behalen van een verantwoord bedrijfsrendement niet
eenvoudig is. Doelstellingen voor het behoud van de
werkgelegenheid of de kleine gezinsbedrijven ble
ken in het verleden vaak te hoog gegrepen. Het zou
jammer zijn wanneer er spontaan geen milieuvrien
delijke landbouw tot stand zou kunnen komen. Dan
immers staat de samenleving voor de keuze van
een ingrijpende overheidsregulering en controle van
de landbouw. De uitgesproken publieke stellingna-
mes, tot op het allerhoogste niveau, over het milieu
in de afgelopen periode, maken duidelijk dat voor
een landbouwontwikkeling zonder duidelijke milieu
technische verbeteringen in ons land - overigens
ook in onze omringende landen - geen plaats is. In
de wetenschap dat het beter is een Salomonsoor-
deel te voorkomen, kiezen de landbouworganisaties
voor de weg van een geleidelijke ontwikkeling naar
een milieuvriendelijke landbouw. Signalen die voor
de individuele bedrijven en de omringende structuur
van toelevering, afzet en dienstverlening duidelijk
zijn. Nu nog de oplossing en tijd om deze te verwe
zenlijken. De landbouw, veeteelt en tuinder staat
voor een zwaar parcours, waarbij aanmoedigingen
van het publiek niet gemist kunnen worden.
In het binnenkort te verschijnen Nationaal Milieu Be
leidsplan van de minister van Volksgezondheid,
Ruimtelijke Ordening en Milieu en in de Structuurno
ta van de minister van Landbouw, zal het milieupar-
cours dat de overheid bouwt, zichtbaar worden.
We hebben allemaal meegeleefd vanaf het moment
dat ze gelukkig blozend het grote nieuws vertelde.
Trots liet ze toen de echoscopie zien met het wat on
beduidende witte vlekje dat zich zou ontwikkelen tot
de wolk van een baby die Petertje heet.
Vol spanning hebben we die groei gevolgd tot het
grote moment er was en we ons bij een orgie van be
schuit met muisjes hebben kunnen verheugen in de
geboorte van dit mensenkind.
Zijn moeder ooit als batienese bij ons begonnen,
maar nadien door vlijt en studiezin opgeklommen tot
een excellente relatiebeheerder agrarische bedrijven,
heeft na het bevallingsverlof een nette arbeidstijdre
geling gekregen, die het haar mogelijk maakt aan het
werk te blijven in haar huidige functie. Petertje ver
blijft overdag bij een niet ver van de bank wonende
tante en ik hoef mijn relatiebeheerder voorlopig niet
te missen. Ik zeg voorlopig, want zij is er zo eentje
die nog wel eens verderop en hogerop zal gaan. Dat
kun je niet tegenhouden, dat is nu eenmaal de nega
tieve kant van het baasje spelen.
Toch zou er vorige maand ondanks de soepele rege
ling bijna iets zijn misgegaan. De griepgolf die sa
menviel met de branding van koopsompolissen, reis-
boekingen en jaarafsluiting dreigde het bedrijf lam te
leggen. Gelukkig zijn er bij ons een paar duizendpoti-
gen van het mobiele en flexibele type dat Wijffels de
organisatie onlangs nog in grote getale toewenste.
Maar waar we niet mee hadden gerekend was dat
ook de tante van Petertje door de boze griep zou
worden geveld. Dat betekende dat we de op dat mo
ment geheel onvervangbare jonge moeder zouden
moeten missen. Maar een moderne manager zoals ik
is ook flexibel en dus creëerde ik in een oogwenk de
waarschijnlijk allereerste Rabocrèche.
De plaats gaf eerst wat problemen. De kluis of het
eetlokaal zijn weinig geschikt om een kindje van en
kele maanden oud te laten slapen. Slechts één ruim
te ademt de rust en sereniteit waarin een baby kan
gedijen en dat was mijn eigen kamer uiteraard. De
danig geslonken bezetting maakte toch mijn bijna
voortdurende aanwezigheid elders noodzakelijk, dus
als moeder zich over haar kindje wilde ontfermen,
was ik meestal weg.
Tijdens het spitsuur van een van die dagen moest ik
er even zijn om wat op te zoeken voor de voorzitter
die zou langskomen.
Binnen bleek Petertje bezig met het oefenen van zijn
stembanden en in een wat onbeholpen poging daar
aan een einde te maken schudde ik wat aan de wie
gewagen die hem tot verblijfplaats dient. Het hielp
niet, maar wel kwam er een luchtje op me af dat zijn
protesthouding verklaarde. Ik liep naar buiten en zag
zijn moeder in druk gesprek gewikkeld met een van
onze relaties. Niet zo'n man tegen wie je even ge
moedelijk kunt zeggen: Heeft u een paar minuten
over, zodat deze dame haar kind kan verschonen...
Ik begreep dat ik zelf handelend zou moeten optre
den. Tenslotte zijn er handgrepen die je net als
zwemmen en fietsen, nooit meer verleert als je ze
vroeger hebt geoefend. Ik nam het dekentje en
spreidde dat uit op mijn bureau, pakte zo'n moderne
plakluier uit de tas en legde vervolgens de kleine
schreeuwer op tafel.
De luier bevatte inderdaad ongerechtigheid van een
intense geur die zich onmiddellijk door de gehele ka
mer verspreidde. Ik veegde de billetjes zo goed en
kwaad als mogelijk was schoon.
En net op het moment dat ik de kleine met het welbe
kende gebaar aan de beentjes omhoog tilde om met
de oude routine de schone luier onder de bibs te
schuiven, werd er geklopt.
Omdat ik het kind moeilijk kon loslaten riep ik de bui
tenstaander toe binnen te komen. Toen de deur
openging herinnerde ik me opeens waarom ik eigen
lijk was binnengekomen. Om de stukken op te zoe
ken voor de voorzitter, die daar in de deuropening
stond. Ik moet zeggen dat hij het tafereel manmoedig
verwerkte en zelfs niet met zijn ogen knipperde. Hij
ging wel zover mogelijk van mij af zitten aan het ein
de van de bestuurstafel en sprak de onvergetelijke
woorden: 'Zo, jij bent ook al druk bezig met de mest
problematiek, zie ik.
Cas Sier
