Nieuwe thema's
lijke Gebieden (ILG), waarin 4 bestaande instituten op
gaan. Probleem bij dit soort onderzoek is dat er weinig
kans bestaat op medefinanciering vanuit de marktsec
tor. De overheid is wel gehouden een belangrijk deel
van de financiering te blijven verzorgen. Toch is ten
aanzien van natuur en landschap de belangstelling bij
brede lagen van de bevolking zo groot, dat er eigenlijk
ook eens gedacht zou moeten worden aan een soort
profijtbeginsel. Bijvoorbeeld om onderzoek te betalen.
'Voor niets gaat de zon op' moet de vroege vogel toch
ook aanspreken.
In het landbouwkundig onderzoek zullen de komende
jaren de volgende bijzondere thema's meer nadruk
krijgen:
oplossing voor de verzurings- en mestproblematiek
verbetering van de bouwplanproblematiek in de ak
kerbouw door: een meer op preventie gerichte gewas
bescherming en verbreding van het bouwplan met in
dustriegewassen.
Verder krijgt de ondersteuning van nieuwe, vooralsnog
kleine agrarische bedrijfstakken meer accent.
Bij het verwerkingsonderzoek krijgt de verwerking van
vlees meer prioriteit. Tenslotte komt er uiteraard ook in
het landbouwkundig onderzoek meer de toepassing
van de biotechnologie en inpassing van de informatica
in de agrarische sector.
Het zal duidelijk zijn dat bij dit soort onderzoek de sa
menwerking tussen het onderzoek van de overheid en
de research binnen het bedrijfsleven belangrijk is. Voor
het onderzoek en het bedrijfsleven liggen hier kansen
om op te pakken.
Omdat we enige dagen eerder een keurige brief had
den ontvangen, kwam het niet helemaal als een ver
rassing. Toch keek ik op toen op een vroege ochtend
een niet geringe kolonne auto's, waaronder bussen en
vrachtwagens beladen met grote kisten en kabel
haspels, het plein voor de bank opdraaide.
De film, het circus van deze tijd, bezocht ons lieflijk
dorpje en voor onze deur parkeerde een oude autobus,
waarin de gehele dag zo leek het wel broodjes werden
gesmeerd en ketels koffie klaargemaakt.
Filmers in ons dorp, en dit keer ging het niet om een
onnozel shotje van het fraaie polderlandschap of een
paar dartele koeien ter wille van de echte boter of een
vernieuwd wasmiddel. Nee, dit was een speelfilm en
twee hoofdrolspelers zouden in een auto knetterende
ruzie krijgen, een noodstop maken op het pleintje,
waarna zij beledigd zou weglopen gevolgd door de
soebattende chauffeur.
Waarom nu juist ons plein voor die scène was uitver
koren zal wel altijd een geheim blijven van de mensen
die op locatiejacht zijn. Is het u trouwens ooit opgeval
len dat ze in die films ook vaak een aardig Spaans bad
plaatsje of zo als locatie hebbenIn dit geval werd, zo
bleek later, hiervoor een aangenaam wintersportoord
gekozen. Het verhaal had zeker zo goed tot een dra
matisch hoogtepunt kunnen komen tijdens een rustig
midweek arrangement op een van de Waddeneilan
den. Maar ja, dat reizen hoort kennelijk bij het grote le
ven van de filmwereld.
Bij ons duurde het spektakel overigens maar een enke
le dag, wat volgens de ineens alom aanwezige insiders
betekende dat het hooguit ging om enkele minuten
van de totale film. Toch meegenomen vond ik en pro
beerde nog even of de bank er een wat actievere rol
in kon spelen. Een enkel regeltje bij de aftiteling is
nooit weg. Maar dat had de buurman allemaal al gere
geld, daar stroomden de kabels bij bossen naar buiten
en de spelers en technici naar binnen voor een hart-
versterkinkje op zijn tijd. Verborgen reclame is trou
wens moeilijk, want ik zag hoe een van die druk in de
weer zijnde dames met twee potloden achter de oren
en eentje in haar mond wet driemaal een pakje sigaret
ten verplaatste dat een van de spelers nonchalant op
de motorkap deponeerde, kennelijk omdat het merkje
niet duidelijk genoeg uitkwam.
Er was verder een drukte van belang, men l/ep rond
met camera's, lampen en kabels, microfoons en mij
onbekende instrumenten. Kreten zoals geluid klaar,
camera klaar, attentie, actie schalden over het pleintje.
Een man met een soort verrekijkertje riep vanaf een
autodak voortdurend dat er hoeken moesten worden
ingevuld en totaalshots gemaakt.
De hoofdrolspeelster kwam nog in eigen persoon bij
ons een eurocheque wisselen en was in het echt net
zo aardig en vriendelijk als op het witte doek. Kortom,
we hadden de dag van ons leven.
Later zag ik haar nog terug bij de première, omringd
door fans en fotografen. Ja, u leest het goed: we gin
gen naar de première. Vraag mij niet wat ik heb moe
ten doen om twee kaartjes te bemachtigen voor dat
feestelijke gebeuren in Utrecht; neem er genoegen
mee dat ik er geen fatsoensnormen voor heb over
treden.
Bij de Jaarbeurs wachtten tientallen opgewonden kij
kers, iets wat ik bij een algemene vergadering nooit
heb meegemaakt. Ze stonden er ook niet voor ons,
maar voor de stralende sterren en het applaus dat
klonk toen we binnenschreden was duidelijk bedoeld
voor de minister-president die vlak achter ons liep.
Na afloop was er champagne en kon je leuk allerlei be
roemdheden van dichtbij bekijken. Voor mij was de lol
er toen al af. Negentig minuten lang had ik vol aan
dacht zitten kijken naar een overigens alleraardigste
film. Er werd heel wat afgerost en gereden in snelle
wagens, maar geen ervan bereikte ooit ons pleintje. Bij
het applaus aan het einde begreep ik, dat we ten offer
waren gevallen aan de guillotine van de montagetafel.
Wij niet dus, maar dat verdraaide pakje sigaretten was
er mooi in gebleven. Niet op de motorkap weliswaar,
maar op een keukentafel tussen de theekopjes en de
suikerpot.
Cas Sier
