'Geen ver-van-mijn-bed-show'
20
e-mail villerius@yahoo.com, annetzijgers@hotmail.com
fotografie: Anne Morèl
9 9*
Bart Villerius (I) en
Anet Zijgers (r)
Eeide werden ze lid van een jonge-
renraad op uitnodiging van hun
Rabobank: Anet Zijgers (20) uit
het Drentse Oosterhesselen en Bart
Villerius (24) uit het Zuid-Hollandse
Bleiswijk. Ze ontmoetten elkaar 7 febru
ari op de landelijke dag voor Rabo-jonge-
renraden die Klenckeland organiseerde in
Oosterhesselen.
Anet studeert facilitaire dienstverlening
(3e jaars) in Groningen en is sinds no
vember voorzitter van de jongerenraad
Klenckeland. Deze heeft acht leden: twee
per dorp in het werkgebied. Anet is nu
zo'n anderhalf jaar actief, sinds de bank
het initiatief nam om jongeren bij de
bank te betrekken. 'Een nieuw fenomeen,
waar ik uit nieuwsgierigheid ben inge
stapt.' Ze heeft er geen spijt van en vond
het hijvoorbeeld leerzaam om voortijdig
geïnformeerd te zijn over de toen op han
den zijnde fusie. Ook deed ze mee aan
een cursusdag van Nyenrode/Nice voor
jongerenraden in Ermelo. 'Ik vind het inte
ressant om een beeld te krijgen hoe de
bank in elkaar steekt, want dat leer je niet
tijdens je studie. En ook de bestuurlijke
ervaring die ik met de jongerenraad opdoe,
komt later misschien goed van pas.'
Bloeiende handel
Bart Villerius is 5e jaars student 'small
business' aan de Hogeschool Rotterdam.
Hij begon in de kassen, maar startte al
rond zijn tiende met de verkoop van ei
eren, ijsjes, t-shirts en vuurwerk. Ten tijde
van de Van Gogh tentoonstelling in Am
sterdam verkocht hij replica's aan de toe
gestroomde toeristen in de Kalverstraat.
Dat mondde uit in zijn huidige activiteit
als bemiddelaar bij het vervaardigen van
schilderijen. Opdrachten komen bij hem
binnen via woon- en dierenwinkels.
'Klanten worden daar op het idee
gebracht om nu eens geen poster of zeef
druk aan de muur te hangen, maar een
decoratie in de vorm van een echt schilde
rij. Dat kan een reproductie zijn, een por
tret van familieleden of huisdieren. Ik deel
de provisie met de winkel, maar reken zelf
natuurlijk ook een leuke opslag.' Maar er
is meer. Zo kwam het dat hij na een op
roep van Rabobank Bleiswijk samen met
nog enkele jongeren zitting nam in een
klankbordgroep. Zij komen eens in de 2 a
3 maanden bijeen. Na enig verloop be
staat de groep uit vijf leden. Maar uitbrei
ding ligt in het verschiet na de fusie met
Bergschenhoek.
Actief inspelen op wensen
Wat moeten banken doen om jongeren te
bereiken? 'De kunst is om actief te blij
ven', vindt Anet. Daarom gaat de jonge
renraad Klenckeland een inventarisatie
maken van wat jongeren in dit gebied
willen. Volgens Anet is dat afhankelijk
van leeftijd: de een wil een avond over
beleggingen, een ander wil beroepsoriën
tatie bij bedrijven, iets doen voor jeugd of
gewoon een leuke dag. Weinig mensen
weten overigens dat ze lid is van een
Rabo-jongerenraad. 'Maar af en toe word
je er op aangesproken. Soms is dat verve
lend, maar tijdens de varkenspest kwam
bijvoorbeeld duidelijk naar voren dat
Rabo lang achter de bedrijven blijft
staan.'
Bart ziet meer in klinkende munt waar
het gaat om ledenbinding. 'Wat mij - en
veel jongeren - interesseert is geld', ver
klaart hij onomwonden. 'Waarom niet -
in plaats van al die dure advertenties of
geschenken - gewoon f 25 op je rekening
bij een actie?' vraagt hij zich af. 'Verder is
het volgens mij zaak dat het bewustzijn
ontstaat dat de bank helemaal geen ver-
van-mijn-bed-show is.' Zelf is hij met de
klankbordgroep naar Media Plaza
geweest om daar kennis te maken met de
nieuwste digitale technologieën. Daarmee
gevoed werden ideeën aangedragen hoe
de bank daar op kan inspelen.
Volgend jaar weer
Bleiswijk is van plan om in 2002 de kar
te trekken bij de organisatie van de derde
landelijke dag voor Rabo-jongerenraden.
Dat is nuttig, want tijdens de bijeenkomst
in Oosterhesselen bleek dat deze per bank
sterk verschillen: sommige zijn een intern
gerichte kweekvijver voor aankomende
bestuurders. Andere zijn klankbord en
soms betreft het een club jonge onderne
mers. Die verscheidenheid pleit voor een
stramien waarin leeftijd, doelstellingen en
ook vergoedingen worden vastgelegd.
Want het steekt dat sommige leden een
riante vergoeding krijgen en anderen
niets. Bart vindt een landelijke afspraak
over een algemene vergoeding belangrijk:
'Je hoeft er niet rijk van te worden, maar
je neemt elkaar serieuzer als het vrijblij
vende ervan af is.' Voor Anet speelt de
vergoeding een minder grote rol: 'De
bank steekt tijd in ons, daar mag je best
wat voor terugdoen.'
