Het tij kentert De 80e CKV, die op 9 september 1992 is gehouden zal de geschiedenis ingaan als een buitengewone vergadering. Die vergadering heeft een kentering aangegeven in de wijze waarop wij in onze organisatie met elkaar omgaan. In de wijze waarop ons beleid vorm krijgt. Van groei naar krimp. Een verslag. De vergadering ontwikkelde zich rond drie hoofdthema's die te maken hebben met onze structuur. Het eerste theipa was de opdracht om ondanks een sterk verslechterend perspectief toch onze rol als kredietcoöperatie te blijven vervullen en ons daarbij vast te leggen op niet vrijblijvende afspraken. Het tweede thema vormde een discus sie rond de noodzaak om onder alle omstandigheden - en zeker de huidige - het relatief lage risicoprofiel van onze kredietportefeuille in stand te houden. Het derde thema had als ingang de wijze waarop wij onze overlegstructuur kunnen verbeteren zonder afbreuk te doen aan het democratisch gehalte van de organisatie en zonder onze bestuurs structuur zelf te wijzigen. Als redactie van Bank Bestuur der willen wij er niet mee volstaan de belangrijkste uitspraken nog eens voor u te herhalen. Wij willen in de volgen de afleveringen met u in contact treden om te kijken hoe u. vanuit uw bestuur lijke verantwoordelijkheid, om denkt te gaan met deze thema's. Het zwaarte punt zal daarbij ongetwijfeld komen te liggen op het eerste thema. Noodzaak voor ingrijpende maatregelen Voor het eerst in de geschiedenis van de Rabobankorganisatie is het woord 'krimp' als een leidend begrip voor het te voeren beleid gehanteerd. Een krimp in kosten. Niet zomaar een andere terminologie, maar een structureel andere wijze van den ken en werken. De heer Wijffels bracht de zorg van Raad van Beheer en Hoofddirectie duidelijk over. Het bru- toresultaat van de banken vertoont sinds I989 een neergaande lijn en er is geen enkele aanwijzing dat deze lijn bij ongewijzigd beleid kan worden omge bogen. De toevertrouwde middelen worden steeds duurder. Het historische voordeel van ons uitgebreid vestigings- net voor het verkrijgen van relatief goedkope middelen dreigt verloren te gaan als gevolg van de toenemende concurrentie en het op de markt ver schijnen van steeds meer partijen die de verkrijgingsprijs van onze middelen opdrijven. Ons coöperatief ledentarief komt steeds sterker onder druk te staan. Het verschil tussen de rente op de kapi taalmarkt en de rente voor variabelren- tende leningen is in de afgelopen twin tig jaar nog niet zo groot geweest. En tenslotte daalt het rendement op het eigen vermogen zodanig dat het moment steeds dichterbij komt dat de winst onvoldoende zal blijken om in onze solvabiliteitsbehoefte te voorzien. Vastgesteld kan wor den dat zowel de baten-/ lastenratio als de produktiviteitsratio - de graadmeters voor de produktiviteit van de gezamen lijke inspanningen - aanmerkelijk zijn gedaald. Willen wij onze sterke positie in stand houden, dan zal er een kosten reductie moeten plaatsvinden in de orde van grootte van ten minste 500 miljoen, ofwel een achtste gedeelte van de huidige kosten. Deze reductie zal in een periode van vier jaar moeten wor den bereikt, zonder dat onze dienstver lening er onder lijdt. Niet verwacht Bank Bestuurder Ie jaargang nummer 4 pagina 5

Rabobank Bronnenarchief

blad 'Bank & Bestuurder' | 1992 | | pagina 5