Hanna
Rondetafelgesprek:
De ambitie van
Dubbelinterview
Redactioneel
K5 heeft het wat negatief imago van een stel kleine banken met de hakken in het
zand. 'Jammer en onterecht.' De 5 K's staan tegenwoordig voor klantwaarde,
kundigheid, kostenefficiency, karakteristiek en krachtig, issues die weinig met
groot of klein te maken hebben. Twee leden van Platform K5 wisselen met een
bestuursvoorzitter, een toezichthouder en een adjunct-regiodirecteur van
gedachten over Visie 2005+ en een nieuwe nabijheid.
Ondanks het uitgestrekte werk
gebied blijft Rabobank Geldermalsen
in de buurt van lid en klant. Waar de
concurrent weg trekt, toont deze
Rabobank een eigen coöperatief
dorpsgezicht: dichtbij en vertrouwd.
Niet alleen als fruitkennisbank,
maar ook op het gebied van private
banking.
'De marktposities op een financieel
gezonde wijze versterken'. Dat beoogt
het project 'Grotere Steden'.
Thomas van Rijckevorsel, directeur
Marktmanagement, vindt dat het
offensief niks te vroeg komt. Volgens
Ko van der Maas, directeurbestuurder
van Rabobank Utrecht, hebben de stads
banken al een behoorlijke positie,
maar moeten ze nu een keer goed
doordrukken.
B B 13e jaargang 2004106
71
Kent u die pittige stukjes van vergaderboer in het Agrarisch
Dagblad? Iemand die onze bank kritisch volgt. Kenmerk van
een vergaderboer is doorgaans z'n constructieve bijdrage
aan de samenleving, dikwijls in de vorm van coöperatieve
belangenbehartiging. Daarin steekt hij bijkans meer tijd dan
in z'n bedrijf. Ook de Rabobank kende en kent tal van
vergaderboeren in lokale en centrale organen. Over het
algemeen mannen van formaat die de bank mee groot
hebben gemaakt en mee groot houden. Zo niet
vergaderboer van het Agrarisch Dagblad. Volgens hem bakt
de Rabobank er helemaal niets van, althans niets wat hij in
z'n portemonnee merkt. En dat is volgens hem nu net wel de
bedoeling. Jammer dat hij aan de zijlijn staat te roepen. Een
kritische geest doet het altijd goed in bestuur of raad van
commissarissen.
Er is nog iets met die stukjes van vergaderboer. Hij zuigt ze
niet uit z'n duim, aan de keukentafel, maar tekent ze op uit
de mond van z'n vrouw: Hanna. Die souffleert hem als het
ware. Dat moet er één zijn uit duizenden. Hij vergadert, zij
doet de boerderij, stel ik me zo voor. Hij een borrel en sigaar,
zij scherp in de analyse. Hanna is de kritische geest achter
vergaderboer. Daarom valt hij een beetje door de mand.
Eigenlijk zou Hanna het goed doen in bestuur of raad van
commissarissen.
Gelukkig tellen de lokale colleges inmiddels een aantal
Hanna's. Van diverse pluimage. Het heeft wat kruim gekost
in de mannenwereld die Rabobank heet, maar de laatste
jaren zat er toch schot in. Niet direct om vrolijk van te
worden. Met 13,3% zijn we nog erg ver venvijderd van de
dag waarop de colleges een afspiegeling vormen van de
man-vrouw-verhouding in onze maatschappij.
Bovendien dreigt de broze bloem nu in de knop te knakken.
Het losbarstende fusiegeweld vormt een gevaar. Er zijn
aanwijzingen dat de schaarser wordende vergaderstoelen
snel aan de vrouwen voorbijgaan. Tja, heren, dat kan
natuurlijk aan de kwaliteit liggen. Maar misschien zijn onze
Hanna's te bescheiden, zijn mannen net wat gretiger en
gewiekster om het pluche bezet te houden.
De BAC Coöperatie luidt inmiddels de noodklok. Rabobank
Nederland kan niet veel meer dan de vinger aan de pols
houden. Maar ondertussen kan het kalf verdrinken. Het is
aan u - vergaderheren - om die put onmiddellijk te
dempen. Opstaan, dames gaan voor.
waarnemend hoofdredacteur
