HS^- - Gouden tip Negen parken in bedrijf Management-on-the-floor W2' i Pt_- CTsSfc; 7,6 miljoen mensen brengen jaarlijks vrije tijd in een Center Pare door. venservaring' noemt hij dat - is hem daarbij goed van pas gekomen. Met zachte, maar gedreven stem vertelt Derksen zijn levensverhaal. Zijn eerste sportwinkel stichtte hij in 1953 aan de Rotterdamse Lijnbaan. De voor die tijd enorme oppervlakte van 1000 m2 wekte grote verbazing onder de collega's en die nam nog toe toen het bedrijf zelf j tenten onder eigen naam begon te pro duceren. 'Sporthuis Centrum' werd een begrip en op veel plaatsen in het land J verrezen filialen. In het verlengde van de sportartikelenverkoop begaf de onder nemer zich ook op het terrein van de rei- zenverkoop. Dat heeft echter niet lang geduurd. Derksen: 'Ik kreeg al gauw in de gaten dat de concurrentie in de touroperator-sector sterk in opkomst was, en dat er voor ons weinig te ver dienen zou zijn.' Toen Derksen in 1968 de tip kreeg om in het Limburgse land een stuk grond nabij Reuver te kopen, zou dat naderhand een keerpunt in zijn zakelijke leven blijken te zijn. Het plan rijpte om in dat mooie ge bied een camping te beginnen. 'Toch had ik het idee, dat mensen liever onder een vast dak sliepen, dan onder een tentzeil', weet Derksen zich te herinne ren. Via een Duitse relatie kon hij voor niet te veel geld aluminium behuizingen optrekken, maar de bevriende architect Bakema gaf hem in overweging 'voor dezelfde prijs' stenen huisjes neer te zetten. 'Nou, dat laatste was dan wel niet helemaal waar', weet hij zich sans rancune te herinneren, 'maar het zag er wel veel vriendelijker uit'. En zo opende Derksen - die toen 54 jaar was - zijn eerste bungalowpark 'De Lommerbergen' van een lange reeks die nog zou volgen. Steeds is hij per soonlijk betrokken geweest om verbete ringen en verfijningen binnen de parken P. H. Derksen: succesvol pionier aan te brengen. Bij het nieuwe park moest eigenlijk ook een zwembad ko men. Het zwembad kwam. 'Ooit vroeg ik aan Bakema of er niet een kap over heen kon, zodat de mensen wat vaker zouden kunnen gaan zwemmen.' De 'klimaatkoepel' kwam. Het zwembad werd golfslagbad, sproedelbaden en whirlpools verschenen, de waterglij baan werd een attractie op zichzelf. Derksen: 'Alles ontwikkelde zich vol gens het simpele principe: wat ik prettig vind, vindt de klant ook prettig.' Zo evolueerde het openluchtbadje tot subtropisch zwemparadijs, dat als een van de hoofdattracties van de Center Parcs te beschouwen is. Niet alleen kwalitatief groeide Sporthuis Centrum met de markt mee, ook in kwantitatieve zin werd het concern da nig uitgebouwd. In vlot tempo verrezen nieuwe parken, waarbij gebruik ge maakt werd van de jongste ervaringen uit de bestaande parken. Daarnaast werden voortdurend de oudere parken aangepast aan de nieuwe eisen, die steeds op een hoger niveau kwamen te liggen. Momenteel beschikt het concern over negen parken in vol bedrijf, terwijl er twee in vergevorderde staat van ont wikkeling verkeren en nog eens twee 'op de tekenplank' liggen. Derksen: 'In het binnenkort te openen park in België gaan we een nieuw ele ment inbrengen. We hebben namelijk gemerkt dat mensen het prettig vinden om wat levendigheid aan te treffen, mensen te zien en ook gezien te wor den. Daarom gaan we het centrale plein, waaromheen de restaurants, de winkels, de sportaccommodatie en het zwembad gegroepeerd zijn, overkappen met een grote transparante 'klimaatkoe pel', die wegschuifbaar is als de zon schijnt en gesloten kan worden bij slecht weer. Zo onstaat wat we zijn gaan noemen het 'Oase-plein', com pleet met tropische bomen, waterpartij en en terrassen voor de restaurants. Dat concept zullen we successievelijk ook in de andere parken gaan toepassen. De rol die de medewerkers in het be- drijfsgebeuren spelen, is van kardinaal belang. 'Daar selecteren we heel be wust op. De mensen doorlopen speciale cursussen, die erop gericht zijn om de dienstverlenende houding te ontwikke len en te versterken. Op gezette tijden loven we de 'vriendelijkheidstrofee' uit

Rabobank Bronnenarchief

blad 'Rabobank' | 1987 | | pagina 22