En nog altijd verdikt en
vertakt de wortel zich...
Een jaar geleden begon de voltrekking
van een binnen onze organisatie onge
kend en uniek proces. De manage
mentconferenties maakten hun naam
als misschien wel meest eigentijds fe
nomeen dat onze coöperatieve organi
satie anno 1988 kan typeren. Gevoegd
bij de erop volgende bestuurdersconfe
renties is een slag volbracht op een wij
ze die eigenlijk in ons land alleen maar
mogelijk is binnen de cultuur en struc
tuur van de organisatie die de naam
Rabobank draagt. De massaliteit en het
pure enthousiasme waarmee eerst de
directeuren van al die Rabobanken en
later met niet minder elan al hun be
stuurders - stuk voor stuk mensen die
zich vanuit hun plaatselijke betrokken
heid voor hun Rabobank inzetten - in
de conferenties opgingen, mag exem
plarisch zijn voor het coöperatief sa
menwerken, zoals we dat sinds Raiffei-
sen hebben leren beheersen.
Honderd jaar geleden, op de elfde
maart 1888, stierf deze Friedrich Wil
helm Raiffeisen, de grondlegger van
ons coöperatieve gedachtengoed. Een
moment om bij stil te staan, te overden
ken wat tot stand kwam en te trachten
te overzien waar de nalatenschap van
deze grote man ons nog toe kan leiden.
'Back to Basics', was het parool van
Wijffels op onze conferenties. Daarmee
trok hij - de statuten in de hand - Raif-
feisen's kredietcoöperatie weer vol in
het centrum van onze gedachten en
ons beleid. Een beweging inzettend te
rug naar de essenties, zoals die door
Raiffeisen in zijn moeilijke maar tegelijk
zegenende levensjaren vanuit de harde
praktijk van het alledaagse bestaan
werden geformuleerd. In antwoord op
de misstanden die hij in zijn loopbaan
als burgemeester in dorpjes en steden
ontwaardde.
'Back to Basics', ja. Maar niet anders
dan met de blik vol op de toekomst.
Want in de loop van het vorig jaar is het
ons allemaal duidelijker voor de geest
