Landbouwcommentaar
granen ooit weer op een meer bevredigend niveau komt.
De Commissie van Goede Diensten die na de akker-
bouwacties de problemen en oplossingen voor de regering
op een rij moest zetten kwam dan ook met als eerste aan
beveling dat er meer werk moet worden gemaakt van pro-
duktiebeheersing in de EG.
lom om deze vormen van agrificatie van de grond te bren
gen. Het gaat om veredeling van gewassen, teeltmethoden
die milieuvriendelijk zullen moeten zijn en de verwerking en
toepassing. De rol van de overheid bij dit proces is minder
duidelijk, maar kan niet gemist worden.
De Commissie ziet niets in afzetverruiming door de im
porten van graanvervangers te verdringen. De melkvee
houderij en de intensieve veehouderij zouden daarvan de
dupe worden. Ook verwacht men nogal wat handelspolitie
ke problemen. De Commissie had mijns inziens over dit
probleem meer kunnen zeggen.
Regio initiatieven
In de derde plaats komt de Commissie van Goede Dien
sten met een aantal aanbevelingen voor het nationale be
leid. Deze liggen op het vlak van financiële overbrugging
Afzetverruiming
De Commissie van Goede Diensten pleit ook voor afzet-
vergroting voor granen en andere akkerbouwprodukten in
de sfeer van de non-food. Technisch is er al veel mogelijk:
motorbrandstof, smeerolie, afbreekbare plastics, papier en
hout. Benadrukt wordt de betrokkenheid van de gehele ko-
De graanprijs is een
soort barometer voor
de akkerbouw en het
akkerbouwbeleid.
De Commissie - bestaande uit de heren De Koning,
Wiegel en Meyer - vindt dat het Stabilisatorenbesluit van
1988 aangepast moet worden. Akkerbouwers en lidstaten
van de EG die zich houden aan een zekere produktiebe-
heersing moeten de automatische prijsdaling kunnen ontlo
pen. De Commissie wil per land of regio een taakstelling
voor het terugdringen van de graanproduktie. Eerder is in
het akkerbouwactieplan van het Landbouwschap zon
evenredige produktievermindering voorgesteld door de toe
passing van de braakregeling beter over de lidstaten te ver
delen. Men kan tegen dergelijke vormen van produktiever-
deling bezwaren aanvoeren, met name tegen de achter
grond van de vrije markt na 1992. Maar produktiebeheer-
sing vereist nu eenmaal administratieve maatregelen. En
daarbij is een vorm van quota's per land welhaast onont
koombaar. De vraag is uiteraard of voor zo'n aanpak in de
EG een draagvlak te vinden is. De ervaring met de zuivel
quotering leert dat er winnaars en verliezers zijn. leder land
zal dit vooraf inschatten en daar de medewerking aan een
regeling van laten afhangen. Mijn inschatting is dat de poli
tieke druk wel erg groot moet zijn om tot evenredige pro-
duktiediscipline te komen. Frankrijk zal de grootste hinder
nis zijn. Op akkerbouwgebied beschouwt dit land zich als
de sterkste in Europa. Een gevoel dat ook in de Nederland
se zuivel bestond voor de zuivelquotering. Maar het kan
verkeren.
tot betere tijden, vernieuwing van het teeltplan en herstruc
turering van bedrijven.
De mogelijkheden voor nationaal landbouwbeleid moe
ten passen binnen de kaders die in de EG zijn toegestaan.
Dat verlangen wij Nederlanders ook van andere lidstaten
als die de concurrentie vanuit ons land zouden willen com
penseren voor hun boeren. De EG biedt nog vrij veel moge
lijkheden van nationale steun. Er mogen kredieten worden
gegegeven tegen gunstige voorwaarden, innovatie mag
worden gestimuleerd en er is een grote vrijheid om nationa
le beëindigingsregelingen in te stellen.
Wanneer deze mogelijkheden beter worden toegepast,
krijgen de akkerbouwers een adempauze. Door herstructu
rering in de akkerbouw kan vervolgens inkomensverbete
ring op de lange termijn worden bereikt. De Commissie Ko
ning, Wiegel, Meyer doet daarbij een beroep op de akker-
bouwregio's om regionale herstructureringsplannen op te
stellen. Dit zijn sterkte-zwakte analyses voor de akkerbouw
in samenhang met afzet en verwerking van de produkten
en het op een rij zetten van alternatieven, bijvoorbeeld bol
lenteelt, intensieve veehouderij, houtteelt en wellicht ware
daarbij, in aanvulling op de Commissie, ook te noemen
groente- en bloementeelt.
Naast het pleidooi voor aanpassing van het Europese
landbouwbeleid geeft de Commissie ruim baan aan regio
nale initiatieven om dicht bij het erf oplossingen te vinden.
Overheid, regionaal bedrijfsleven en individuele producen
ten gezamenlijk. Zo werd ook de grote landbouwcrisis eind
vorige eeuw te lijf gegaan. Zo'n masterplan met voortduren
de serieuze zorg van de overheid voor het wel en wee van
de akkerbouwsector is ook nu nodig. Als de akkerbouwers
dat met de acties hebben weten te bereiken hebben ze hun
tijd goed besteed.
