Van Bram Verhage
tot Hans Smits
We leveren de samenleving het beste wat we te
bieden hebben.' Het zijn de zo langzamer
hand bekende woorden van Wim Meijer die
hij voor het eerst uitsprak toen hij het vorig najaar in de
Centrale Kringvergadering het vertrek van Herman Wijf
fels naar de SI R aankondigde. De woorden van Meijer
sluiten eigenlijk naadloos aan aan een andere uitspraak
die we halverwege IÖ9X in Bank Bestuurder opteken
den. Het was een uitspraak van prof.dr. Jan I.uiten van
Zanden, verantwoordelijk voor "Het Coöperatieve Alter
natief", de geschiedschrijving van 100 jaar Rabobank. In
een interview merkte hij op dat de houdbaarheid van de
coöperatieve overlegstructuur voor een niet gering deel
samenhangt met de denkwijze en de overtuigingskracht
van topfiguren zoals Wijffels.
Terugkijkend naar de geschiedenis van de Rabobank
sinds de fusie is het opvallend dat de Hoofddirectie tel
kens weer een aanvoerder krijgt met kwaliteiten die de
organisatie op dat moment nodig heeft. Zonder meer een
grote verdienste van de kandidaatstellende colleges.
Dr. Bram Verhage, de eerste na de fusie, gebruikte zijn
talenten om de Rabobank intern sterk te maken, de twee
organisaties tot synergie en onderling vertrouwen te
brengen en dat alles in een vanzelfsprekende coöperatieve
structuur. Zijn vele buitenlandse contacten inspireerden
hem om het denken van de organisatie voor het eerst en
heel voorzichtig ook te richten op terreinen buiten de
landsgrenzen en de tot dan toe traditionele financiële
dienstverlening. Zijn opvolger, ir. 1'ierre Lardinois, zette
de Rabobank nadrukkelijk op de kaart. Allereerst in
eigen land. De bank kreeg een gezicht. De
Rabobank, "de reus op lemen voeten",
kwam in beweging. De "eommerciëlen",
zoals Lardinois de niet-coöperatieve
banken altijd met enig dédain aan
duidde, ontmoetten de Rabobank
steeds vaker als een geduchte
tegenkracht in de binnenlandse
markt. Verhage en Lardinois had
den beiden al een carrière achter
de rug toen ze hun functie bij de
Rabobank aanvaardden. Verhage in
de agrarische wereld, 1 ardinois in de
nationale en Europese politiek. Voor beiden
was de Rabobank de laatste fase - voor Verhage
gedurende vier jaar en voor Lardinois gedurende
negen jaar - in hun loopbaan.
En toen dus Herman Wijffels. Relatief jong en slechts in
een beperkte kring bekend, opnieuw - zoals zijn beide
voorgangers - aantredend op een cruciaal moment in de
geschiedenis van onze organisatie. Het moment namelijk
dat de Rabobank zich opmaakte om de grote sprong
voorwaarts te maken en de voordelen van de fusie te ver
zilveren. Daarvoor was iemand nodig met bijna visio
naire kwaliteiten, een denker en een inspirator. Maar
vooral iemand die in staat was zijn visie te vertalen in de
prakrijk van alle dag en in een taal, die de mensen van de
Rabobank verstaan. Achttien jaar lang heeft Wijffels
bewezen over die kwaliteiten te beschikken, waarbij hij
zijn beste krachten aan de Rabobank heeft gegegeven.
Door hem geïnspireerd is de Rabobank uitgegroeid van
een kredietcoöperatie naar een brede coöperatieve finan
ciële dienstverlener. Maar hij heeft meer gedaan. Hij
heeft de Rabobank ook maatschappelijk gepositioneerd,
dichter bij de mensen gebracht, en daardoor ook meer
toetsbaar in de oprechtheid van haar uitspraken.
Op 15 maart volgt Hans Smits hem op. Het zal voor hem
niet gemakkelijk zijn uit de schaduw van Wijffels te tre
den. Kansen heeft hij. Opnieuw staat de Rabobank voor
een nieuwe fase in haar bestaan met een horizon die is
verbreed tot meer dan Europese dimensies. Om die fase
te leiden heeft de Rabobank juist hem uitgekozen en hij
heeft er zin in.
Wij wensen hem daarbij alle succes toe.
Hans Roosen
