Onwijs gaaf plannetje hadden ze bedacht. Bij het
bundeltjes maken van de bankbiljetten van honderd
was Nelleke op die boodschap gestuit. Een net
handschrift op de witte plek onder het getal 100: Rob
van Schaik zoekt een lief meisje van ca. 24 jaar. Om
geving Veels. En daarachter een telefoonnummer.
Ze hadden zich allang niet happy gevoeld met het
feit, dat hun baliecollega Mieke zo lang alleen bleef
sinds dat vriendje haar de bons had gegeven voor
een ouwe camper en een tweejarige wereldreis met
een paar vrienden.
Ze belden de jongen die middag op via het toestel
van de baas, zodat Ank kon meeluisteren. Op het
nummer had zich iemand gemeld met dezelfde
naam, maar het was een oude stem. Het bleek de
vader van de jongen te zijn. Een uur later belden ze
weer en toen was het raak. Een aardige stem en
desgevraagd vertelde hij dat hij 25 was en bij zijn va
der op het bedrijf werkte. En wat ze van hem wilde.
Terwijl Ank ademloos zat mee te luisteren had Nelle
ke gezegd: Nou, je wilde wel eens kennismaken met
een meisje van ongeveer 24. Dat schreef je toch op
dat briefje van honderd? Ik vond dat een leuke ma
nier. Ik wil je wel eens zien. We hebben hier een te
gekke disco in de buurt en we kunnen daar een keer
afspreken. Hij had nauwelijks willen geloven dat die
krabbel op het bankbiljet door iemand serieus was
genomen. Nou ja, hij had het die avond niet zo zien
zitten, dus maar iets geks geprobeerd. Zoiets als een
schipbreukeling die een fles in zee gooit met een
boodschap. Maar het was al twee maanden geleden.
Als ze zeggen dat een dubbeltje vreemd kan rollen,
nou dan kan een snip raar vliegen, vond hij.
Maar kort en goed. de afspraak werd gemaakt. Hij
zou een tulp in zijn trui steken en koortsachtig snel
overleg aan de andere kant leverde als herken
ningsteken donkerblond haar op en een zwarte jurk
met witte noppen. Dat laatste had overigens op de
dag zelf nog grote moeite gekost, want Mieke, die
eerst niet eens mee wilde naar de disco als vijfde rad
aan de wagen, had een nieuwe jurk gekocht. Een
overtuigende komedie over de desastreuze gevolgen
van de lightshow voor de kleuren ervan had gehol
pen. Ze zou de zwart-met-witte dragen.
Na afloop van het gesprek hadden ze zich overigens
een beetje geschaamd. Maar ja, 't was voor het goe
de doel. En als het lukte zou niemand eraan tekort
komen. Ja toch, nou dan!
Ze gingen op de afgesproken avond al vroeg naar
BOZZZ-BOUMMM. Hun vriendjes waren er ook,
maar zouden zich voorlopig wat afzijdig houden. Hij
stond al bij de bar. Groot en blond, wat schutterig,
maar zeer duidelijk herkenbaar aan een half verniel
de tulp met een afgebroken steel in zijn hand.
En het had geklikt, onmiddellijk! Toen hij aan Mieke
had gevraagd of zij Mieke was, werd er op dat mo
ment niet eens verder gesproken over hoe hij dat wel
wist en zo. Later op de avond toen ze dat wel deed
en uitriep echt niets van een biljet van honderd of te
lefoonafspraak te weten, was het te laat. Ze had hem
gelijk al hardstikke leuk gevonden en zich duidelijk in
weken niet zo prettig gevoeld.
Uiteindelijk zaten ze met z'n zessen bij elkaar en het
was alsof ze Rob al een hele tijd kende. Bij de jon
gens viel hij ook in de smaak, vooral toen hij vertelde
dat hij een ouwe Buick bij zich had, een oogappel die
hij zelf had opgeknapt. Gek was ook, dat - toen ze
vertelden dat ze alle drie bij de bank werkten - bleek
dat zijn vader in het bestuur zat van de bank daar
ginds en hij dus de Rabo wel kende.
Hij had ze thuisgebracht, Mieke uiteraard het laatst.
Die deed wat terughoudend toen ze 's maandags
vroegen hoe het verder was gegaan. Maar boos over
hun initiatief was ze beslist niet. En het weekend
daarop had ze geen tijd om met de anderen te gaan
stappen. De week daarop trouwens ook niet!
Op de receptie niet eens zo lang daarna, gaven ze
het jonge stel een lijstje waarin het honderdje was
geplakt dat Nelleke met vooruitziende blik had be
waard. Het was een beste investering geweest, von
den ze allemaal!
Cas Sier
Vervolg Wob van pagina 5
De coöperaties krijgen de komende ja
ren een harde dobber om hun be
staansgrond waar te maken. Het besef
dat de rijen gesloten zijn, zal onder de
leden volop moeten leven, evenals de
bereidheid om met minder genoegen te
nemen als de omstandigheden dat vra
gen. De noodzakelijke verandering naar
een marktgerichte filosofie - Ter Woorst
sprak daar dringend over in zijn af
scheidstoespraak - zal met zich mee
brengen dat de coöperatieve kapitaal
kracht flink op de proef wordt gesteld.
De snel toenemende internationale di
mensie in het coöperatief ondernemen
- ook hier zal Europa 1992 haar invloed
doen gelden - zal die beproeving nog
aanzienlijk verzwaren. Directies en be
sturen zullen zwaarwichtige besluiten
met betrekking tot de nodige investerin
gen aan hun leden moeten voorleggen.
Het op de proef stellen van de coöpera
tieve menskracht zal niet minder zwaar
blijken. Vertrouwen in gezamenlijkheid
en welbegrepen eigenbelang zijn aan
de orde van de dag.
Nieuwe HEAO-richting ingeluid
Met bezorgdheid signaleerde de com-
missie-Wagner enkele jaren geleden
een grote kloof tussen het aanbod van
het onderwijs en de vraag van het be
drijfsleven. Ook het bankwezen had
daar mee te maken, in die zin dat direct
inzetbare medewerkers op hoger ni- j
veau niet door het onderwijs werden af-
geleverd, maar door middel van aanvul
lende interne en externe cursussen en j
door training-on-the-job tot een vol
waardige kracht moesten worden ge
vormd. Een zekere maar erg lange
weg.
Op initiatief van de Rabobankorgani-
satie - als voortvloeisel van het OTW-
project - werd in 1986 een begin ge
maakt met een experimenteel samen
werkingsverband met de HEAO te
Eindhoven. Binnen het bestaande
HEAO-pakket werd een nieuwe afstu
deerrichting Bank- en Verzekeringswe
zen gecreëerd, waarvoor Rabobank
Nederland en Interpolis de vaktechni- i
