Ondiepe, rijke zee
Een mooi teven
benadrukt schipper Tams, 'het gaat er
om dat je weet - ervaren hebt - waar
je bemanning'en je schip voor staan. Per
slot van rekening draag je als schipper
de verantwoordelijkheid voor beide.'
Zes koppen telt de Goeree 7, inclusief
de schipper. 207 netto ton meet dit
schip, dat in 1974 werd gebouwd. Een
1600 pk krachtbron zorgt sinds 1980
voor de voortstuwing. Toch een relatief
korte termijn investering. De motor
wordt in tien jaar afgeschreven, vooral
op verzekeringstechnische gronden.
Dan moet er weer zo'n miljoen worden
geïnvesteerd. Maar de 'Jacob', zoals de
Goeree 7 genoemd is naar zijn vader, is
een goed en rendabel schip, aldus Hans
Tanis.
Geen enkel probleem bij de afzet van c
Deze is inmiddels vervangen door een
z.g. 'zeedagenregeling'. Schipper Tanis
is daar wel gelukkig mee: 'Ik mag nu per
kwartaal in totaal 43 dagen vissen. Dat
komt goed uit in verband met slechte
weersomstandigheden.' Gevolg is wel
weer dat de dagen die een kotter op zee
is, beter benut kunnen worden. Betere
vangsten dus en dan is de cirkel weer
rond.
Sinds de invoering van de EG-con-
tingentering in 1975 is er binnen het
visserijgebeuren wel het een en ander
veranderd. Tot die tijd zat er een min of
meer vanzelfsprekende continuïteit in:
een goede schipper met een of meer zo
nen die later zelf ook schipper werden.
Zo heeft Hans Tanis drie broers, ieder
ook met een eigen schip. En eens hoopt
ook hij zijn twee zonen op een eigen
schip te helpen. 'Maar waar halen we
het quotum vandaan, als we een nieuw
schip in de vaart brengen? Het is niet al
leen de investering in het schip van vijf
a zes miljoen, maar ook nog eens enkele
miljoenen voor aankoop van quotum.
Momenteel zit het er gewoonweg niet
in. Onze hoop is vooral gevestigd op
gevangen vis.
verruiming of afschaffing van de contin-
gentering in de niet al te ver verwijderde
toekomst. Maar voorlopig zitten we tot
1992 vast aan de huidige quotumre
geling.'
Hans Tanis blikt weg over het water. 'De
Noordzee is een ondiepe, rijke zee. De
afgelopen winter heb ik bijzonder goede
scholvangsten gehad. Kabeljauw valt er
ook meer dan genoeg te vangen. De
biologen zijn wat optimistischer. De zee
herstelt zich sneller dan we met z'n al
len gedacht hadden. Ik zie de quota nog
wel ruimer worden. Als we het milieu de
kans geven en ophouden met maar raak
te lozen, is er hoop.'
Hans Tanis staat er uitdrukkelijk bij stil:
'protesteren ligt niet gemakkelijk in on
ze kring. Vanuit onze geloofsovertui
ging. Maar als je ziet wat de heden
daagse mens in het milieu aanricht, kun
je niet stil blijven. Als de zee niet meer
kan leven, is het land ook praktisch
dood. Daarom zijn we met onze plaatse
lijke visserijvereniging lid geworden van
een organisatie als 'Green Peace'. Het is
goed als op een bepaald moment het
'tot hier en niet verder' met daden on
derstreept wordt. Het is een zaak van
levensbelang, niet alleen voor de visser
maar voor de mensheid.'
Om zijn woorden kracht bij te zetten,
wijst hij op zijn eigen 'vuilwatertanks'.
De vissers lozen zelf al lang niet meer
op zee. Waar ook zij vroeger niet zo
nauw keken, zijn ze nu uiterst zorgvul
dig geworden met het niet langer over
boord zetten van allerlei verontreinigen
de zaken.
Het is aan schipper Hans Tanis te mer
ken dat hij leeft voor de visserij, zijn kot
ter, de zee. 'Klagen, nee, dat mag ik
niet,' vertrouwt hij ons toe, 'het is een
mooi leven.' Staande op de brug, zijn
domein, verhaalt hij hoe hij als kleine
jongen bij z'n vader op het schip kwam.
'Je begon, en dat is tegenwoordig nog
zo, als koksjongen en liep in een aantal
jaren het hele schip door. Zo krijg je zo'n
schip in je vingers.' Al de technologie
aan boord van een moderne kotter doet
vermoeden dat er nog wel wat meer no
dig is om de zaak onder controle te hou
den. 'Het is gewoon zo dat je het
meeste al doende in de praktijk leert,'
Al met al zijn kotters miljoenenbedrij
ven, maar tegelijkertijd slechts notedop
jes op die onmetelijke Noordzee, waar
ze vaak ten prooi zijn aan de elementen.
Het is waarschijnlijk die strijd met de
elementen die het leven van de visser zo
eerlijk maakt. Die zes mannen, die 's
maandagsochtend nog in het holst van
de nacht het zeegat uittrekken, zijn vier
dagen lang op elkaar aangewezen. Of
het nu vriest, regent of stormt, ze doen
hun werk temidden van het weidse wa
ter. Aangewezen op elkaar en op dat no-
tedopje.
AJK
