De Signatuur krijgt kleur Eind augustus ontvingen alle banken een bijzondere brochure: 'De Signatuur van de Rabobank'. De brochure gaat over de stijl van het coöperatief bankieren. Het is nog maar een concept. De definitieve versie kan pas worden vastgesteld nadat alle bestuurders en medewerkers van de Rabobank in de gelegenheid zijn geweest hun mening erover te geven. Het bestuur van de Rabobank Hardinxveld-Giessendam besprak de brochure. Een eerste indruk. 'Als wij hier het bankgebouw bin nenkomen voor onze bestuursvergade ring, heb ik echt niet het idee dat ik me op dat moment met 'normen en waar den' moet bezighouden. Ik kom gewoon om besluiten te nemen. En toch realiseer ik mij dat er bij heel veel van die besluiten meer op het spel staat dan alleen maar een ja of een nee. In de brochure die we vandaag binnen het be stuur hebben behandeld, heb ik veel aangetroffen van de overwegingen die in bepaalde gevallen een rol spelen bij onze besluitvorming. Ik vind dat prima, hoewel we er niet echt op zaten te wach ten.' Aan het woord is de heer T. Boer man, lid van het bestuur van de bank Hardinxveld-Giessendam en in zijn da gelijks leven directeur van een interna tionaal transportbedrijf. Het bestuur heeft de brochure behandeld en ook het personeel zal de gelegenheid krijgen met de brochure aan de slag te gaan. Voordat het zover is, zal ook de raad van toezicht in zijn eerstvolgende vergade ring de brochure op de agenda zetten. Niet specifiek voor de Rabobank De voorzitter van de bank. de heer J. van Houwelingen, is directeur van een middelgroot aannemersbedrijf in de wo ning- en utiliteitsbouw. Voor zijn eigen onderneming stelt hij periodiek een on dernemersplan op. Ook in dat plan wor den elementen meegenomen die te ma ken hebben met de stijl van het onder nemen. 'Je doet dat minder expliciet dan in de brochure van de bank, maar ook in onze wereld van de aannemerij bestaan er - vaak ongeschreven regels die je in acht moet nemen. Denk maar aan de relatie met ambtenaren of met onder aannemers. In de brochure over de Signatuur herken ik veel elementen die ook in mijn bedrijf spelen en ik denk dat het goed is om een dergelijke 'code' met Normen en waarden elkaar te bespreken', aldus Van Hou welingen. Het derde lid van het bestuur, ing. A. Romeijn, is veehouder en daar naast leraar Veehouderij aan de Mid delbare Agrarische School te Gorkum. Ook hij herkent veel uit de brochure. 'Als lid van een standsorganisatie dis cussieer je ook vaak met je collega's over de specifieke ken merken van je eigen organisatie. Dat specifieke karakter koester je en eigen lijk houdt dat karakter je organisatie ook in stand. Ik ben dus een groot voorstan der van de discussie die thans in de or ganisatie plaatsvindt. Het is de moeite waard om daarin veel energie te steken. Het karakter van de Signatuur spreekt mij bijzonder aan. Het is een streefco- de. Dat betekent aan de ene kant dat er geen 'harde en afdwingbare' regels en voorschriften in worden gesteld, maar het geeft je aan de andere kant ook de mogelijkheid je eigen normen en waar den specifiek te richten op je eigen werkgebied. In ons werkgebied leven nu eenmaal over bepaalde zaken wat ande re opvattingen dan bijvoorbeeld in een stedelijk werkgebied. Een dergelijke streefcode neemt als het ware de kleur aan van het eigen werkgebied. Ik vind de brochure qua opbouw en woordkeus herkenbaar, typisch een Rabobankpro- dukt', aldus Romeijn. Boek van Raiffeisen Aan het gesprek neemt ook de di recteur van de bank deel. De heer T. Groeneweg heeft ruim 40 jaar Rabo- bankervaring en heeft zijn bank zien uit groeien tot een vooraanstaande Rabo bank met een ijzersterke positie in dit deel van de Alblasserwaard. Ook hij on derkent het belang van een discussie over de Signatuur van de Rabobank: 'Vroeger werden de zaken die nu in de brochure staan, ons als het ware met de Bank Bestuurder 2e jaargang nummer 6 pagina 16 Het bestuur van de Rabobank Hardinxveld- Giessendam: v.l.n.r. directeur T. Groeneweg, ing. A. Romeijn, voorzitter J. van Houwelingen en T. Boerman.

Rabobank Bronnenarchief

blad 'Bank & Bestuurder' | 1993 | | pagina 20