Nieuwe naam voor Belgische
zusterbank
Heerlijk was het in de stad met al die gezellige licht
jes in de straten. Toen ze vanmorgen in de bus was
gestapt had ze zich voorgenomen om alleen eta
lages te kijken, maar er waren zo ontzettend veel
leuke aanbiedingen dat ze voor de verleiding was
bezweken.
Tussen de middag had ze zich nauwelijks tijd ge
gund om te lunchen en ze voelde nu toch haar be
nen wel. Ze besloot ergens een kopje thee te gaan
drinken en zich daarna weer in het zalige stadsge
woel te werpen. De tearoom was warm en knus en
ze knapte er goed van op. Toen ze wilde afrekenen
zag ze tot haar schrik, dat ze nog net geld genoeg
had voor de rekening. De cheques waren ook alle
maal opgegaan, daarvan waren de mooie plastic
tassen naast haar de stille getuigen. Wat vervelend
nu. Moest ze van armoe naar huis en kon ze ook dat
Italiaanse restaurantje wel vergeten, dat ze zichzelf
als afsluiting van deze feestdag had toebedacht.
Ineens zag ze door het raam aan de overkant het
vertrouwde blauw van de Rabobank. Natuurlijk, ze
had toch haar bankpas nog en daarginds was een
geldautomaat. Had ze nog nooit geprobeerd bo
vendien, dus dat werd wel eens tijd ook. Ze betaalde
en ging naar buiten.
Binnen in het bankhalletje stond een echtpaar wat
stuurs bij het apparaat; de man had kennelijk iets
verkeerd gedaan. De tweede keer lukte dat beter
want de automaat zoemde en ratelde en het duo
verdween naar buiten. Ze hoorde de vrouw nog
zeggen: Schrijf dat nummer dan ook ergens op.
Ze glimlachte, die discussie had ze meer gehoord.
Laatst nog op de verjaardag van Pien was er gepraat
over wie zijn - hoe heette dat ook alweer - o ja, pin
code uit z'n hoofd kende.
ledereen had wel een ezelsbruggetje. Jet zei. dat het
eerste cijfer min het tweede bij haar gelijk was aan
het vierde en het derde een nul. Piet deed heel stoer
van pom, pam. pam, pom en zei dat dat A,G,G,A
was in de muziek en dat die letters correspondeer
den met zijn code. Ans had een hele gemakkelijke,
haar pincode was tweemaal achter elkaar haar
schoenenmaat. En verder had iedereen, ook dege
nen die 't uit hun hoofd kenden, het wel ergens
opgeschreven in een agenda of zo. Vermomd als
telefoonnummer onder de P of als verjaardagsdatum
of zo maar ergens.
Voer uw bankpas in aub. eiste de automaat beleefd.
Dat deed ze en het glazen luikje gleed soepel naar
boven. In groene, lichtende letters werd haar nu het
verzoek gedaan de pincode in te brengen. Zonder
aarzelen toetste ze de verjaardag van Hans in.
7 februari 1923. Na de woorden Even geduld aub,
verscheen op het scherm de kortaffe tekst: Uw pin
code is onjuist.
Stom van haar, ze had 19 ingetypt in plaats van 23.
Ze herhaalde de handeling en de machine
reageerde met een nog kribbiger tekst. Ze grinnikte,
het leek wel een loterij of zoiets. Wat had ze fout
gedaan. Ach ja, Hans was niet van 1923. maar van
32. Nog maar eens proberen. Ze toetste opnieuw de
vier cijfers in en bedacht intussen hoeveel ze zou op
nemen.
Als ze tweehonderd nam, kon ze niet alleen gaan
eten, maar ook nog even naar die blouse kijken.
Ruimschoots de tijd immers, voordat de winkels
sloten. Aan de andere kant was ze eigenlijk al ver
over haar budget. Ze besloot tot honderd gulden en
wachtte gespannen af wat nu er op het schermpje
zou verschijnen. Tot haar verbijstering kwam niet de
tekst, die de handleiding naast de automaat aangaf,
maar de botte mededeling:
Uw bankpas is onbruikbaar gemaakt. Neem contact
op met uw bank aub. Wacht op teruggave bankpas.
Dus weer verkeerd en geen bingo meer. De machine
spuwde haar bankpasje uit en na enkele ogenblikken
schoof het glasschermpje geruisloos terug.
Verslagen verliet ze het glazen hok.
Ze slenterde in de richting van het busstation met
een knagend gevoel van honger. O nee, dat mocht je
nooit zeggen. Trek dus, maar wel heel erge trek.
Maar bij de bushalte stond Riet. Die had gelukkig
nog cheques en bovendien ook razende trek als
mede weinig zin om terug te gaan. Zo werd het toch
nog een leuke avond.
Bij de koffie besloot ze haar pincode ook ergens op
te schrijven. Als ze haar er ten minste nog een
gaven, want misschien kreeg je die maar eens in je
leven net als dat nummer van de belasting.
Cas Sier
Vervolg Wob van pagina 7
Prof. Wellink had zijn intreerede gewijd
aan 'Monetaire afstemmingsproble
men'. Daarmee had hij niet alleen een
theoretisch zeer interessante materie
gekozen, maar ook een boeiend on
derwerp uit de actualiteit van de prak
tische politiek. Dit bleek onder andere
uit de discontoverlaging die DNB
daags tevoren had afgekondigd, in
samenhang met overeenkomstige
maatregelen in het buitenland. Terecht
kon prof. Wellink dan ook constateren,
dat de werkelijkheid zich goed had
aangepast aan de inhoud van zijn be
toog.
Vanuit zijn praktische ervaring als
DNB-directeur gaf prof. Wellink een
uiterst heldere en gedegen uiteen
zetting van de problemen, die de mo
netaire autoriteiten ondervinden bij het
ontwerpen en uitvoeren van hun
beleid. Zij moeten dit immers afstem
men op andere onderdelen van de fi-
nancieel-economische politiek, zoals
het begrotingsbeleid en de loonpolitiek.
Zeker in een kleine open economie
zoals Nederland komt daar nog de
noodzaak bij tot afstemming met het
monetaire beleid in het buitenland.
Prof. Wellink benadrukte sterk de be
leidscoördinatie die vereist is voor wis
selkoersstabiliteit. In dit verband uitte
hij krachtige kritiek aan het adres van
de Amerikaanse autoriteiten, die hij
vanwege de omvangrijke tekorten op
de overheidsbegroting en de betalings
balans in hoge mate verantwoordelijk
stelde voor de huidige dollarcrisis.
Tenslotte gaf prof. Wellink ook blijk van
een open oog en oor voor de invloed
die het monetaire beleid uitoefent op
het bankwezen. Ook op dit raakvlak
doen zich afstemmingsproblemen voor
tussen de eigen verantwoordelijkheid
van de monetaire autoriteiten enerzijds
en die van de commerciële (en coöpe
ratieve) banken anderzijds. Met een
verwijzing naar zijn leeropdracht be
loofde de nieuwe hoogleraar dan ook in
zijn college zowel monetaire als ban
caire vraagstukken en de grensvlakken
daartussen te zullen behandelen.
CERA is de uniforme benaming die
sinds 1 juni 1986 gebruikt wordt door
de grootste Belgische coöperatieve
spaarbank, een zusterbank van Rabo
bank uit de grote Raiffeisen-familie.
Een reeks motieven lagen aan de basis
van deze naamswijziging. Het lijkt ons
