De Rabo aan de beurs!
I
Deze aanhef is bepaald niet bedoeld om de Coöpe
ratiediscussie opnieuw te starten. Al bij het prille
begin van de discussie was immers iedereen het er
snel over eens dat de Rabobank haar 100-jarige identiteit
en de daarop gebaseerde coöperatieve structuur diende te
koesteren en te handhaven. We hebben ons daarbij wel
een aantal kritische vragen gesteld. Over onze legitimatie
bijvoorbeeld. Is er wel voldoende ledenbetrokkenheid,
moeten we ons ledenbestand niet verbreden, zijn we niet
teveel intern gericht geraakt, zijn we nog wel die exclu
sieve kredietcoöperatie? Op die vragen hebben we in de
afgelopen drie jaar een antwoord gegeven: we willen een
brede coöperatieve financiële dienstverlener zijn met
meer en vooral met meer betrokken leden en we zijn
bezig met de opstelling van een hierop gebaseerd ambitie
statement dat we ook aan de buitenwereld willen en kun
nen laten zien.
De eerdergenoemde kop is ontleend aan een journalis
tieke bijdrage in "Source" een sympathiek blad over
duurzaam ondernemen dat ook in Rabokringen veel
lezers heeft. De journalist Bert Bakker noemt het in dit
blad een goede zaak als de Rabobank een beursgeno
teerde onderneming zou zijn. Aandeelhouders zouden
ons dan kunnen dwingen het beleid ten aanzien van de
agrarische sector drastisch te wijzigen en een halt toe te
roepen aan alle vormen van intensieve landbouw en vee
teelt. Die "volslagen gedesoriënteerde agrarische sector",
zoals hij het uitdrukt. Een merkwaardige opvatting. Bak
ker stelt in zijn artikel dat juist de aandeelhouders van
Shell deze multinational hebben gedwongen haar opvat
tingen over de Brent Spar en haar aanwezigheid in Nige
ria te heroverwegen. Maatschappelijke opvattingen
komen volgens hem met name in aandeelhoudersverga
deringen tot uitdrukking. Een dergelijk fraai - maar vol
ledig vertekend - beeld van een aandeelhoudersvergade
ring ben ik nog weinig tegengekomen. Waren het niet de
consumenten en de actiegroepen die de besluitvorming
van Shell hebben bepaald? Of misschien bepaalde sig
nalen vanuit de overheid? De aandeelhouders
waren tevreden met hun koffie, hun plakje cake,
en vooral met de goede resultaten van het
concern!
De Rabobank is de huisbankier van agra
risch Nederland - en langzamerhand ook van
een fors stuk agrarisch buitenland. Een waar
heid als een koe. We hebben onze verantwoor
delijkheid ook altijd genomen. Hoofddirectie
voorzitter drs. Wijffels heeft dat eind september nog 'ns
uitgelegd in een interview in een aantal regionale bladen.
Hij wijst er daarbij op dat de situatie waarin de agrari
sche sector terecht is gekomen de weerspiegeling is van
een maatschappelijke prioriteit die de landbouw heeft
gevraagd om zo goed en zo veel mogelijk voedsel te pro
duceren. De Rabobank heeft haar wortels in die sector en
heeft met haar middelen, ervaring en kennis het de boe
ren mogelijk gemaakt deze maatschappelijke prioriteit te
honoreren. Daarbij past het ons niet sectorbeleid te voe
ren. Dat is een verantwoordelijkheid van de overheid,
van de politiek. Tegelijkertijd laat Wijffels er geen mis
verstand over bestaan dat de manier waarop wordt
geproduceerd en geconsumeerd wezenlijk zal moeten
worden veranderd. Dat is een zienswijze die past bij de
Rabobank en onafhankelijk van pressiegroepen tot stand
is gekomen. De daaruit voortvloeiende verantwoordelijk
heid nemen we ook op ons. Een aardig staaltje daarvan
vormt ons meedenken - op de achtergrond - aan de
oplossing van de varkenspestproblematiek. Hierbij beto
nen we ons bepaald niet de bewaker van de status quo!
De Rabobank heeft geen aandeelhouders nodig. Boven
dien is het de vraag of de bancaire concurrentieverhou
dingen zouden zijn gediend met nóg een beursgenoteerde
bank. Onze structuur is er een van dichtbij de mensen,
dichtbij onze leden en klanten. En midden in de samen
leving. De betrokken klanten die ook lid zijn geworden,
kiezen hun vertrouwenslieden in colleges van de bank.
Die bepalen de beleidsprioriteiten en leggen er verant
woording over af. Ze laten zich daarbij leiden door hun
maatschappelijke betrokkenheid, zoals verwoord in onze
Signatuur.
Wat deze journalistieke aanval ons wel leert, is dat het de
hoogste tijd wordt om met onze gerevitaliseerde coöpera
tieve structuur de buitenwereld tegemoet te treden.
Hans Roosen
