Het verhaal van een kassierszoon We worden allemaal met een maarschalksstaf in onze ransel geboren, maar slechts een enkeling haalt hem er uit. Henk van den Broek is zo iemand'. Met die woorden nam voorzitter Zijlstra tijdens de laatste Centrale Kring vergadering afscheid van een lid van de Hoofddirectie die de organisatie veertig jaar lang op vele plaatsen uit muntend heeft gediend. Zijn afkomst en zijn echte liefde is hij daarbij nooit ontrouw geweest: een man van de lokale banken. Op 31 januari jongstleden, op de dag af dat hij zijn veertig dienstjaren hij de Rabobank vol maakte, verliet Henk van den Broek de organisatie. Tot de laatste dag was hij met veel gedrevenheid in de weer. 'Als Hoofddirectielid moet je je best blijven doen, ook aan de vooravond van je vertrek', zoals hij het uitdrukte. Het was een hartelijk afscheid, daar in Utrecht, van een man die zijn loopbaan in 1956 bij een plaatselijke Boerenleen bank begon en eindigde in een topfunctie bij Rabobank Nederland. Het is de vraag of hij die topfunctie ooit zou hebben bereikt als hij niet aan het eind van de jaren zeventig door het toenmalige Hoofddirectielid Klarenbeek was overge haald zijn lokale ambities in te ruilen voor de functie van Regiodirecteur bij Rabobank Nederland. Zijn ambities lagen inderdaad bij de lokale banken. 'Ik had het prachtig gevonden als ik bijvoorbeeld directeur had kunnen wor den van de Rabobank Apeldoorn. Een dynamische bank en één van de grootste van de organisatie. Maar Klaren beek heeft stevig op me ingepraat en mij zover gekregen dat ik de stap naar Rabobank Nederland heb gemaakt. Die stap viel overigens wel mee: ik had ruim 23 jaar bij de Rabobank Ermelo-Harderwijk gefunctioneerd en als Regiodirecteur had ik weer rn'n eigen 'winkel'. In mijn contacten bleef ik heel dicht bij de lokale banken. Tegelij kertijd gaf die functie me een voortreffelijk zicht op het reilen en zeilen van Rabobank Nederland.' Van den Broek, Officier in de Orde van Oranje-Nassau, neemt afscheid in Utrecht. Van de Raiffeisen Studiekring naar Van Maldegem Van den Broek is opgegroeid in een typisch kassiersgezin, dat in het bankgebouw te Ermelo was gehuisvest. 1 let leven werd door de bank beheerst. Als de Inspectie van uit Utrecht op bezoek kwam, werd de mooie kamer enkele dagen voor deze heren gereserveerd. De kinderen dienden zich dan gedeisd te houden! Alle gezinsleden werden regelmatig ingeschakeld bij de werkzaamheden op de bank. Zoon Henk ging na het hehalen van het HBS-diploma op de bank aan de slag. Na het vertrek van zijn vader werd hij tot directeur benoemd. Hij had er zin in. Als jonge directeur trad hij al snel naar buiten. Hij werd onder meer lid van de nog steeds bestaande Raiffei sen Studiekring, een gezelschap van directeuren van gro tere 'Utrechtse' banken. Hier werden ervaringen uitge wisseld en gediscussieerd over nieuwe ontwikkelingen. 'We vormden een progressieve club met een onmiskenba re invloed op de beleidsontwikkelingen bij de toenmalige Centrale Raiffeisen-Bank.' Hoewel Van den Broek op de Veluwe nauwelijks te maken had met de Eindhovense banken, stond het voor hem al snel vast dat het laten voortbestaan van de twee organisaties een heilloze zaak was. Als lid van de Centrale Ringvergadering en als voor zitter van de Vereniging van Directeuren afdeling Gelder land raakte hij sterk betrokken bij de fusie die in 1972 uiteindelijk zou leiden tot de Rabobank. 'Ik denk dat die fusie toch een van de hoogtepunten in mijn bancaire I O

Rabobank Bronnenarchief

blad 'Bank & Bestuurder' | 1996 | | pagina 10