alleen'
la
land in armoede
üll.t
Hard vastgebakken
Luc van denTillaart
B&B 11e jaargang 2002 04
Maatschappij
Een stelling die ik van harte onderschrijf, al zijn
we er nog ver vanaf. Wat zijn de oorzaken? Als
Rabobank Groep hebben we alles in ons om -
ook op dit gebied - een onderscheidende finan
ciële dienstverlener te zijn.Toch slagen we daar
onvoldoende in. Individualisering van de maat
schappij en de (veranderende) situatie op de
arbeidsmarkt spelen hierbij een rol. Zo hoor je nu
weinig opmerkingen over de loonsverhoging
van 3% in relatie tot een oplopende inflatie.
Medewerkers accepteren dat het economisch tij
verslechtert, al wordt dit onderdeel ongetwijfeld
ingebracht bij volgende onderhandelingen.
De hantering van het MedewerkerWaardePlan
(MWP) vorig jaar geïntroduceerd als een
prestatieafhankelijke beloning - nu hard vastge
bakken in de CAO, stuit bij mij en vele medewer
kers op onbegrip. Commentaar zoals 'het maakt
niet uit of ik ziek ben of echt hard werk' hoor ik
met enige regelmaat. Een gemiste kans, temeer
omdat we een goede CAO hadden. In mijn ogen
moeten we duidelijk communiceren naar de
'arbeidsmarkt' wat we zijn en willen uitstralen: we
investeren in mensen, geven hen kansen en bie
den ontplooiingsmogelijkheden. Maar we willen
ook iets terug. Namelijk dat de medewerker
investeert in onze bank en onze klanten.
Medewerkers die alleen komen vanwege hun
materiële plaatje, moeten we wellicht durven
zeggen dat ze niet passen bij onze groep.
functie directeurbestuurder Rabobank Nijmegen
e mail J.GJ.vanTeeffelen@nijmegen.rabobank.nl
functie I ex-ondernemer in metaal-
detectietechniek
functie Rabobank bestuursvoorzitter
Rabobank Sint-Oedenrode
e mail j lucv d tillaart@hotmail.com
Als bestuursvoorzitter in Sint-Oedenrode waren
mijn gedachten nimmer in Sesheke. Maar dat is
wel veranderd na daar negen weken te hebben
gewerkt. Sesheke is de hoofdplaats van de 'wes
tern province'in de zuidwesthoek van Zambia.
Het ligt aan de Zambezi, op 200 kilometer van
Livingstone. De bevolking daar behoort tot de
armste ter wereld, maar nog erger: het heeft het
hoogste percentage HIV besmette personen.
Het enige ziekenhuis in de wijde omtrek heeft
slechts een arts, de Nederlandse dr. Stella
Zonneveld. Zij heeft de zorg voor een gebied zo
groot als Nederland met circa. 200.000 inwo
ners. Haar vader heeft een stichting opgericht
om met giften - van voornamelijk het
Nederlandse bedrijfsleven - het ziekenhuis te
renoveren, maar op bijzondere wijze: de hoge
werkeloosheid en de geringe scholing gaven
aanleiding om deze renovatie te laten uitvoeren
door 18 plaatselijke jongeren. Ze krijgen tegelij
kertijd een vakopleiding van Nederlandse vrij
willigers. In die rol gaf ik daar - in het Engels -
les in elektrotechniek.
Elke ochtend van zeven tot acht uur gaf een van
de drie leraren les in bouwkunde, sanitair of
elektrotechniek. Daarna werd in groepen
gewerkt aan de renovatie met de leraar als
coach. Zo heeft onze groep de kinderafdeling
gerenoveerd: nieuw sanitair, tegelwerk, plafonds,
elektra, deuren en glas en natuurlijk alles schil
deren. Het resultaat mag er zijn. Ook omdat je
zag dat de kennis van de jongeren (rond 22 jaar)
snel toenam. Veel materiaal kwam uit
Nederland, omdat lokaal vrijwel niets te koop is.
Vaak moesten we naar Namibië voor simpele
zaken als kit of schroeven. Ook voor voedsel,
want dat was beperkt tot maïs.
Overigens is de tocht naar Namibië moeilijker
dan de afstand doet bevroeden. De vier kilome
ter naar een pont over de rivier kost per auto al
een uur. Deze is meestal kapot, zodat je per kano
over moet varen. Lukt het wel met de auto, dan
zijn er nog twee grensposten die met een hele
papierwinkel de reisduur weten te verlengen. Zo
vergt het al gauw vijf uur om boodschappen te
doen in Namibië dat hemelsbreed tien kilometer
weg ligt.
De vooruitzichten voor de uiterst vriendelijke
Zambianen zijn zeer slecht, ondanks hun pri
maire scholing, want vervolgopleidingen en
werk zijn er niet. Door AIDS is de levensverwach
ting momenteel amper 37 jaar. Ook zal de mis
lukte maïsoogst hongerslachtoffers eisen.
Redenen genoeg om het ziekenhuis in conditie
te krijgen. Door daarbij jongeren een vak te leren
willen we een bijdrage leveren aan de ontwikke
ling van dit gebied, want ook hier geldt 'geef
geen vis maar leer ze vissen'. Helaas ontbreekt
nog een substantieel bedrag in de begroting van
de Stichting Renovatie en Educatie Zambia.
Als voorzitter van onze coöperatieve Rabobank
was het goed om te ervaren hoe gezegend wij
zijn met het feit dat onze voorouders de moed
hebben gehad via een coöperatie vorm te geven
aan de ontwikkeling van onze leefgemeen
schap. Dat maakt je meer dan ooit bewust dat
we de coöperatie moeten blijven koesteren.
