Pierre J. Lardinois 1924-1987
Lardinois.
Niet onverwacht voor de kleine kring, die op de hoogte was van
zijn slopende kwaal. Maar ook daar en ver daarbuiten, met name
in onze organisatie, was er in eens ais een schok het besef, dat
deze grote, sterke man niet meer onder ons is.
Op zo'n moment vermenigvuldigen zich de gedachten. Want nog
roept zijn naam bij ons het beeld op van de levende Lardinois:
man met een benijdenswaardig inzicht en een uitzonderlijke
energie. Een markante persoonlijkheid, die zich op heel eigen
wijze zonder reserve inzette voor de taken, die hij voor zich zag.
Taken, die hij vanzelfsprekend vond, maar waartoe hij gezien zijn
wijze van aanpak ook in diepere zin geroepen leek te zijn. Zijn
persoonlijke betrokkenheid bij alles wat hij deed of voorstond,
werd door iedereen die hem ontmoette, intuïtief ervaren.
Dat levende beeld van Lardinois gaat nu onvermijdelijk
herinnering worden.
Voltooid verleden tijd, maar rijk en diep. Omdat het léven van
deze man zo intensief is geweest.
Vorig jaar in de maand augustus wijdden wij ons blad geheel aan
de Lardinois-periode van de Rabobankorganisatie. De ruim tien
jaren, waarop de toen per 7 september aftredende voorzitter van
onze Hoofddirectie zijn stempel heeft gezet. Thans, precies een
jaar later, dringt die periode zich weer aan ons op. Ons oordeel
zal niet anders luiden dan toen; de herinnering is nog vers. Maar
ik ben me tegelijk bewust van een groot verschil met vorig jaar;
schreef ik toen nog tevens voor Lardinois, nu is het over hem,
maar niet meer voor hem bestemd. De grootmeester kijkt niet
meer mee en dat maant tot prudentie. Vanuit deze gedachte ga
ik echter verder, wel wetende dat Lardinois zelf niets liever wilde
dan durf en prudentie op de juiste wijze aan elkaar te paren.
Op 16 juli kwam een eind aan het aardse bestaan van Pierre J.
landelijk - in Den Haag - en op Euro
pees niveau in Brussel hadden.
Misschien waren ze het niet altijd met
hem eens, maar ze kénden hem. Wisten
dat hij ook hén kende, omdat hij in zijn
hart boer met de boeren was. Dat gaf
een vertrouwensband.
Onder politieke figuren komt dat meer
voor, maar regel is het zeker niet. Lardi
nois had het: persoonlijk vertrouwen
houden, zelfs als de controverses hoog
oplopen. Hoe slaagde hij daarin?
Ik denk vooral door zijn 'rondborstig
heid': zeg in gewone woorden eerlijk
wat jij er van vindt. Dat kan dan wel
even een schok geven, maar maak van
je hart geen moordkuil. Als je je vergist
blijkt te hebben, draai er dan niet om
heen, maar kom er rond vooruit.
Geen wonder dat Lardinois zeer gewild
was bij journalisten van pers en TV. De
pers en Lardinois verstonden elkaar. Het
in de 'public eye' staan, was voor Lardi
nois de gewoonste zaak van de wereld.
Hij genoot er ongetwijfeld ook van,
maar vooral begreep hij dat dit ten goe
de kwam aan het resultaat, waarvoor hij
werkte.
Met Lardinois deed een aparte stijl van
leiding geven zijn intree in de Rabobank
organisatie. Paste die stijl bij ons? Na
tuurlijk luidt achteraf het antwoord be
vestigend. De stijl werd immers ook met
behoud van zijn karakter ingekapseld in
wat van Rabo-zijde werd ingebracht.
Maar het is aan het begin van die tien
jaren wel even wennen geweest. We
kregen ineens een man in huis, die ge
wend was vanuit een zeer ruim, niet aan
nationale grenzen gebonden blikveld de
Onze organisatie bestaat uit de samen
werking van heel veel mensen. Het gaat
er binnen onze lijnen nogal democra
tisch toe. Geen gezelschap waar je je
een onbetwiste dictatoriale leidersfi
guur bij kunt denken. Ook geen klimaat,
waarin persoonsverheerlijking gedijt.
Maar wel weer een klimaat, dat ons met
voldoening, trots en warmte vervult,
wanneer 'een der onzen' er met kop en
schouder uitsteekt. Zo'n man krijgt een
aparte plaats in onze achting, omdat we
hem van huis uit vertrouwen. Hij kan bij
ons een potje breken.
Lardinois heeft die plaats van het begin
af aan bij ons gehad. Daar zal hij zelf
ook nooit aan getwijfeld hebben. Toen
hij in 1977 als voorzitter van de Hoofd
directie aantrad, mag dat naar buiten
toe verrassend geweest zijn, maar voor
onze kring nauwelijks.
Hij was de vanzelfsprekende keus, toen
zijn Brusselse periode ten einde liep. Zijn
carrière was precies bekend bij die cliën
ten, met wie de Rabobankorganisatie
vanouds zo nauw verbonden is: de boe
ren en tuinders. Zij wisten wat ze aan
Lardinois regionaal - Noord-Brabant
