Het tij kentert
De 80e CKV, die op 9 september 1992 is gehouden zal de geschiedenis ingaan als een buitengewone vergadering.
Die vergadering heeft een kentering aangegeven in de wijze waarop wij in onze organisatie met elkaar omgaan.
In de wijze waarop ons beleid vorm krijgt. Van groei naar krimp. Een verslag.
De vergadering ontwikkelde zich
rond drie hoofdthema's die te maken
hebben met onze structuur. Het eerste
theipa was de opdracht om ondanks
een sterk verslechterend perspectief
toch onze rol als kredietcoöperatie te
blijven vervullen en ons daarbij vast te
leggen op niet vrijblijvende afspraken.
Het tweede thema vormde een discus
sie rond de noodzaak om onder alle
omstandigheden - en zeker de huidige -
het relatief lage risicoprofiel van onze
kredietportefeuille in stand te houden.
Het derde thema had als ingang de
wijze waarop wij onze overlegstructuur
kunnen verbeteren zonder afbreuk te
doen aan het democratisch gehalte van
de organisatie en zonder onze bestuurs
structuur zelf te wijzigen.
Als redactie van Bank Bestuur
der willen wij er niet mee volstaan de
belangrijkste uitspraken nog eens voor
u te herhalen. Wij willen in de volgen
de afleveringen met u in contact treden
om te kijken hoe u. vanuit uw bestuur
lijke verantwoordelijkheid, om denkt te
gaan met deze thema's. Het zwaarte
punt zal daarbij ongetwijfeld komen te
liggen op het eerste thema.
Noodzaak voor ingrijpende
maatregelen
Voor het eerst in de geschiedenis
van de Rabobankorganisatie is het
woord 'krimp' als een
leidend begrip voor
het te voeren beleid
gehanteerd. Een krimp in kosten. Niet
zomaar een andere terminologie, maar
een structureel andere wijze van den
ken en werken. De heer Wijffels bracht
de zorg van Raad van Beheer en
Hoofddirectie duidelijk over. Het bru-
toresultaat van de banken vertoont
sinds I989 een neergaande lijn en er is
geen enkele aanwijzing dat deze lijn bij
ongewijzigd beleid kan worden omge
bogen. De toevertrouwde middelen
worden steeds duurder. Het historische
voordeel van ons uitgebreid vestigings-
net voor het verkrijgen van relatief
goedkope middelen dreigt verloren te
gaan als gevolg van de toenemende
concurrentie en het op de markt ver
schijnen van steeds meer partijen die
de verkrijgingsprijs van onze middelen
opdrijven. Ons coöperatief ledentarief
komt steeds sterker onder druk te staan.
Het verschil tussen de rente op de kapi
taalmarkt en de rente voor variabelren-
tende leningen is in de afgelopen twin
tig jaar nog niet zo groot geweest. En
tenslotte daalt het rendement op het
eigen vermogen zodanig dat het
moment steeds dichterbij komt dat de
winst onvoldoende zal blijken om in
onze solvabiliteitsbehoefte te voorzien.
Vastgesteld kan wor
den dat zowel de
baten-/ lastenratio als
de produktiviteitsratio - de graadmeters
voor de produktiviteit van de gezamen
lijke inspanningen - aanmerkelijk zijn
gedaald. Willen wij onze sterke positie
in stand houden, dan zal er een kosten
reductie moeten plaatsvinden in de
orde van grootte van ten minste 500
miljoen, ofwel een achtste gedeelte van
de huidige kosten. Deze reductie zal in
een periode van vier jaar moeten wor
den bereikt, zonder dat onze dienstver
lening er onder lijdt. Niet verwacht
Bank Bestuurder Ie jaargang nummer 4 pagina 5