Chipknip doet intrede
in bejaardenhuis
*tvs
-
Leden aan het woord
In hoog tempo verdwijnen ze van de kaart: de zittingen in - onder
meer - bejaardenhuizen. Als alternatief krijgen bewoners de chipknip
aangeboden. Zo ook in het verpleeg- en zorgcentrum Lindestede in
het Friese Wolvega. Arnold Spin en Els Duppen, beide klant van
Rabobank De Stellingwerven, geven hierover hun mening.
Arnoid Spin
Leden
Fotografie Fred Platje, Oosterwolde B B 11e jaargang 2002 05
Els Duppen
Onder bewoners
van Lindestede is
chippen nog niet
echt populair.
Ouderen vinden de
oplaadapparatuur
weinig gebruiks
vriendelijk en mis
sen de mogelijkheid
om contant geld
op te nemen.
Dn zijn jeugd zwierf hij door heel Nederland.
'Mijn vader reisde het werk achterna' zo
verduidelijkt Arnold Spin de trektocht die
hem met zijn familie van Friesland naar
Limburg, Utrecht en weer terug naar
Friesland bracht. Zelf is hij in Wolvega geble
ven, werkte lange tijd in de zuivel en kwam
via de bouw in de spuiterij terecht. Nu is hij
85 en acht jaar geleden verhuisd naar
Lindestede. Spin zit in de cliëntenraad van
het verzorgingstehuis:'zo kan ik nog wat
betekenen voor andere mensen.'
Pincode als struikelblok
Met de chipknip is volgens hem niet ieder
een onverdeeld gelukkig. De pincode, dat is
het struikelblok voor veel inwoners:'die ont
houden ze vaak niet meer.' Hijzelf heeft met
het onthouden geen probleem, al is nu ook
zijn pas geblokkeerd. Spin: Het toetsenbord
van de oplader is onhandig klein, waarschijn
lijk heb ik met het intoetsen per ongeluk ook
andere toetsen aangeraakt.' De apparatuur is
volgens hem beslist niet op oudere mensen
afgestemd. Liever zag hij - net als andere
bewoners - dat de bankzitting in ere werd
hersteld:'Ook al kwamen ze maar eens in de
maand'. Want je wilt toch ook wel wat con
tanten in huis hebben.'Je kunt dat natuurlijk
laten bezorgen door de bank, maar dat is
relatief duur. En mijn zoon is weliswaar
gemachtigd, maar die woont in Meppel en
kan dus niet altijd komen.'
Opladen blijft lastig
Els Duppen werd geboren in Overschie bij
Rotterdam. Ze trok met haar man - KLM-
medewerker - over de hele wereld.'Op een
gegeven moment hadden we daar genoeg
van. Je woonde steeds in een huis van de
maatschappij, maar wilden toch een eigen
plek.' Haar man kon aan de slag bij Gist in
Peru. Voor het zover was kreeg haar jongste
dochter leukemie en keerden ze terug naar
Nederland. Duppen heeft osteoporose en is
daardoor weinig mobiel. Geestelijk is ze vol
ledig bij de tijd en ze zit ook in de cliënten
raad. Al heeft ze geen moeite met de pinco
de, toch is ze niet in staat haar chipknip te
laden:'het oplaadpunt zit in de telefooncel
en daar past een rollator niet in. Ik ben dus
gedwongen om mijn pincode prijs te geven
- iets waarvoor de banken altijd waarschu
wen - zodat de vrijwilliger in de winkel mijn
pas kan opladen.' Een pre-paid kaart is vol
gens haar geen echte oplossing:'Daarvoor
moetje zoveel papieren rompslomp invul
len. Daar beginnen veel bewoners niet aan.'
Behoefte aan contanten
In de winkel van Lindestede kan nog steeds
contant betaald worden, alleen is het sinds
het verdwijnen van de zitting voor de bewo
ners moeilijk om aan geld te komen.
Duppen:'Mijn kinderen zijn overleden; na
veel soebatten heb ik een vrijwilligster
bereid gevonden om mijn gemachtigde te
zijn.' Leuk vindt ze het niet. Haar financiële
privacy is haar veel waard:'Het gaat nie
mand iets aan hoeveel geld ik opneem.'
Liever blijft ze baas over eigen geld en
wordt ze naar de bank gebracht.'Vaak neem
ik dan iets extra's op, want ik weet niet wan
neer ik weer geld kan halen. Voor de bank-
employee is het schijnbaar te gevaarlijk om
nog bij ons te komen, maar dat ouderen nu
soms extra geld in huis hebben, maakt blijk
baar niet uit.'
