totaal ingelegd een bedrag van
1.177.56 en terugbetaald 59.30. Het gemid
delde bespaarde bedrag per week liep over drie
kwartalen als volgt op 0.47 0.57
0.67.
Velen zullen aanvoeren, dat het niet zo moei
lijk is het sparen op school te beginnen, maar
dat het spoedig terugloopt als het nieuwtje er
af is. Hiertegen kan worden ingebracht, dat er
toch altijd een vaste kern blijft en de „bijloper-
tjes" hebben meestal voor de toekomst ook wei
nig waarde. Bovendien is daar de actie van de
Nationale Spaarraad om althans over een be
paalde periode het sparen levendig te houden.
Wij verwachten, dat de „spaarkist" op vele
scholen een vaste plaats kan veroveren en wel
in hoofdzaak, doordat aan de bezwaren van de
onderwijzers tegemoet kan worden gekomen.
Geen beslommeringen, administratie en derge
lijke. Ook het aandeel in de werkzaamheden
wordt voor de kassier tot een minimum beperkt.
Desondanks blijven wij toch aan de zegelkaar-
ten voorkeur geven en zal de spaarkist eerst
naar voren gebracht dienen te worden, indien
de andere methode op te veel bezwaren stuit.
13
