ACHTERAF
lentie de Minister van Landbouw namens H.K.H. de Prinses-
Regentes de heer Th. J. Visser de hoge onderscheiding van
Officier in de Orde van Oranje-Nassau uitreikte als erkenning
van zijn grote verdiensten als directeur-hoofdinspecteur der
Centrale Bank.
De heer Visser, die zich gelukkig kon prijzen weer zover
hersteld te zijn van zijn ziekte, dat hij de vergadering kon
bijwonen, bracht hierop zijn dank voor dit grote bewijs van
erkentelijkheid.
Het was opvallend merkbaar, hoe de gehele zaal zich met
deze onderscheiding verenigde, want ondanks alle waar
dering voor de wijze, waarop de heer Hendriksen de plaats
van de heer Visser vervult, allen wensen de heer Visser toch
van harte toe dat hij, weer geheel hersteld, zijn grote taak zal
mogen voortzetten.
Hiermede was de officiële huldiging op tijd ten einde.
Het voorstel om slechts de voorzitters van de Ringen als
vertegenwoordigers der banken bestuur en raad van toezicht
der Centrale Bank te laten complimenteren was een goede
gedachte.
De receptie had een aangenaam en geanimeerd verloop,
overal werden verversingen verstrekt en men was algemeen
in prima stemming over de aanbieding hiervan; geen woord
van ontevredenheid werd vernomen.
Het diner verliep geheel naar wens, het was gezellig en
keurig, ieder was in goede stemming. De toespraken werden
gehouden en later dan men had gedacht toog ieder naar de
voor hem gereserveerde plaats.
's Morgens vroegtijdig uit de veren om op tijd in de bus
te zijn. Enige stagnatie bracht de op de morgen van 26 Mei
door de verkeerspolitie gelaste verandering van de plaats
van vertrek, doch dit was spoedig verholpen en met enige
vertraging vertrok de indrukwekkende stoet van ongeveer
30 autobussen om via Soestdijk de hoofdstad binnen te
rollen.
Hierna begaf men zich direct naar het City-theater, na
eerst op koffie te zijn onthaald.
Schrijver dezes schaarde zich zo nu en dan onder de deel
nemers, teneinde hun indrukken te vernemen. Allen zonder
uitzondering waren steeds vol lof over de geweldige organi
satie van dit grote feest en ik wil hier nogmaals herhalen, dat
de ambtenaren van de Centrale Bank, die deze herdenking
hebben voorbereid, met grote voldoening hierop kunnen
terugzien, want om iets dergelijks te regelen en overal aan
te denken kost kracht en veel arbeid. Deze organisatie, die
wel op papier stond, doch waarvan de toepassing in de prak
tijk de deugdelijkheid nog moest bewijzen, is met aller mede
werking ten volle geslaagd.
Alle hulde en respect, mijne heren, het was af!
De excursie naar Schiphol met daaraan verbonden ge
zamenlijke lunch was ook een zeer goede gedachte. Een af
gevaardigde uit een plaats in Zeeland stond perplex over
alles, ook over het grote aantal kippen, dat voor deze lunch
het leven had moeten laten, terwijl hij van mening was, dat
de kippenstapel in Nederland voor kort geheel was verdwe
nen! Zeer velen hadden Schiphol nimmer gezien en ook niet
de hoofdstad vanaf het water; het was een openbaring de
vele bruggen te ontmoeten, die per watertaxi werden gepas
seerd. Intussen ronkten de vliegtuigen over de stad, die weer
andere deelnemers aan de herdenking aan boord hadden en
van de rondvlucht gébruik maakten.
Weliswaar hadden we gebrek aan mooi weer en is er veel
water in de excursie gevallen, doch de excursie zelf is hier
door niet in het water gevallen.
Ik hoop, dat allen weer goed zijn thuisgekomen en ik ben
ervan overtuigd, dat allen nog geruime tijd hierna zullen
verhalen van de herdenking van het 50-jarig bestaan der
Centrale Bank.
