Uit dat oude krappe jasje
Op bezoek bij Maashorst
Acht jaar geleden werd Limburg nog door 125 Rabobanken bewerkt. De noodzaak tot
schaalvergroting maakte de geesten rijp voor de fusiegedachte. En dan kan het snel gaan. Nu
zijn er minder dan vijftig Rabobanken in deze provincie. De Rabobank Maashorst is er een
van, een voorbeeld van een "nieuwe Limburgse bank", in korte tijd gegroeid uit een aantal
kleinere en middelgrote banken. Opzien baart de bijzonder eigentijdse filosofie die deze
"regiobank" heeft ontwikkeld. In september wordt haar nieuwe hoofdkantoor geopend op een
bedrijventerrein middenin het werkgebied. Dan herinneren nog slechts de omvangrijke
colleges aan wat eens was.
oen er één schaap over de dam
was, volgden er snel meer', zegt
Tjeu Tacken, voorzitter van de
raad van toezicht, terugkijkend naar het
begin van de jaren negentig. I.ang aarzel
den de Rabobanken rond Horst om hun
zelfstandigheid op te geven. De eerste
fusie was die van de Rabobanken Horst
en Melderslo. In de daaropvolgende jaren
vond nog een aantal fusies plaats. In
totaal zeven Rabobanken waren hierbij
betrokken. Uiteindelijk kwam in 1996 de
Rabobank Maashorst tot stand met het
Weijs: 'Medewerkers en klanten worden onze
ambassadeurs.'
mooie balanstotaal van maar liefst 1 mil
jard gulden. 'De eerste fusie is het moei
lijkst, daarna gaat het makkelijker', aldus
Tacken. 'De eerste fusiebank is al veel
ontvankelijker voor een volgende fusie.'
Een proces van gelijkwaardigheid
'Zeker, er is hier in korte tijd ongelooflijk
veel gebeurd', meent ook bestuursvoorzit
ter Martin Weijs. 'Maar echt uit vrije wil
is het niet altijd gegaan, vaak zag men
zich wel gedwongen. De marges werden
krapper, terwijl er steeds meer moest wor
den geïnvesteerd om de kwaliteit van de
dienstverlening op peil te houden. Het
werd steeds moeilijker om in de ogen van
het bedrijfsleven een volwaardige partner
te blijven. Er dienden zich andere tijden
aan. In Limburg ontstond een cultuur van
fusie en schaalvergroting. Ook de agra
riërs kregen oog voor openheid en samen
werking en stelden zich vooruitstrevend
op. Als bank mag je dan niet achterblij
ven. Toen op een gegeven moment maar
liefst vijf Rabobanken een offerte voor
hetzelfde tuinbouwproject uitbrachten,
vroegen we ons af waar we eigenlijk mee
bezig waren. We moesten duidelijk uit dat
oude krappe jasje. Naar een groter geheel.
Fr gingen ook signalen uit van de mede
werkers van de betrokken banken, l .r was
een groeiende behoefte aan specialisten en
men vond het heel natuurlijk om bij buur-
banken te solliciteren. In het denken van
de medewerkers waren de diverse banken
al naar elkaar toegegroeid', oordeelt
Weijs. Dit neemt niet weg dat er aan de
fusies veel vallen en opstaan vooraf ging.
Algemeen directeur Adri Dorrestein heeft
dit ondervonden: 'In mijn functie van
adjunct regiodirecteur heb ik diverse
fusies begeleid, maar als directeur van de
grootste bank in zo'n proces ervaar je het
allemaal toch anders. Je zit er zelf
middenin en dat merk je. In die positie
moet je wikken en wegen en iedereen in
z'n waarde laten.' Al met al durft Dorre
stein, twee jaar na de laatste fusie, wel de
conclusie aan dat het samengaan is
geslaagd. 'De integratie is een feit. Welbe
schouwd is het allemaal achter de rug',
zegt hij. 'Nu kunnen we van binnen naar
buiten kijken.'
Behoorlijk geschrokken
Het wordt niet echt als een bezwaar
gezien dat de colleges als gevolg van de
vele fusies nogal omvangrijk zijn. Wel zijn
er afspraken gemaakt over hoe daar in de
nabije toekomst mee zal worden omge
gaan. 'Voor de raad van toezicht hebben
we een bandbreedte van twaalf a vijftien
personen genomen', vertelt Tacken. 'Dat
past naar onze mening goed in de uit
gangspunten die nu binnen de Coöpera
tiediscussie opgang doen. De raad moet
een goede afspiegeling zijn van het werk
gebied en moet "op afstand" blijven in
een beschouwende, toezichthoudende en
adviserende rol.' Het bestuur zal in een
periode van drie jaar worden terugge
bracht van dertien naar zeven leden. Voor
beide colleges is inmiddels een rooster van
aftreden opgesteld, waarbij ook de kwali
teitseisen sterk in het oog zullen worden
gehouden. 'We moeten daar de tijd voor
nemen', zegt Dorrestein, 'en die hebben
we ook gekregen van de algemene verga
dering. De leden hebben er begrip voor.'
Weijs merkt op dat de algemene vergade
ring ook is toegezegd dat nu zo spoedig
