Het verhaal van een
kassierszoon
We worden allemaal met een maarschalksstaf in onze
ransel geboren, maar slechts een enkeling haalt hem er
uit. Henk van den Broek is zo iemand'. Met die woorden
nam voorzitter Zijlstra tijdens de laatste Centrale Kring
vergadering afscheid van een lid van de Hoofddirectie
die de organisatie veertig jaar lang op vele plaatsen uit
muntend heeft gediend. Zijn afkomst en zijn echte liefde
is hij daarbij nooit ontrouw geweest: een man van de
lokale banken.
Op 31 januari jongstleden, op de dag af dat hij zijn
veertig dienstjaren hij de Rabobank vol maakte,
verliet Henk van den Broek de organisatie. Tot de
laatste dag was hij met veel gedrevenheid in de weer. 'Als
Hoofddirectielid moet je je best blijven doen, ook aan de
vooravond van je vertrek', zoals hij het uitdrukte. Het
was een hartelijk afscheid, daar in Utrecht, van een man
die zijn loopbaan in 1956 bij een plaatselijke Boerenleen
bank begon en eindigde in een topfunctie bij Rabobank
Nederland.
Het is de vraag of hij die topfunctie ooit zou hebben
bereikt als hij niet aan het eind van de jaren zeventig door
het toenmalige Hoofddirectielid Klarenbeek was overge
haald zijn lokale ambities in te ruilen voor de functie van
Regiodirecteur bij Rabobank Nederland. Zijn ambities
lagen inderdaad bij de lokale banken. 'Ik had het prachtig
gevonden als ik bijvoorbeeld directeur had kunnen wor
den van de Rabobank Apeldoorn. Een dynamische bank
en één van de grootste van de organisatie. Maar Klaren
beek heeft stevig op me ingepraat en mij zover gekregen
dat ik de stap naar Rabobank Nederland heb gemaakt.
Die stap viel overigens wel mee: ik had ruim 23 jaar bij de
Rabobank Ermelo-Harderwijk gefunctioneerd en als
Regiodirecteur had ik weer rn'n eigen 'winkel'. In mijn
contacten bleef ik heel dicht bij de lokale banken. Tegelij
kertijd gaf die functie me een voortreffelijk zicht op het
reilen en zeilen van Rabobank Nederland.'
Van den Broek, Officier in de Orde van Oranje-Nassau,
neemt afscheid in Utrecht.
Van de Raiffeisen Studiekring naar Van Maldegem
Van den Broek is opgegroeid in een typisch kassiersgezin,
dat in het bankgebouw te Ermelo was gehuisvest. 1 let
leven werd door de bank beheerst. Als de Inspectie van
uit Utrecht op bezoek kwam, werd de mooie kamer
enkele dagen voor deze heren gereserveerd. De kinderen
dienden zich dan gedeisd te houden! Alle gezinsleden
werden regelmatig ingeschakeld bij de werkzaamheden
op de bank. Zoon Henk ging na het hehalen van het
HBS-diploma op de bank aan de slag. Na het vertrek van
zijn vader werd hij tot directeur benoemd. Hij had er zin
in. Als jonge directeur trad hij al snel naar buiten. Hij
werd onder meer lid van de nog steeds bestaande Raiffei
sen Studiekring, een gezelschap van directeuren van gro
tere 'Utrechtse' banken. Hier werden ervaringen uitge
wisseld en gediscussieerd over nieuwe ontwikkelingen.
'We vormden een progressieve club met een onmiskenba
re invloed op de beleidsontwikkelingen bij de toenmalige
Centrale Raiffeisen-Bank.' Hoewel Van den Broek op de
Veluwe nauwelijks te maken had met de Eindhovense
banken, stond het voor hem al snel vast dat het laten
voortbestaan van de twee organisaties een heilloze zaak
was. Als lid van de Centrale Ringvergadering en als voor
zitter van de Vereniging van Directeuren afdeling Gelder
land raakte hij sterk betrokken bij de fusie die in 1972
uiteindelijk zou leiden tot de Rabobank. 'Ik denk dat die
fusie toch een van de hoogtepunten in mijn bancaire
I O