blik, dat er in het geheel geen exportmoeilijk heden aan de orde zijn. Integendeel, veeleer heb ben we een tekort aan producten om te voldoen aan de grote vraag naar boter en kaas in de Europese landen (gedeeltelijk met harde valuta), die sterk hebben geleden onder de droogte van de afgelopen zomer. Hiermede is tevens aange toond, dat het zo zeer gevreesde boteroverschot, dat de regering tot die veel becritiseerde achter stelling van de boter tegenover de kaas heeft gebracht, ook maar van betrekkelijke aard is geweest. De export naar het dollargebied te vergroten is het grote doel, dat Europa nu met verdubbelde kracht zal hebben na te streven. Voor Neder land liggen de cijfers tot dusverre niet gunstig; er is veel ruimte voor verbetering. Met spanning wordt afgewacht, wat de deva luatie en de tiende penning, die minister Van den Brink de exporteurs denkt te laten behouden, tot gevolg zullen hebben. Dat het noodzakelijk is de invoeren uit de dol- larlanden te beperken en de uitvoer naar die landen te vergroten, wie zal het ontkennen? Het merkwaardige is echter, dat de Verenigde Sta ten ons met grote kracht in deze richting drij ven, een richting, die voor het Amerikaanse be drijfsleven slechts aanvaardbaar is, zolang land bouw en industrie hun voortbrengselen vlot kwijt kunnen tegen een lonende prijs. Met dit laatste is het momenteel niet eens zo schitterend gesteld en met name baart het lot van de enorme graanoogst geen geringe zorgen. Vooral van maïs zijn de voorraden van de oude oogst groot en het is niet duidelijk hoe de regering met de onvoldoende opslagmogelijkheden, de steunaan kopen de nodige omvang kan geven, Hoogst merkwaardig is het dan te lezen, dat de Organi satie voor Europese Economische Samenwer king, die zo nauw met de Marshall organisatie samenwerkt, kennelijk met de instemming dezer organisatie een plan heeft ontworpen om in zeven Europese landen, waaronder Nederland, de maïscultuur te verbeteren door het gebruik van de beste soorten hybride-maïs. Daartoe zullen twee Amerikaanse landbouwdeskundigen de economische mogelijkheden van de maïspro- ductie onderzoeken. Aan Europese onderzoe kers, die op dit gebied werkzaam zijn, zal tech nische hulp worden verleend. De kosten zullen gedeeltelijk door de E.C.A. (dus Amerika) ge dragen worden. En dat, terwijl de graanschuren in de V.S. tot berstens toe gevuld zullen worden. Van verschillende kanten wordt uiting gegeven aan de vrees, dat wanneer het met de export van Europese voortbrengselen naar Amerika goed begint te lopen, de schone droom wel eens spoe dig uit zou kunnen zijn. Een Zwitserse stem wijst erop, dat de Amerikaanse regering welis waar geen voorstander is van de herleving van het oude protectionisme, maar dat het bedrijfs leven wel degelijk sterke krachten herbergt, die er niet tegenop zien de Europese concurrentie door hoge tarieven buiten te sluiten. Herinnerd wordt aan de heftige strijd tegen de invoer van Zwitserse horloges. Zo zijn er haast onverklaarbare tegenstellingen in de Amerikaanse politiek. Nog een voorbeeld daarvan is de scherpe reactie op het Engels- Argentijnse handelsverdrag van enige tijd ge leden, waardoor cle Amerikanen zich door de Engelsen verdrongen zagen van een belangrijke Zuidamerikaanse markt, een reactie, die beslist niet harmonieert met de drang op Engeland om het pond te devalueren, juist met de bedoeling de exportkracht te vergroten. We zullen het wel ongeveer zo moeten zien, dat het welslagen van het MarShall-plan voor het moment de grootste zorg van de Amerikaanse regering is. De positie van het eigen bedrijfs leven schept nog niet zulke problemen dan dat, niet met alle macht geprobeerd kan worden de steun aan het Europese herstel effectief te doen zijn. Immers zou deze blijken geen of onvol doende resultaat op te leveren, dan zal in de volksvertegenwoordiging de votering der gelden al op moeilijkheden stuiten, voordat een even tuele'Europese concurrentie op eigen terrein of op andere markten de protectionistische krach ten zal hebben los gemaakt. Men kan niet anders zeggen dan dat de Ameri kaanse regering een werkelijk grote politiek volgt. Zij trekt de consequenties van de om standigheid, dat de Verenigde Staten het grote crediteurland geworden zijn. Zij heeft bij het overleg te Washington verplichtingen op zich genomen, die de wereldhandel werkelijk kunnen bevorderen en die ertoe bij kunnen dragen de dollarcrisis te overwinnen. Het was over bekend, dat zij op het standpunt stond, dat ook de vermindering van de waarde der Europese valuta's een noodzakelijkheid was in dit spel en zij zal daarin geen ongelijk hebben. Echter, de devaluatie schqit in de Europese landen spanningen, waarvan niet met zekerheid gezegd kan worden, dat ze in toom te 'houden Exporteren De Amerikaanse politiek Spanningen 4

Rabobank Bronnenarchief

blad 'De Raiffeisen-bode' (CCRB) | 1949 | | pagina 4