Tenslotte ben ik blij, dat de Centrale Bank 3 plaatsen per
bank reserveerde. Over het algemeen zullen de afvaardi
gingen bestaan hebben uit de voorzitters van bestuur en raad
van toezicht der boerenleenbanken, alsmede uit de kassiers.
Hierdoor werd tevens een belofte van de voorzitter van het
bestuur der Centrale Bank, gedaan ter gelegenheid van de
huldiging van het personeel der Centrale Bank in September
1946, ingelost.
tóch voldoening.
De uitdrukking op het gezicht yan hen, die op die gure en
ongezellige Novembernamiddag van het vorige jaar in de
vergaderzaal van de raad van toezicht der Centrale Bank
tot leden van de Feestcommissie werden gebombardeerd,
vertoonde zonder veel voorstellingsvermogen grote
overeenkomst met het bezorgde gelaat van de moeder, wier
dochtertje binnenkort jarig hoopte te worden en in een ver
trouwelijk gesprekje haar wensen en verlangens kenbaar had
gemaakt, 't Moest een echt fijn feest worden, er moesten
veel mensen komen, 't moest ongedwongen zijn, ook zakelijk
(jaarverslag, verkiezingen) en toch weer niet te ernstig
(herdenking van het 50-jarig bestaan), er moest vrijheid
zijn en toch ook weer gebondenheid.
Jawel!, vrijheid in gebondenheid en ook nog veel mensen,
met het noodzakelijke gevolg dus, dat de bekende ruimte van
„Tivoli", waarin anders de algemene vergadering bijeen
kwam, niet gebruikt zou kunnen worden en dat, bij alle
andere onbekende factoren, nog de onbekendheid van het
vergader- en feestterrein moest worden gevoegd.
't Was ook niet de bedoeling, dat de mensen maar bleven
zitten, er moest ook afleiding zijn. Zitten! Naar schatting
ruim 2500 personen! Waar haal je in deze na-oorlogse dagen
de zitplaatsen vandaan? En niet alleen de naaste vrienden
zouden worden verwacht (zodat je je nog wel zo n beetje
zou kunnen behelpen), neen, ook op de aanwezigheid van
buren en kennissen zou moeten worden gerekend. En om de
taak nog aantrekkelijker te maken: we zouden niet één dag
bij elkander komen, doch twéé dagen. De opgaaf was niet
eenvoudig en t was dan ook begrijpelijk, dat men met een
hoofd vol zorgen uiteen ging.
't Zou organisatie worden, organiseren tot en met, zoveel
organisatie, dat je zelfs de organisatie niet meer voelde.
En t is zo ver gekomen. We zijn geschrokken, wakker
geschrokken uit onze organisatie-roes vanwege de reacties,
toen het feestschip eenmaal van stapel was gelopen.
Angstig keken wij het begin bij de garderobe! aan.
De zaal was in orde, dank zij de vele medewerking uit de
organisatie en daarbuiten. Wat een bloemstukken! Wel meer
dan honderd! Een lusthof, in één woord en.... blijde gezich
ten. De vrienden, de gasten waren blij. Geen zorgengezichten,
hoort maar:
Wij mochten het genoegen smaken
Uw jubileum mee te maken.
Weer thuis gekomen, willen we even
hiervan een korte indruk geven.
In feite komt het hierop neer
zoiets wou 'k binnenkort wel weer
Dat was een ander gezicht, een ander geluid. Dat was
feest! Feest met insignes en vlaggen. Een zaal vol vrienden,
hoge autoriteiten, vele gasten, ook uit het buitenland, bloem
stukken van Ringbesturen, bloemstukken van boerenleen
banken en van relaties, ook een enkele fruitmand en tele
grammen.
De zaken waren spoedig afgedaan.
Er werd veel gecomplimenteerd,
directeur Visser gedecoreerd!
Aan alles kon men waardering merken
voor hen, die in de organisatie werken.
De vergadering ging uiteen en:
Om vier uur verhuisden we naar een andere zaal.
Receptie enteen vorstelijk onthaal!
We werden ruimschoots gètracteerd
en de bediening liep gesmeerd..
